Simon_Gauvain:... Claude Piron estas konata pro sia malakcepto de la franca pensmaniero rilate al Esperanto. Li klarigas tion en la libro La bona lingvo.

Li ankaŭ parolis la rusan, la ĉinan kaj la anglan, kaj tio kontribuis al la formiĝo de sia verka stilo.

Mi konsentas, Simon. Kvankam mi forte kritikis kaj kritikas la libreton "La bona lingvo", mi ĉiam agnoskis, ke Claude Piron estis tre bona stilisto (mi havis la bonŝancon foje eĉ ekkoni lin persone). Daŭre estas plezuro legi lian elegantan stilon. Se oni sukcesas atingi tiun nivelon, oni certe ludas en la "reĝa klaso".

Simon_Gauvain:

vejktoro:Mi kredas ke la autoro de Gerda, nur skribis kiel estas plej natura por li. Li pensis (aŭ sentis) en la franca.

Vi ne scias, pri kiu vi parolas. Kontraŭe, Claude Piron estas konata pro sia malakcepto de la franca pensmaniero rilate al Esperanto. Li klarigas tion en la libro La bona lingvo.

Li ankaŭ parolis la rusan, la ĉinan kaj la anglan, kaj tio kontribuis al la formiĝo de sia verka stilo.

Jes, mi scias kion kaj kiun mi priparolas.. mi ne volis ĉagrenigi iun ajn! relegu.. mi ne diris estas, sed kredas. Ne estas malbona aŭ fola aŭ insultema sugesti ke la franca kontribuis ankaŭ al lia stilo. Li plej bone ŝatas uzi la arikolon en tiuj kazoj. Oni povas uzi la alia formo se oni volas. Ne estas granda afero. La kialo kiu oni sentas por elekti iun ajn formon kiam tiam du aŭ tri ekzistas vere estas pro gusto ĉu ne? Ne tre gravas kiel oni ĝin eksplikas. Mi ne havas problemon je 'franca gusto', aŭ 'ĉeĥa gusto', aŭ 'angla gusto'..k.t.p.

myris:En PMEG, Bertilo skribis
Li sidis kun la brakoj kunmetitaj.
Bertilo estas Svedo kaj verŝajne ne pensas en la franca.

Er.. Logiko ne funkcias tiel.

Ĉu oni povas paroli ĉi tie sen instigi etspiritan batalon?

vejtoro:Jes, mi scias kion kaj kiun mi priparolas.. mi ne volis ĉagrenigi iun ajn! relegu.. mi ne diris estas, sed kredas. Ne estas malbona aŭ fola aŭ insultema sugesti ke la franca kontribuis ankaŭ al lia stilo. Li plej bone ŝatas uzi la arikolon en tiuj kazoj. Oni povas uzi la alia formo se oni volas. Ne estas granda afero. La kialo kiu oni sentas por elekti iun ajn formon kiam tiam du aŭ tri ekzistas vere estas pro gusto ĉu ne? Ne tre gravas kiel oni ĝin eksplikas. Mi ne havas problemon je 'franca gusto', aŭ 'ĉeĥa gusto', aŭ 'angla gusto'..k.t.p.

Pardonu min, mi reagis iom troe. Mi kredis ke vi montris antaŭjuĝon pri Claude Piron kaj subtaksis lian lingvosperton. Via klarigo estas bonvena, kaj rememorigas min ke ni ĉiuj (verŝajne) estas influataj de niaj respektivaj denaskaj lingvoj, kaj ke tio ne nepre estas problemo.

Estas ĝuste la ebleco sekvi la formojn de denaskaj lingvoj kio bonigas Esperanton. En Esperanto oni rajtas respeguli certajn aspektojn de etna lingvo. Tial ĝi pli taŭgas kiel lingvo de tradukoj de literaturo etna.
Mi nun partoprenas en MOOC pri lingvistiko de la Universitato de Leiden en Nederlando. Mi ne mencias tion al la aliaj partoprenantoj ĉar mi scias kiom ili - kaj la profesoro - klopodas uzi la anglan korekte - sed ili ankaŭ sekvas la tradiciojn de siaj denaskaj lingvoj en la angla - kie tio TUTE NE TAŬGAS kaj tial impresas kiel stultaĵoj.
Mi kredas ke la pli alta valoro de Esperanto estas ĝuste ke ĝi estas pli tolerema lingvo en tiu fako - ke NE ekzistas rigida, ŝtoneca stilo. Tial mi ĉiam de nove admiras la lerton de D-ro Zamenhof - li ne estis lingvisto - ne formale - kaj ne estis artisto - de nove ne formale - sed ili li kunigis tiujn du ecojn en la kreado de nia lingvo.

robbkvasnak:Estas ĝuste la ebleco sekvi la formojn de denaskaj lingvoj kio bonigas Esperanton. En Esperanto oni rajtas respeguli certajn aspektojn de etna lingvo. Tial ĝi pli taŭgas kiel lingvo de tradukoj de literaturo etna.
Mi nun partoprenas en MOOC pri lingvistiko de la Universitato de Leiden en Nederlando. Mi ne mencias tion al la aliaj partoprenantoj ĉar mi scias kiom ili - kaj la profesoro - klopodas uzi la anglan korekte - sed ili ankaŭ sekvas la tradiciojn de siaj denaskaj lingvoj en la angla - kie tio TUTE NE TAŬGAS kaj tial impresas kiel stultaĵoj.
Mi kredas ke la pli alta valoro de Esperanto estas ĝuste ke ĝi estas pli tolerema lingvo en tiu fako - ke NE ekzistas rigida, ŝtoneca stilo. Tial mi ĉiam de nove admiras la lerton de D-ro Zamenhof - li ne estis lingvisto - ne formale - kaj ne estis artisto - de nove ne formale - sed ili li kunigis tiujn du ecojn en la kreado de nia lingvo.

+1 Bele dirita

Mi penasadis tiujn ideojn. Eble, Anglo havas similan formon: "Cxu vi deziras malfermi LA fenestrojn?" Mi pensas ke en cxi angla frazo, "la" estas alia formo de "nia". Cxu tiu uzo similas "sxi metis la brakojn" esperante?

Ankaux mi memoras vian instruon - "ne pensu angle." Cxi peto malfacilas, sed mi provas!

Kanibalo A: Ĉu vi preferas la brakon aŭ la femuron?

Kanibalo B (miskomprenante): Ho, mi neniam manĝus vin, vi estas mia amiko.

sudanglo:Kanibalo A: Ĉu vi preferas la brakon aŭ la femuron?

Kanibalo B (miskomprenante): Ho, mi neniam manĝus vin, vi estas mia amiko.

Mi ridetis pro via ŝerco!

sudanglo:Kanibalo A: Ĉu vi preferas la brakon aŭ la femuron?

Kanibalo B (miskomprenante): Ho, mi neniam manĝus vin, vi estas mia amiko.

El tia kunteksto almenaŭ por germano ne sekvus, ke temas pri la propra brako, do mi ne povis ridi.