Zachęcam was do podpisania petycji w sprawie związków partnerskich dla par jednopłciowych w Polsce. Klikając na:

www.wszyscynatak.pl

i obok jest miejsce, gdzie trzeba wypełnić imię, nazwisko oraz swój e-mail. Niedługo po tym na WASZ e-mail zostanie przysłana owa petycja i trzeba ją tylko zakceptować.

Już ponad 11,1 tys. ludzi jest na tak!

Warto wspierać tą akcję, np. poprzez informowanie o niej inne zainteresowane tym tematem osoby.

Jestem na tak, nie moja sprawa, czy ktoś jest homo czy hetero. Natomiast dla adopcji mówię nie.

Rozumiem. Nie mówię nawet o adopcji. W tej całej akcji chodzi o to, żeby homoseksualiści mieli te same prawa co pary heteroseksualnej z wyjątkiem adopcji dzieci. To i tak byłby duży krok.

Co chodzi o adopcję przez pary homoseksualne, to nie mam nic przeciwko, a nawet jestem pozytywnie do tego nastawiony.

Może i bycie wychowywanym przez homoseksualistów może się negatywnie odbić na psychice takiego dziecka, jednak korzyści wynikające z takiej adopcji przewyższają, w mojej opinie, straty - i to znacznie. Wszak choroba sieroca sieje o wiele gorsze spustoszenie w psychice, a także organizmie, dziecka. U małych dzieci może być nawet przyczyną śmierci! Zaś starsze dzieci z chorobą sierocą mają o wiele większe szanse na stoczenie się na dno niż normalne dzieci (czytałem kiedyś książkę o tej chorobie i tam były podane dany, że u 12-13 letnich dziewczyn zdarzały się przypadki prostytucji. Jeśli mnie pamięć nie myli to chyba u 5% dziewczyn w tym wieku). O niemożności okazywania swoich uczuć i problemach z nalezieniem sobie partnera w życiu dorosłym chyba nawet nie trzeba wspominać. Tak więc lepiej rodzice homoseksualiści niż żadni...

Szczerze mówiąc, trzeba by najpierw zbadać naukowo wpływ wychowania przez homoseksualistów na psychikę i późniejsze życie dziecka. Gdyby nie było jakichś problemów, to w sumie czemu nie

Myślę, że negatywny wpływ byłby głównie przyczyną presji i alienacji społecznej, której takie dziecko zapewne by doświadczało.

Poważnym problemem mógłby być też brak dostępu do odpowiednich wzorców, na których takie dziecko mogło by oprzeć swoją tożsamość (tzn gdyby jego płeć była by odmienna od płci rodziców). Jednak z takim samym problemem borykają się chłopcy wychowywani przez samotne matki, a okazuje się mimo to potrafią osobie odpowiednie wzorce zapewnić (obserwując ulubionego nauczyciela itp).

Trzecim problemem mógłby być przejęcie seksualności rodziców. Naukowcy uważają jednak (jeśli dobrze się orientuję), że seksualność nie jest czymś nabytym, więc taka obawa wydaje mi się na wyrost. W każdym razie nawet jeśli miałoby to wpływ, to odpowiednia edukacja seksualna w szkole powinna go zminimalizować. (Choć z drugiej strony czy homoseksualizm jest czymś złym w świecie, w którym coraz częściej słyszy się o przeludnieniu??? : P)

Inne problemy jakie przychodzą mi na myśl są też udziałem dzieci adoptowanych przez heteroseksualnych rodziców. Jeśli kierować by się nimi to adopcja w ogóle powinna być zabroniona.

Po takim krótkim przemyśleniu doszedłem do wniosku, że jedynym realnym zagrożeniem dla psychiki takiego dziecka jest brak akceptacji ze strony środowiska. Po części borykają się z nim też dzieci z domów dziecka, które nie zostały adoptowane. W każdym razie ten problem zależy od nastawienie społeczeństwa, a tym przecież można manipulować dzięki mediom i edukacji.

Oczywiście jest to moja osobista opinia i bardzo możliwe jest, że się mylę w niektórych jej punktach - wszak nie jestem specjalistą w tej dziedzinie.