Ekstrakto el 'Elĵetitoj de la Insuloj':

La vera eltrovo de mia unua vizito al Indonezio estis la lingvo.

Mi jam luktis kun fremdaj skribsistemoj kaj nekapteblaj tonoj de la ĉeftera lingvoj.

Mi ne progresis plu ol ' Bonan tagon, Kiom kostas kaj Kiel vi fartas' .

Mi kapablas demandi "Kie trovas..." en la Urduo aŭ Tajlingvo , sed mi ne komprenus la respondon. Mi reiĝis analfabeta .

Indonezi-Malaja lingvo estis kiel bela donaco en komparo kun tiuj lingvoj. Ĝi ne havas tonojn kaj utligas la latinan skribsistemon.

Oni prononcas la literojn kiel oni ilin skribas escepte 'C' kiu havas la sonon 'CH'.

La bona novaĵo ne finiĝis. Ne estas verbtempoj, la verboj ne konjugaciiĝas, la substantivoj ne havas deklinaciojn. Estas nek genroj nek akordoj.

Plurala substantivoj, se la kunteksto estas dubasenca aŭ la nombro nedifinita, formiĝas simple per duobliĝi.

Estis indikoj de pli kompleksa gramatiko kiuj sin kaŝigis per la uzo de prefiksoj kaj sufiksoj sed por la komencanto, la rekompencoj estas preskaŭ tujaj.

Lernu la vortojn por 'kio' (apa), 'voli' (mau) kaj 'trinki' (minum) kaj diru tiujn unu post la alian - apa mau minum ? - kaj miru pri la nenecesa gramatiko kaj sintakso
ke postulas la angla. 'Kion vi volas trinki ?' Post 6 semajnoj ,mi jam lernis sufiĉe de la lingvo por min kuraĝigi plue lerni.