Kirilo81:I disagree, you can't have a noun phrase without nouns.

Well, all I can say is that there are higher authorities than me who say otherwise. And they make sense as well.

For example:

http://www.writingcentre.uottawa.ca/hypergrammar/p...

A gerund phrase or infinitive phrase, then, is a noun phrase consisting of a verbal, its modifiers (both adjectives and adverbs), and its objects:

Running a marathon in the Summer is thirsty work.

The part of speech of each individual word in the phrase isn't the point. The entire phrase "running a marathon" or "cidiri al Dio" is a noun phrase. Specifically, a gerund phrase in the first case, and an infinitive phrase in the second case.

Note that I'm not saying Esperanto and Polish are wrong in the way they do things. They're just different, and in this regard, very counter-intuitive to me.

(And Esperantists, so I'm told, "vidiri al Dio", which is easier to understand.)

Forigite

Hyperboreus:And unfortunately Esperanto has no gerund...

The suffix "ad".

Forigite

Hyperboreus:Where is the gerund here?

A verb obviously isn't a gerund because a gerund is a noun. If you really need me to specify, "-ado" is used as a gerund even though it's not specifically prescribed to be a gerund. Also, do you notice how the French, English, and German translations use a noun, while the Polish and French have a verb? They going to be used differently as they are not the same parts of speech.

Forigite

Hence why they are called gerund, because they are a special class of noun.

Hyperboreus:
Now we are really starting to tear down the very fabric of grammar.
You can use the gerund (a form of a verb) under certain limitations as if it were a noun; this does not make it a noun.

I said it was a noun phrase, by itself or together with other words, not a noun proper.

In English, and many other languages, a noun phrase takes an adjective as a complement, just as a noun does. As I have recently learned, that's not the case in Esperanto and some (all?) Slavic languages. In those it takes an adverb.

My knowledge of Esperanto is limited at this point, but I think Esperanto has no gerund, rather a present participle. Present participles and gerunds happen to have the same form in English, although they're not the same thing.

At any rate, I used an infinitive in my Esperanto illustration.

And the Ottawa Writing Centre was just one reference. I'm not going to dig out every grammar book I have. If you ignore the meaning of the word "verbal", as you say, then we're at an impasse. A verbal is a form of a verb that functions as a different part of speech.

Forigite

Hyperboreus:And I agree with you: Esperanto has no gerund, it has indeed present participles and hence, a discussion about gerunds is of very limited practical use in the context of Esperanto.

Here's what PMEG has to say:

Se la radiko ne montras agon, AD aldonas agan (daŭran) signifon. La aga signifo estas ĝuste tiu, kiun la radiko havas kun verba finaĵo:

martelo (ilo) → marteli = bati per martelo → martelado = la ago (daŭre) marteli
broso (ilo) → brosi = froti per broso → brosado = la ago (daŭre) brosi
reĝo (persono) → reĝi = regi kiel reĝo → reĝado = la ago (daŭre) reĝi
krono (aĵo) → kroni = surmeti kronon sur kapon → kronado = ceremonio por kroni reĝon
rapido (eco) → rapidi = agi aŭ moviĝi rapide → rapidado = daŭra rapida ago aŭ moviĝo
malfruo (eco) → malfrui = fari ion malfrue → malfruado = la ago (ofte) fari ion malfrue

And NPIV

I- Suf. esprimanta ĝenerale agon k uzata por formi:
A. Subst-ojn:
1 El morfemo signifanta objekton, por signifi pli-malpli daŭran agon faritan per la koncerna objekto: martelado, telefonado; brosado, kronado, afiŝado. Rim. 1 La responda verbo estas sensuf-e derivata el la subst.: marteli, kroni ktp, k la unuopan agon oni esprimas per aliaj kunmetoj: martelbato, peniktuŝo, brostiro ktp. Rim. 2 El tiu senco venas la uzebleco de -ad por nomi poemon, kiu rakontas la agojn de heroo: Odiseado (pri la aventuroj de Odiseo), Eneado, Mesiado ktp.
2 El morfemo signifanta agon, por signifi:
a) ĝeneralan k abstraktan ideon de la koncerna ago: la uzado de la artikolo estas tia sama, kiel en la aliaj lingvoj (Kp: la uzo de la artikolo en tiu okazo ne estas ĝusta); oni aŭdis muzikon k kantadon; venĝado estas mia metio; ĉiuj pozicioj de homa korpo, starado, irado, saltado, kliniĝado al ĉiuj flankoj, grimpado sur ĉiuj muroj, disdonado de salutoj, plenumado de plej diversaj gestoj; la irado de la aferoj. Rim. 3 Pro ĉi tiu senco -ad servis por nomi la artojn (kantado ktp), sed oni nun preferas aŭ kunmetojn (pentroarto ktp) aŭ apartajn rad-ojn (skulpturo k.a.).
b) longdaŭrecon aŭ ripetiĝon de la ago esprimata de la rad.: lia hieraŭa parolo estis tre bela, sed la tro multa parolado lacigas lin; la pafado daŭris tre longe; malriĉigas ne nehavado, sed tro granda dezirado; donado de almozoj neniam malriĉigas; putrado de fiŝo komenciĝas de l’ kapo.

Those two pretty much agree, and it seems like "la ago brosi" = "brosado" is a gerund to me.