Saluton.

Mi havas problemon in germana. Mi lernas ĉi lingvo ekde du jaroj kaj mi jam sciis la kondicionalo (kiu estas tre facila). Sed nun mi devas aprendi la "Konjunktiv I" kaj la "Konjunktiv II".

Ĉu ĝi signifas kiu la "Konjunktiv" modoj estas samtempe la subjunktivo kaj la kondicionalo ? Ĝi ankaŭ signifus kiu mi ĉiam sciis la kondicionalo tiel partoprenon de la subjunktivaj modoj...?

Kore, Orikrin

Mi ne konas la ekzaktajn nomojn de la verbformoj, sed jen la signifoj:

Er sagt, sie singt. (Präsens Indikativ) = Li diras, ke ŝi kantas, kaj mi kredas lin.
Er sagt, sie singe. (Konjunktiv I) = Li diras, ke ŝi kantas (kaj mi ne scias, ĉu tio veras).
Er sagt, sie sänge. (Konjunktiv 2?) = Li diras, ke ŝi kantas, sed tio ne veras.
Er sagt, sie habe gesungen. = Li diras, ke ŝi kantis (kaj mi ne scias, ĉu tio veras).
Er sagt, sie hätte gesungen. = Li diras, ke ŝi kantis, sed tio ne veras.

Ich sänge/würde singen, wenn ich Zeit hätte. = Mi kantus, se mi havus tempon.
Ich hätte gesungen, wenn ich Zeit gehabt hätte. = Mi kantintus, se mi havintus tempon. (J'aurais chanté si j'avais eu le temps.)

Do la singe/habe gensungen -an formon oni uzas por aliulaj diraĵoj, kiujn oni volas neŭtrale transdoni.
La sänge-an formon oni uzas por aliulaj diraĵoj, pri kiuj oni malsamopinias, aŭ por la esperanta -us-formo (franca conditionnel).

Notu bone ke ne ekzistas similaĵo al la franca subjonctif:
Ich will, dass du singst. = Mi volas, ke vi kantu.

Mi sciis la formon "dass", kiu mi amas por sia facilo. Kaj mi freŝdate aprendis kiu ekzistas ĉi-tiu subjunktivo, funkcionanta preskaŭ same kiu in franca lingvo. Ĝi ne ekzistas in angla kaj ĝi ĵus surprizis min in germana kiam mi malkovris ĝin.

Cetere domaĝe kiu ekzistas subjunktivon en esperanto. Malutila, mi humile denkas.

Dankon por la respondo !

Orikrin1998:"Konjunktiv I" kaj la "Konjunktiv II".

En la Germana ne ekzistas kondicionalo. Kiel vi jam prave konstatis, ekzistas du konjunktivoj: Konjunktiv I kaj Konjunktiv II. Ambaŭ konjunktivoj povas aperi samtempe, antaŭtempe kaj malantaŭtempe. Mi uzos la verbon essen (manĝi) ekzemple:

Konjunktiv I: er esse (samtempe), er habe gegessen (antaŭtempe), er werde essen (malantaŭtempe)
Konjunktiv II: er ãße (samtempe), er hätte gegessen (antaŭtempe), er würde essen (malantaŭtempe)

Cetere ekzistas ankaŭ la kunmetita konjunktivo (eble: Konjunktiv III):
Würde-Konjunktiv (Konjunktiv III): er würde essen (samtempe), er würde gegessen haben (antaŭtempe), er würde essen werden (malantaŭtempe)

Vi vidas, ke la samtempa formo de la Konjuntiv III egalas la malantaŭtempan formon de la Konjunktiv II, kaj fakte tiel ĝi ekekzistis.

Kiam uzi kiun konjunktivon?

Por jusivo (deliberativo, hortativo, etc) uzu la Konjunktiv I:
Es lebe der König! Vivu la reĝo!

Por eblaj kondiĉaj frazoj, uzu la Konjunktiv II aŭ pli ofte la Konjunktiv III. II kaj III signifas ekzakte la saman, tamen la Konjunktiv I ne povas aperi ĉi tie:
Hörtest du mir zu, verstündest du mich. Se vi aŭskultus min, vi komprenus min.
Pli ofte: Würdest du mir zuhören, würdest du mich verstehen. Se vi aŭskultus min, vi komprenus min.

En la nerekta parolo povas aperi Indikativ, Konjunktiv I, Konjunktiv II kaj Konjunktiv III.

https://de.wikipedia.org/wiki/Konjunktiv#Indirekte...

La indikativo indikas veron, certecon aŭ propran eldiron:
Ich sage, ich bin der beste. Mi diras, ke mi estas la plej bona.

La Konjunktiv I, II kaj III indikas eldiron de tria persono, pri kies verecon oni povas dubi:
Er sagt, ich sei der beste. Li diras, ke mi estas (estus) la plej bona.

Ĉi tie, uzu la Konjunktiv I, se tiu formo estas malsama al la indikativo (de la presento).
Indikativ: Er isst. Konjunktiv I: Er esse.
Malsamaj, do: Sie sagt, er esse nur Kartoffeln.

Aliokaze, uzu la Konjunktiv II, se tiu formo estas malsama al la indikativo (de la preterito).
Indikativ: Ich esse. Konjunktiv I: ich esse.
Samaj, do Konjunktiv I ne eblas.
Indikativ: Ich aß. Konjunktiv II: ich äße.
Malsamaj, do:
Sie sagt, ich äße nur Kartoffeln.

Aliokaze, uzu la Konjunktiv III:
Indikativ: ich liebe. Konjunktiv I: ich liebe.
Samaj, do Konjunktiv I ne eblas.
Indikativ: ich liebte. Konjunktiv II: ich liebte.
Samaj, do Konjunktiv II ne eblas.
Do Konjunktiv III: Sie sagt, ich würde Kartoffeln lieben.

Laŭ tiuj reguloj skribas la gazetoj por klare indiki, ke informacio estas donita de tria persono sen scii pri ĝia certecon.
En la ĉiutaga parolo, simple uzu indikativon aŭ Konjunktiv III.

Bonega respondo ! Ankoraŭfoje multan dankon.