Aller au contenu

Feliĉo

de nornen, 11 mai 2014

Messages : 7

Langue: Esperanto

nornen (Voir le profil) 11 mai 2014 12:37:34

Dimanĉe, matene je la kvina, seĝo, kafeo kaj fiŝkaptilo... Kio plu necesas por la feliĉo?

efilzeo (Voir le profil) 11 mai 2014 14:32:51

bildo!!!

Lakiro (Voir le profil) 11 mai 2014 19:30:42

nornen:Dimanĉe, matene je la kvina, seĝo, kafeo kaj fiŝkaptilo... Kio plu necesas por la feliĉo?
Tutsemajne, matene kaj vespere, fotelo sur riverbordo, biero, fiŝvergo kaj bela undino apude. ridulo.gif ridulo.gif ridulo.gif

320kbps (Voir le profil) 12 mai 2014 02:29:35

nornen:Dimanĉe, matene je la kvina, seĝo, kafeo kaj fiŝkaptilo... Kio plu necesas por la feliĉo?
Belulino anstataŭ fiŝkaptilo.

nornen (Voir le profil) 12 mai 2014 04:06:35

320kbps:
nornen:Dimanĉe, matene je la kvina, seĝo, kafeo kaj fiŝkaptilo... Kio plu necesas por la feliĉo?
Belulino anstataŭ fiŝkaptilo.
Sendube (kaj ve al tiu kiu ĝin dubus) belulino plibeligas ĉiun ajn momenton.
Tamen... La fiŝkapto estas tempo por meditado. Oni pretigas la kaptilon, fiksas hokon, logaĵon, pezaĵojn kaj naĝilon, oni ĵetas la ŝnuron kaj tiam oni malŝaltas cerbon kaj permesas ke ĝi flugu libere. Nur fojfoje iu malĝentila fiŝo ĝenas la meditadon, mordante la logaĵon. Tiam komencas la praa batalo de homo kontraŭ naturo. Komencas la emo, forŝteli nutraĵon de la naturo. Kaj oni reiras domen, prezentante la tagmanĝon ankoraŭ moviĝantan al sia belulino. Kaj oni komprenas ke ekde la ŝtonepoko nenio ŝanĝiĝis.

klmn (Voir le profil) 12 mai 2014 05:48:39

fiŝkaptado estas la sola okazo al viro eskapi de pluraj virinaj demandoj kaj komentoj, kaj ĝui simple nenion-pensadon. Kaj vi volas fuŝi ĉion al la homo ridulo.gif

kaŝperanto (Voir le profil) 12 mai 2014 14:39:18

nornen:
320kbps:
nornen:Dimanĉe, matene je la kvina, seĝo, kafeo kaj fiŝkaptilo... Kio plu necesas por la feliĉo?
Belulino anstataŭ fiŝkaptilo.
Sendube (kaj ve al tiu kiu ĝin dubus) belulino plibeligas ĉiun ajn momenton.
Tamen... La fiŝkapto estas tempo por meditado. Oni pretigas la kaptilon, fiksas hokon, logaĵon, pezaĵojn kaj naĝilon, oni ĵetas la ŝnuron kaj tiam oni malŝaltas cerbon kaj permesas ke ĝi flugu libere. Nur fojfoje iu malĝentila fiŝo ĝenas la meditadon, mordante la logaĵon. Tiam komencas la praa batalo de homo kontraŭ naturo. Komencas la emo, forŝteli nutraĵon de la naturo. Kaj oni reiras domen, prezentante la tagmanĝon ankoraŭ moviĝantan al sia belulino. Kaj oni komprenas ke ekde la ŝtonepoko nenio ŝanĝiĝis.
Tia poezio...

Retour au début