Unufoje hundo, ke tra rivero, portis sukoriĉan pecon de karno en ĝia buŝo. Sed ĝi vidis en la akvo la ombron de la karno kiu estas tre pligranda.

Prete ĝi lasis la karnpecon kaj plonĝis en la riveron por preni la pligrandon. Ĝi naĝis, naĝis kaj ne trovis nenion, kaj ĝi perdis la karnpecon ke portinta.

Moralo de la historio: neniam lasis la certaĵon por la dubaĵo. De ĉio homaj malfortecoj la avido estas la pli komuna kaj tamen ĝi estas la pli punata.

Este texto não é de minha autoria, você pode acha-lo no link:
http://www.qdivertido.com.br/verconto.php?codigo=3...

Forigite

Saluton, Makinary

Desta vez você escolheu um texto mais fácil de se traduzir. Letras de música e poemas são muito complicados. Eis a minha tradução:

Iam estis hundo, kiu trairante riveron, portis sukoriĉan pecon de karno en sia buŝo. Sed ĝi vidis en la rivera akvo la ombron de la karno, kiu estas multe pli granda.

Tuj ĝi delasis sian karnopecon kaj plonĝis en la riveron por preni la pli grandan. Ĝi naĝis, naĝis kaj trovis nenion, kaj krome ĝi perdis la karnopecon kiun ĝi estis portinta.

Moralaĵo de la historio: neniam ŝanĝu ion certan por io necerta. El ĉiuj homaj malvirtoj avido estas la plej ofta kaj tamen ĝi estas la plej punata.

*"karnopeco" é mais fácil de se pronunciar que "karnpeco"*

Muito obrigado pelas correções e sugestões, Hyperboreus e nigra_rivereto.