Jes, oni povas daŭri la diskuton kaj ree ripeti la saman evidentaĵon, dum oni volu neglekti kiom da tempo oni bezonas por lerni la esperantan gramatikon. ¬¬

Unu afero estas ke oni povu dubi pri fidindeco de la vidpunkto de ekperimentoj faritaj, kaj alia malsama afero estas kiu lingvo efikos pli propedeŭtike laŭ siaj ecoj.

Ĝis, Novatago.

Libera folio: Esperanto ne nepre helpas lingvolernadon

Kiam mi lernis lingvojn en la lernejo, ilia gramatiko ŝajnis al mi aro da strangaĵoj parkere lernendaj: mi lernis lecionon post leciono, sen vidi alian celon ol la fino de la jaro. Mia lernado estis pasiva. Post la lernado de Esperanto, mi serĉas la ekvivalenton de la E-regulojn, supozante, ke tio sufiĉas por esprimi sin. Tiu supozo estas certe troiga, sed mi aktive lernas la gramatikon.

Estas la sama situacio kiel kiam oni provas novan alimarkan veturilon, oni aŭtomate serĉas kie estas la bremso, la diversaj lumoj, la rapidec-ŝanĝilo, la hejtigilo, ktp.

Lerninte Esperanton, oni komprenas, ke oni bezonas rimedon por distingi la subjekton de la objekton: tio povas esti aŭ la ordo de la vortoj, aŭ la akuzativo. Ankaŭ oni bezonas ilon por esprimi pasinteco, estonteco, ktp. Aŭ ankaŭ por konstrui malsimplajn frazojn.

Tial oni emas lerni unue tiajn regulojn. La aliajn, tiujn kiuj estas specifaj al iu aŭ tiu lingvo, oni lernas poste, kiam oni sentas la bezonon perfektiĝi.

Altebrilas:Kiam mi lernis lingvojn en la lernejo, ilia gramatiko ŝajnis al mi aro da strangaĵoj parkere lernendaj: mi lernis leciono post leciono, sen vidi alian celon ol la fino de la jaro. Mia lernado estis pasiva. Post la lernado de Esperanto, mi serĉas la ekvivalenton de la E-regulojn, supozante, ke tio sufiĉas por esprimi sin. Tiu supozo estas certe troiga, sed mi aktive lernas la gramatikon.

Estas la sama situacio kiel kiam oni provas novan alimarkan veturilon, oni aŭtomate serĉas kie estas la bremso, la diversaj lumoj, la rapidec-ŝanĝilo, la hejtigilo, ktp.

Lerninte Esperanton, oni komprenas, ke oni bezonas rimedon por distingi la subjekton de la objekton: tio povas esti aŭ la ordo de la vortoj, aŭ la akuzativo. Ankaŭ oni bezonas ilon por esprimi pasinteco, estonteco, ktp. Aŭ ankaŭ por konstrui malsimplajn frazojn.

Tial oni emas lerni unue tiajn regulojn. La aliajn, tiujn kiuj estas specifaj al iu aŭ tiu lingvo, oni lernas poste, kiam oni sentas la bezonon perfektiĝi.

>mi lernis leciono[N] post leciono

Mi lernis kion? LecionoN!

https://en.wiktionary.org/wiki/pa%C5%9Do_post_pa%C...

Vi pravas, tio estas debatinda.

Sed tiom longe, ke la akuzativo estas deviga por la objekto, uzi ĝin aspektas pli lojale. Do - korektite.

Image la 3an groupon
-----------------------------
goldenslot
https://goldenslot.bbet88.com/goldenslot-online.ht...
---------------------------------------------------------------------
goldenslot
https://goldenslot.bbet88.com/goldenslot-online.ht...

Spamo

Altebrilas:Kiam mi lernis lingvojn en la lernejo, ilia gramatiko ŝajnis al mi aro da strangaĵoj parkere lernendaj: mi lernis lecionon post leciono, sen vidi alian celon ol la fino de la jaro. Mia lernado estis pasiva. Post la lernado de Esperanto, mi serĉas la ekvivalenton de la E-regulojn, supozante, ke tio sufiĉas por esprimi sin. Tiu supozo estas certe troiga, sed mi aktive lernas la gramatikon.

Estas la sama situacio kiel kiam oni provas novan alimarkan veturilon, oni aŭtomate serĉas kie estas la bremso, la diversaj lumoj, la rapidec-ŝanĝilo, la hejtigilo, ktp.

Lerninte Esperanton, oni komprenas, ke oni bezonas rimedon por distingi la subjekton de la objekton: tio povas esti aŭ la ordo de la vortoj, aŭ la akuzativo. Ankaŭ oni bezonas ilon por esprimi pasinteco, estonteco, ktp. Aŭ ankaŭ por konstrui malsimplajn frazojn.

Tial oni emas lerni unue tiajn regulojn. La aliajn, tiujn kiuj estas specifaj al iu aŭ tiu lingvo, oni lernas poste, kiam oni sentas la bezonon perfektiĝi.

Post tiuj gramatikaj kaj reklamaj konsideroj, mia mesaĝo plu validas.