NA LK 2016
Nun mi legis pri 1) la demandoj de UM pri la datoj: oni petas nin elekti iomete aliajn daton ĉar ili tie en tiu unue de ni elektita tempo has “gravan kongreson” – ĉu nia ne ankaŭ estas grava kongreso? Sed mi ne volas batali kun ili.
Mi ja eksciis ke NASK okazos en Nordkarolina Ŝtato. Eble ni povus tamen oferti lingvokursojn aparte por hispan-, portugal- kaj krejolparolantoj ĉi tie. Persone mi scias ke kelkaj kubanoj kaj brazilanoj ŝatus studi Esperanton en kadro ekster de siaj hejmlandoj.
Tiuj kiuj ne konas Miamion kaj nian karibidan aŭ florikaran kulturon ne povas kompreni la sintenon de la ĉi-tieanoj pri linvoj. En la lastaj 50aj jaroj iuj aĉuloj proklamis ke la lasta vera usonano kunprenu la flagon antaŭ ol foriri de Miamio. Nun tempe la diversaj grupoj vivas harmonie kune sed ni ankaŭ vivas kun la zamenhofa problema: kiel ni interparolu por ne kaŭzi miskomprenojn?
Ĝuste en tiu etoso de aceptemo kaj amo mi ŝatus enkonduki nian LK pri la loka politiko de lingvoj. La publikaj lernejoj de Miamio ekde nun donos aparta siglon sur diplomon de lernanto kiu vere scipovas du lingvojn. La plej potenca ekonomia asocio de nia regiono, the Beacon Group, inter kies anoj nombriĝas Citigroup, American Express, Siemens, Citrix, Carribean Cruise Lines and many public commerce oganizations subtenas dulingvan edukadon – ne nur por ne-angla-denaskuloj sed por ĈIUJ studentoj – kaj oni subtenas dulinvajn klasojn ekde la infanĝardeno ĝis la diplomiĝo. La lokaj universitatoj havas agordojn kun alilandaj universitatoj. En Miami vi povas studi internacian juron kun kelkaj jaroj en universitato de alia lando. Mi ankaŭ povas obteni finan diplomon kun egaleco al diplomo en multaj eŭropaj landoj.
Miami vere ekkreskis kiel monda urbo ekde la kuba rifuĝintaro en la 50aj jaroj. Venis ne nur riĉuloj sed ankaŭ profesoroj, artistoj, filozofoj, verkistoj. Post ili venis ondoj de tiaj homoj el multaj diversaj landoj, inter aliaj Haitio, Jamaikio, Meksiko, Guatemalo, Honduraso, Kostariko kaj nur el Venezuelo, Kolombio kaj eĉ el la prospera Brazilo.
Kiel kanadano aŭ usonano el aliaj partoj de Nortameriko mi ege surpriziĝos pri la harmonia kakafonio de lingvoj kaj pri la kalejdaskopo de kulturoj en nia regiono. La hispana – pli bone dirita la ‘hispangish’ estas la lingua franko. Sed tiom ĝi proksimas al Esperanto ke vi ofte kapbatos pri la esprimoj.
Nia regiono esas madura por Zamenhofa solvo. La homoj ĉi-tie ĝenerale ne estas patriismaj subtenoj de iu ajn lingvo. Ili celas interkompreniĝi. Foje altnivele, foje slange.
La desfio estas la ranko de la usonangla lingvo kontraŭ ĉiuj aliaj lingvoj. SED ĉar la ĉiutaga usonano unulingva ankaŭ ne regas ĝin, tio esas iomete kromdesafio.
Ĉi-tie kie la denaska usonangla parolanto jam ne regas sian lingvon, oni serĉas plej ofte pragmatikan solvon por interkomprenan problemón.
Mi jen devas also informon pri la hispanlingvanoj de nia komunumo. Male kiel en Kalifornia, Novmeksiko aŭ Arizona, la hispanlingvanoj ĉe ni to...