antoniomoya:

TatuLe:La norvega, dana kaj sveda estas tiom similaj, ke iliaj parolantoj sufiĉe bone komprenas unu la alian.

Tio mem okazas inter la hispana, la portugala kaj la itala. Se oni parolas malrapide, oni komprenas sin reciproke. Kaj eĉ oni kapablas legi, sen antaŭa lernado, la lingvojn de tiuj najbaroj.

Amike.

Sed inter portugalparolantoj kaj hispanparolantoj la diferenco estas tre granda, se ni babilas kun brazilano, aŭ eĉ kun portugalo, je la sama rapideco kiun ni uzas hejme, ni nenion komprenus...se ni malrapidigas la paroladon tiom ke ni atingu la sonojn, apenaŭ ni kompreniĝas, sed se ni uzas bazajn kaj sufiĉe "latindevenajn" vortojn, ni ja komprenos du trionojn da vortoj ties diritaj...

Tio ne estas granda simileco...estas nur frateco, tiel kiel la germana kaj la nederlanda...

antoniomoya:

Tio mem okazas inter la hispana, la portugala kaj la itala. Se oni parolas malrapide, oni komprenas sin reciproke. Kaj eĉ oni kapablas legi, sen antaŭa lernado, la lingvojn de tiuj najbaroj.

Amike.

La simileco ŝajnas esti analoga, ĉar mi aŭdis iam en Upsalo interparolon inter du junulinoj, el kiu unu estis sudamerikanino kaj la alia italino sed ili parolis – la anglan. Tiel ofte okazas ankaŭ inter svedoj kaj danoj, ĉar la parolata dana lingvo estas malfacila por svedoj. Mi komprenas ke la diferenco estas la sama inter la hispana kaj la portugala – oni ne havas problemon kun la skriba lingvo sed ĝuste kun la parola.

cellus:

antoniomoya:

Tio mem okazas inter la hispana, la portugala kaj la itala. Se oni parolas malrapide, oni komprenas sin reciproke. Kaj eĉ oni kapablas legi, sen antaŭa lernado, la lingvojn de tiuj najbaroj.

Amike.

La simileco ŝajnas esti analoga, ĉar mi aŭdis iam en Upsalo interparolon inter du junulinoj, el kiu unu estis sudamerikanino kaj la alia italino sed ili parolis – la anglan. Tiel ofte okazas ankaŭ inter svedoj kaj danoj, ĉar la parolata dana lingvo estas malfacila por svedoj. Mi komprenas ke la diferenco estas la sama inter la
hispana kaj la portugala – oni ne havas problemon kun la skriba lingvo sed ĝuste kun la parola.

Por mi hispana kaj portugala estas du dialektoj de sama lingvo. Kiam mi aŭskultas portugalanon en youtube mi imagas ke ili prononcas klare, kvinvokale k mi vidas ke estas preskaŭ sama al la hispana. Nur ilia stranga prononco konfuzas.

La dana radio havis antaŭ iu jaro interesajn ekzemplojn pri la dana lingvo de la tempo de vikingoj, la meztempo, la 19-a jarcento kaj nia tempo, kaj estas interese kiel similaj al pli maljunaj formoj de la sveda lingvo estis la ekzemploj de pasintaj jarcentoj. Fakte estas nur la plej modernaj variaĵoj de la lingvo kiuj sonas vere fremdaj.

La komunaĵo de la dana, norvega kaj sveda lingvoj estas la skriba lingvo. Se la norda unio de la 14-a jarcento restus, ni havus probable la saman skriban lingvon!

Estis proboj krei komunan nordan skriblingvon, sed tiuj proboj ŝajne mortis kun la aŭtoro.

cellus:Tiel ofte okazas ankaŭ inter svedoj kaj danoj, ĉar la parolata dana lingvo estas malfacila por svedoj. Mi komprenas ke la diferenco estas la sama inter la hispana kaj la portugala – oni ne havas problemon kun la skriba lingvo sed ĝuste kun la parola.

Ĝuste pro tio mi diris en antaŭa mesaĝo ke, kiam du anoj el la sama lingvofamilio renkontiĝas, ili devas MALRAPIDE paroli unu la alian, kaj tiel ili interkompreniĝos senprobleme, kaj sen turni sin al la angla (io kio estas vere ridinda kaj nenecesa). Parolante ĉiu en ilia gepatra lingvo, ili kapablos kumuniki multe pli da nuancoj ol esprimante sin en fremda lingvo, kiun oni neniam regas tiel bone kaj lerte ol la nacian.

Amike.

Nu, mi persone vidis norvegon paroli norvege al danaj infanoj, kaj ili ne komprenis, do laŭ la difino de interkompreniĝo ili ne estas samaj lingvoj. Tamen tre proksimaj, en skribo apenaŭ estas diferencoj.