From chapter 1 of Billy Graham's autobiography Just As I Am:

Day after day, the tall spare farmer leaned on the board fence and searched the sky for clouds. In front of him, rows of corn were stunted, brown for lack of rain. He shoved his hat back on his head, exposing a strip of white forehead above a sun-browned face. No rain meant no crops. His shoulders slumped. His feet shuffled up the hot, dusty path back to the farmhouse, where I watched from the open door. My heart sank as I read the concern in his weary face. That man was my dad ...

Here is my attempt at a translation and whether it is correct or not, the exercise helped me a lot. I see that I need to devote a lot of work on participles.

Tago post tago, la alta kaj maldika viro klinis kontraŭ la kampa barilo farita el tabuloj, kaj serĉis la ĉielon por nuboj. Antaŭ li estis sulkoj da maizo kiuj jam bruniĝis kaj misformiĝis pro manko de pluvo. Li puŝis la ĉapelon dorsen kaj tiu agadeto malkovris strion da pala frunto supre sunbrunita vizaĵo. La manko da pluvo signifas manko da kultivaĵoj. Liaj ŝultroj deprime rulfalis. Mi rigardis lin el la malfermita pordo de la farmodomo kiel liaj piedoj lace tretis laŭ la varma kaj polva vojeto. Mia koro malgajiĝis kiel mi vidis la maltrankviliĝon sur lia laca vizaĝo. Tiu viro estis mia patro....

Nu, Miland, I see that 197 people (as of this post) have viewed this but I am the only one who has attempted a translation. Too bad. I'd like to see how others worded their translations. Things like this can be a valuable learning tool. It can force you to use words you've never used before and use grammar that you're not entirely comfortable with. And one good thing is that if ten people translated this, there would be ten different translations. We could each pick up ideas from the other translations. Oh well, maybe someone will try it later.

apok:I am the only one who has attempted a translation..

Don't feel you have to attempt every problem of this kind. Even the enthusiasts no doubt have other things to do. You are to be commended for having a go at all.

A few suggestions on your own commendable attempt: I would use vicoj instead of sulkoj, unless you wish to focus on things that look like grooves. I would use sur la kapo instead of dorsen. I suggest sekvigis instead of signifis. Falis should suffice to describe what the ŝultroj did. I would use dum instead of the first kiel, and kiam instead of the second.

All in all, nice going!

Tagon post tago, la alta kaj maldika farmisto apogis sin sur la ligna kampbarilo kaj serĉis nubojn en la ĉielo. Antaŭ li staris vicoj de maizo nekreskantaj, brunaj pro manko de pluvo. Li reŝovis sian ĉapelon sur la kapo, malkovrante sur la fronto blankan strion supre de sunbruniĝinta vizaĝo. Neniu pluvo signifis neniun rikolton. Liaj ŝultroj falis. Liaj piedoj treniĝis laŭ la varmega, polva pado reen al la farmodomo, de kie mi rigardis el de la malfermita pordo. Mia koro peziĝis, kiam mi vidis la zorgplenan esprimon sur lia lacega vizaĝo. Tiu viro estis mia patro.

Miland:Day after day, the tall spare farmer leaned on the board fence and searched the sky for clouds. In front of him, rows of corn were stunted, brown for lack of rain. He shoved his hat back on his head, exposing a strip of white forehead above a sun-browned face. No rain meant no crops. His shoulders slumped. His feet shuffled up the hot, dusty path back to the farmhouse, where I watched from the open door. My heart sank as I read the concern in his weary face. That man was my dad ...

Tagon post tago, la alta blonda juna viro apogis sin sur la memfarita palisaro kaj elserĉis nubon en la ĉielo. Sub lia rigardo restis vicoj da maizo—kies grandiĝo estis haltigita kaj kies koloro estis bruna pro la manko de pluvo. Li repuŝis sian ĉapelon sur sian kapon, igante videbla frunta blankaĵeto sur visaĝo brunigita de la suno. Neniu pluvo, neniu rikolto. Liaj ŝultroj falis. Liaj piedoj paŝumis la polvan varman vojon al la farmhejmo, kie mi staris, rigardante de la malfermita pordo. Mia animo profundiĝis dum mi legis la zorgon en lia laca vizaĝo. Tiu viro, mia paĉjo…

jchthys:Tagon post tago, la alta blonda juna viro apogis sin sur la memfarita palisaro kaj elserĉis nubon en la ĉielo. Sub lia rigardo restis vicoj da maizo—kies grandiĝo estis haltigita kaj kies koloro estis bruna pro la manko de pluvo. Li repuŝis sian ĉapelon sur sian kapon, igante videbla frunta blankaĵeto sur visaĝo brunigita de la suno. Neniu pluvo, neniu rikolto. Liaj ŝultroj falis. Liaj piedoj paŝumis la polvan varman vojon al la farmhejmo, kie mi staris, rigardante de la malfermita pordo. Mia animo profundiĝis dum mi legis la zorgon en lia laca vizaĝo. Tiu viro, mia paĉjo…

I think that's very good. Hope you don't mind if I make a few comments:

jchthys:...la alta blonda juna viro apogis sin...

blonda? According to Collins, 'spare' means "(of a person) thin and lean". See here

jchthys:elserĉis nubon en la ĉielo.

"elserĉis" would mean that he was successful in looking for a cloud.

jchthys:Li repuŝis sian ĉapelon sur sian kapon,

At first I also used the accusative 'sur sian kapon'. But then I thought that it would be better not to, because the hat is on the man's head the whole time, he's just pushing it back into position.

Chainy:

jchthys:...la alta blonda juna viro apogis sin...

blonda? According to Collins, 'spare' means "(of a person) thin and lean". See here

I know, but I just couldn't help making a swipe at Gerda malaperis, which constantly uses the phrase in the first chapter or two!

Chainy:

jchthys:elserĉis nubon en la ĉielo.

"elserĉis" would mean that he was successful in looking for a cloud.

OK, I see. How about penadis trovi?

Chainy:

jchthys:Li repuŝis sian ĉapelon sur sian kapon,

At first I also used the accusative 'sur sian kapon'. But then I thought that it would be better not to, because the hat is on the man's head the whole time, he's just pushing it back into position.

Yes, but I feel without the accusative it doesn't make much sense at all. I see it as "more securely onto his head", or "back onto the top of his head".

Tagon post tago, la alta maldika bienisto apogis sin sur la ligna barilo kaj serĉis ĉielon por nuboj. Antaŭ li estis vicoj de malalta maizo, kiuj estis bruna pro manko de pluvo. Li puŝis sian ĉapelon malantaŭe sur sia kapo, tiel malkaŝis blankan strion de frunto super sunbruniĝita vizaĝo. Ne pluvo signifis ne plantojn. Liaj ŝultroj malleviĝis. Liaj piedoj paŝetis laŭ la varmega polva vojeto al la biendomo, kien mi rigardis en malferma pordo. Mia koro doloris dum mi legis la zorgon sur lia laca vizaĝo. Tiu viro estis mia patro...