Mi prezentas nur mian opinion sen pretendi ion ajn.
Mi opinas ke politika rolo de hebreoj nuntempe estas cxirkaux nulo.
Framasonaro neniam estis memstara movado, sed estis nur politika ilo de la Britia estraro. Dum Granda Franca revolucio cxi-ilo plenumis sian cxefan taskon kaj gxia dauxra ekzisto estas plejparte inercia.

Interlingvistiko aperis kiel logika evoluo de internaciismo, kiu mem estas logika evoluo de la mito ke popoloj regas la mondon. Alia logika evoluo de la sama ideo estas naciismo. Oni ne miru tion, cxar iu ajn mito naskas kontrauxdirajxojn.

Tiu mito estis aktive evoluata en la epoko de Klerismo kaj estis idea veneno, kiun perfektigis por sia reciproka lukto la du plej fortaj regnoj de tiu epoko: Britio kaj Francio. Britio finfine venkis, cxar sukcesis fari la Revolucion, kiu detruis la traducian francan estrismon. Franco neniam plu sukcesis farigxi cxefa regno kaj cedis tiun rolon al Britio. Sed ankaux Britio mem ne evitis vundegon, gxi perdis Usonon.

Poste la ideo armilo (kiu jam pruvis sian efikecon), estis aplikita por detrui regnojn de la Sankta Alianco.
http://eo.wikipedia.org/wiki/Sankta_Alianco

Tiuepoke la idea lukto estis seriozega kaj tial oni subtenis cxiun evoluon kaj komplikigon de la ideo. "Floru cent floroj de demokratio!" Do per cxi-ondo ecx Interlingvistiko akiris portempe realan subtenon de la monda elito, tiel ke plej bona lingvoprojekto (Esperanto) ecx sukcesis kreskigxi viva lingvo.
Sed la Unua Mondmilito baze solvis la problemon, por kiu oni evoluigis tiujn aferojn.
Nunepoke "demokratio" estas jam malfresxa nutrajxo, kies restojn oni uzas por nutri popolojn de trianivelaj landoj kiel Ukrainio, kiam aperas bezono fari tie ribelon kaj malordon.

Do post la Unua (kaj precipe post la Dua) mondmilito Esperanto ne nur perdis subtenon de la mondelito, sed ecx spertas kontrauxagadon de la fortuloj de cxi-mondo.
Nuntempe tiu lingvo estas nura rememorajxo pri la antauxmilita epoko de naivaj esperoj ke popoloj jen baldaux ekvivos laux la racio.
Certe cxi-esperoj estis nerealigeblaj dekomence. Sed estis ja tempo, kiam ilin nutris serizegaj elituloj.

Dankon por la interesa resumo!

Mi ĉiam kredis, ke kelkaj floroj ne bezonas terkulturiston por kreski kaj disvastigiĝi. Internaciismo jam estas sento, sen gravaj fizikaj esprimoj. Ekzemple dum la epoko de klerismo ne evoluigis klarajn sentojn, sed Voltaire nur reagis al la maljusteco, anstataŭ fari ion. Hodiaŭ, simile, la demokratio nur estas reago al maljustecoj - vere nur evoluigata milito. Sed mi ne scias, kiel eviti tion. (Se mi scius tion, mi regus la mondon.)

Ĉu Esperanto devus evolui laŭ tio? Kion vi pensas?

palaman:Tiu mito [naciismo] estis [...] idea veneno, kiun perfektigis por sia reciproka lukto la du plej fortaj regnoj de tiu epoko: Britio kaj Francio. Britio finfine venkis, ĉar sukcesis fari la Revolucion, kiu detruis la traducian francan estrismon. Franco neniam plu sukcesis farigxi cxefa regno kaj cedis tiun rolon al Britio. Sed ankaŭ Britio mem ne evitis vundegon, ĝi perdis Usonon.

Mi opinias ke la historio ne estis tiel simpla. Kiam Britio perdis Usonon (fino de la 18-a jarcento), la franca estis tre uzata en Eŭropo, eĉ en Britio. La franca restis la ĉefa internacia lingvo ĝis la 1-a mondmilito, sed Britio estis jam internacie pli forta ol Francio 100 jarojn antaŭe.

Kaj en la 1-a Mondmilito ekonomiaj kialoj estis eĉ pli gravaj ol naciismo.

palaman:Post la Unua (kaj precipe post la Dua) mondmilito Esperanto ne nur perdis subtenon de la mondelito, sed ecx spertas kontrauxagadon de la fortuloj de cxi-mondo. Nuntempe tiu lingvo estas nura rememorajxo pri la antauxmilita epoko de naivaj esperoj ke popoloj jen baldaux ekvivos laux la racio.

Mi konsentas ke iom da vero ĉeestas en viaj paroloj. Tamen, Esperanto neniam havis tiel grandan subtenon. Kaj hodiaŭa subteno ne estas tiel malgranda. Male, mi opinias ke Interreto helpas kaj helpos Esperanton.