Homoj, antaŭtempe kaj nuntempe ofte emis tagfantazii menskreajn mondojn por eskapi el societo, kies trudaj konvencioj estas vere opresaj. Fabeloj pri feoj, magiaj regnoj, kaj supernaturaj estaĵoj servas kiel psikajn ŝirmejojn, proponante ŝildon kontraŭ krueluloj aŭ fiuloj (la plimulto de societo), kiuj nian spiriton katenas per malicaj sociaj postuloj, kaj ĉiutagaj bagateloj.
Kutima socia interago estas fonto de animmizero, inkluzivante honton pri nia korpaspekto, malaprobon, kaj miskomprenojn.
Tamen, feoj kaj fabelaj estaĵoj ekzistas en iu mondo, kiu socian malicon ne inkluzivas. En Fabeloj, iu persono povus amikiĝi kun feoj per reciproka montro de bonkorsento, nehavante la neceson serpentumi tra mokaj grimacoj.
Interago kun aliaj estas ĥaosa ago! Personaj kondutoj estas neantaŭvideblaj, kaj interhomaj rilatoj konstantajn intertraktojn postulas . Tamen, dum fantaziado, la regularo estas klara!
Homoj, ĝenerale, venĝemajn inklinojn havas. Feoj, male, enhavas simpatioplenan koron ene de si. Fantaziado liberigas al iu vojeton al iu harmonie ĝoja restadejo!