Plagiando un poco (con el debido respeto) a Hyperboreous y a Sudanglo propongo la idea de traducir letras de canciones, de ser posible aquellas que sean representativas del lugar donde viven cada uno de ustedes
En mi caso traduje un lindo tango argentino, SUR.
Para ilustrarlo le adiciono un link a un video donde es interpretado magistralmente por El Polaco Goyeneche.
De más está decir que agradeceré las correcciones… Saludos!

Letra: Homero Manzi
Música: Aníbal Troilo
Año: 1948

Sur

San Juan y Boedo antigua y todo el cielo...
Pompeya y más allá la inundación...
Tu melena de novia en el recuerdo
y tu nombre florando en el adiós...
La esquina del herrero, barro y pampa;
tu casa, tu vereda y el zanjón,
y un perfume de yuyos y de alfalfa
que me llena de nuevo el corazón....

Sur, paredón y después...
Sur,
una luz de almacén...
Ya nunca me verás como me vieras,
recostado en la vidriera,
esperándote...
Ya nunca alumbraré con las estrellas
nuestra marcha sin querellas
por las noches de Pompeya...
Las calles y la luna suburbana
y mi amor en tu ventana...
Todo a muerto, ya lo sé...

San Juan y Boedo antigua, cielo perdido...
Pompeya, y al llegar al terraplén,
tus veinte años temblando de cariño
bajo el beso que entonces te robé...
Nostalgia de las cosas que han pasado...
arena que la vida se llevó...
Pesadumbre de barrios que han cambiado
y amargura del sueño que murió.

Verko: Homero Manzi
Muziko: Aníbal Troilo
Jaro: 1948

Sudo

Malnova San Ĥŭan kaj Boedo, kaj tuta la ĉielo…
Pompeĵa kaj pli fora la inundo…
Via fianĉinhararo en la memoro
kaj via nomo floranta en la adiaŭ…
La stratangulo de la forĝisto, koto kaj ebenajxo,
via domo, via trotuaro kaj la kavvojego,
kaj odoro de herbo kaj luzerno
ke plenigas denove mia koron…

Sudo, murego kaj poste…
Sudo,
unu lumo de stokejo....
Neniam vi rigardos min kia vidis al mi
inklinita sur la fenestro,
atendanta vin...
Mi ne plu lumos per la steloj
niajn promenon sen diskutoj
tra la noktoj de Pompeĵa…
La stratoj kaj la suburbana luno
kaj mia amo en via fenestro,
ĉiom mortis, mi jam scias...

Malnova San Ĥŭan kaj Boedo, perdita ĉielo,
Pompeĵa, kaj alvenante al la tera altaĵo
via dudek jarojn skuianta por amo
sub la kison tiukaze mi ŝtelis al vi…
nostalgio de la aĵoj kiun estas pasitaj,
sablo ke la vivo prenis…
Malgoĵa de najbararo kiun ŝanĝis
kaj amaro pro la mortita songo.

Tango Sur