Apostrof zamiast końcówki O

Końcówkę O w rzeczowniku można opuścić. Wtedy zapisuje się apostrof zamiast O. To opuszczenie O możliwe jest jednak tylko wtedy, gdy nie następuje któraś z końcówek J albo N. W wymowie akcent zostaje na tej samej samogłosce, jakby to O jeszcze tam było.

Nie można użyć apostrofu zamiast końcówki A, końcówki E oraz końcówki czasownika. Należy również pamiętać, że nie można zastępować apostrofem końcówek ON, OJ i OJN. Har' równa się zawsze haro, nigdy haron, haroj czy harojn.

Przy tych słowach z tabeli, które kończą się na O, spółgłoski kończące "o" nie są prawdziwymi końcówkami "o" i dlatego nie można zastępować ich apostrofami. Nie da się więc użyć ki', ti', i', ĉi', neni' zamiast kio, tio, io, ĉio, nenio.

Apostrof zamiast la

Samogłoska "a" z przedimkiem określonym la może być opuszczona i zastąpiona apostrofem → l'. Tą skróconą formę jest najczęściej używana tylko po przyimkach, które zakończone są samogłoską: ĉe l', tra l', pro l':

Zaŭważ, że l' zapisuje się jako osobne słowo: de l' maro (nie de l'maro', anidel' maro)

Głównie w poezji

Apostrofy są używane głównie w poezji w celu usunięcia jednej sylaby i tym lepszego dopasowania słów do rytmu.

W zwykłych zwrotach wyrazowych apostrofy są bardzo rzadkie. W języku mówionym apostrofy niemal w ogóle nie występują.

Dank' al

Apostrof jest również tradycyjnie używany w wyrażeniu dank' al, które wskazuje na przyczynę czegoś dobrego, ="przez korzystny wpływ...". Dank' al pojawia się w zwrotach językowych, także w języku mówionym:

W takim samym znaczeniu można użyć danke al.

Un'

Kiedy liczy się takt, rytm itp. można użyć skróconej formy apostrofowej numeru unu:

Un' może pojawić się tylko samodzielnie, jakby użycie wykrzyknikowe, jak w poprzednich przykładach. Nie może pojawić się w zwykłych zdaniach. Nie można użyć np. tak: Mi havas nur un' amikon. Można tylko tak: Mi havas nur unu amikon.