Kredo kreas maleblaĵojn.
Scio kreas komprenon.
Mi elektas scion, ĉar mi volas kompreni.

bryku:Kredo kreas maleblaĵojn.
Scio kreas komprenon.
Mi elektas scion, ĉar mi volas kompreni.

Scienco ne povas respondi ĉu dio ekzistas aŭ ne. Vi diras ke certe ne, tio estas same science malĝusta kiel diri male. Oni povas certe diri ke ia dio ne ekzistas eble eĉ ke tia dio neniam ekzistis, oni povas diri ke se iu dio havas iajn ecojn, aŭ ne havas ilin, oni devas ne konsideri ĝin kiel dion. Tamen, certe oni ne povas diri ke ĉia ideo de dio estas forĵetebla kaj forĵetenda.

Tamen, mi ja konsentas ke religio ne estas nepre la vojo al dio, kaj tio ja nepre ne estas la sola vojo al dio. Laŭ mi estas tute akceptebla kaj komprenebla ke persono, kiu ne havis ian spiritan sperton, ne fidu ĉar persono ne havas ian devigon fidi je vorto de alia persono. Se iu religio diras ke oni devas fidi sen sperti, tiu religio ne estas la vera vojo al dio, ĉar religio kiu volas vojigi onin al dio, devus montri vojon por havi spiritajn spertojn. Fakte, fastoj kaj aliaj suferigaj agoj devus ne havi suferon kiel celon sed esti rimedo por ia sperto, same kiel manĝi aŭ trinki herbaĵojn aŭ fungojn. Se la celo estas simple suferi aŭ amuziĝi, estas eraro en la vojo. Se religio nur volas instrui nin moralon, tio ne estas malbone sed oni ne bezonas religion por tio kaj aldone, ni jam scias ke estas danĝera afero ke religio havu povon por dikti tion, kio estas morala aŭ kio ne, ĉar historio montris nin ke oftege religiuloj falis en teruran malmoralon por trudi moralon kaj/aŭ puni malmoralon.

Aliflanke, ankaŭ devas esti akceptebla kaj komprenebla ke persono, kiu havis spiritan sperton, fidu. Tiaj spertoj ekzistas, tio estas fakto, kaj ili fojfoje havas grandan efikon en la homa menso. Mi ne diras ke oni agu malracie pro havi ĉi tiajn spertojn, mi ne celas diri tion. Tute ne, mi simple diras, ke tiuj spertoj estas fakto kaj influas homojn kaj rilate al fido, aliaj devas kompreni tion.

Ĝis, Novatago.

Scienco ne malfermite respondi al tiu specifa demando, sed la implica konkludo de scienca progreso estas klara. Kiel Oscar Wilde diris: 'La scienco estas la registro de mortaj religioj.' Kio estas religio krom esprimo de religia kredo?

La samaj homoj, kiu en la pasinteco identigus mem kiel nur religiuloj, nun parolas pri 'vojo al dio' aŭ tiaj specoj pseŭdo-filosofio. Ili ne volas rezigni la koncepton de kredo, eĉ kiam ĝi konfliktas kun prudento. Tial la homoj kiu pretendas ke scienco ne konfliktas kun religio; aŭ ke scienco estas produkto de 'dio'.

La malagrabla vero estas ke la mondo ne ĉiam estas agrabla loko, sed la homaro ne pova akcepti ke la mondo ne havas direktoron aŭ io de signifeco preter kion ĝi estas; tial la inventado(?) de religio. Religio estas la serĉo de signifeco, sed nur homara serĉo. Ĝi estas produkto de homaro.

novatago:

bryku:Kredo kreas maleblaĵojn.
Scio kreas komprenon.
Mi elektas scion, ĉar mi volas kompreni.

Scienco ne povas respondi ĉu dio ekzistas aŭ ne...

Kial scienco ne povas respondi al tio? Ĉu vi estas mem iu profeto, kiu konas la estontecon? En la historio de scienco oni multfoje deklaris, ke tio aŭ alio estos neebla por atingi, ke la homaro neniam faros tion kaj tion (ekzemple: la homo neniam flugos, la homaro neniam ekscios ion pri la steloj...). Ĉe nia nuna nivelo de scienco tio eble estas nefarebla, sed la scienco disvolviĝas potence, neniu scias, kio estos ebla en la estonteco. La ekzisto de dio estas necesa nur por tiuj, kiuj ne scias la veron kaj volas esti sekuraj. Oni ne scias kial oni estas (eble sen ia ajn kialo), tiam oni elpensas diaĵon, kiu onin kreis por siaj kialoj - tre oportune, sed tute malkongrue kun la realeco, kiun oni observas.

bryku:

novatago:

bryku:Kredo kreas maleblaĵojn.
Scio kreas komprenon.
Mi elektas scion, ĉar mi volas kompreni.

Scienco ne povas respondi ĉu dio ekzistas aŭ ne...

Kial scienco ne povas respondi al tio? Ĉu vi estas mem iu profeto, kiu konas la estontecon? En la historio de scienco oni multfoje deklaris, ke tio aŭ alio estos neebla por atingi, ke la homaro neniam faros tion kaj tion (ekzemple: la homo neniam flugos, la homaro neniam ekscios ion pri la steloj...).

Ĉu mi diris “povas” aŭ “povos”? Tio, kion veraj kaj koheraj sciencistoj diras, estas ke la ekzisto de dio ne estas pruvita. Tio signifas nenion rilate al la ekzisto aŭ neekzisto de dio, nur parolas pri manko de pruvo. Punkto fino. Sciencio ne diras kaj nuntempe ne povas diri ke dio ne ekzistas, kaj ankaŭ ne ke ĝi ekzistas. Tion nur estas dirata de personoj kiuj kritikaĉas religiulojn pro esti dogmaj, sen rimarki tion, ke ili mem falas en mensogon kaj dogmon, aliflanke, ne diratan de scienco.

bryku:La ekzisto de dio estas necesa nur por tiuj, kiuj ne scias la veron kaj volas esti sekuraj.

Ĉi tio rilatas neniel al vero kaj sciencio, ĉi tio estas diskurso de iu, kiu scias tre malmulte pri la origino religioj kaj pri la kialoj de ĉiu unuope por fidi je kelkaj aĵoj. Ekzemple, estas granda mensogo ke fidi je dio sentigas sekurecon. Certe por kelkaj jes sed same certe por aliaj ne. Diri tion estas eĉ naiva.

bryku:Oni ne scias kial oni estas (eble sen ia ajn kialo), tiam oni elpensas diaĵon, kiu onin kreis por siaj kialoj - tre oportune, sed tute malkongrue kun la realeco, kiun oni observas.

Kaj ĉi tiu estas la tipa diskurso de sensciaj skeptikuloj. NE OFENDIĜU. Mi ne celas ofendi vin, mi nur volas ke vi atentu ĉar vi ne legis atente mian antaŭan mesaĝon, kaj lernu ion. Timo kaj senscio tre malmulte rilatas al la origino de religioj. Estas faktoj multe pli verŝajnaj ol tiuj. Via diskurso nur temas pri papagaĵo blinde ripetita de tiuj, kiuj nur interesiĝas pri forigi religiojn kaj la ideon de dio el la homa penso. Tamen, tio ne eblas, ne ĉar dio ekzistas, NE, sed ĉar la sperto de homo en la vivo estas tre diversa, kaj ne ĉiu homo vivas laŭ tio, kion oni spertas per la kutimaj sentoj. Mi jam eksplikis al vi ke spiritaj spertoj estas fakto. Estas antikvega fakto, pli antikva ol religioj. Tio ne celas diri, ke tio, kion oni spertas dum spirita sperto estas la vero, aŭ simple ia vero. Sed tio celas diri ke spiritaj ideoj de religioj ne venas el timo kaj senscio, almenaŭ ne nur, kaj nepre ne ĉefe. Estas ridinde ke personoj, kiuj diras defendi racion, nur parolas papage kaj parolas pri aferoj, sen vere scii pri ili, nek serioze pripensi ilin. Bonvolu, iomete serioziĝu iomete, almenaŭ se vi volas esti kohera rilate al via elekto pri voli scii kaj kompreni. Scio progresas kaj ne eblas serioze plu defendi ke religio kaj kredado je dio venas el timo kaj senscio. Simple pensu ĉi tion: ĉu halucinigaj plantoj estas pli modernaj ol religioj? ĉu ili ne estis akcidente manĝataj kaj poste intence uzataj? Ĉu vi vere pensas ke tio estas sekvo de religio kaj ne male? Sendepende de nia opinio pri tio, kio okazas dum halucinado, tiu halucinado decidigis sukcesajn aferojn, ne ĉiam, sed sufiĉe ofte por fidigi homojn je spiritaj stuloj. Komprenu tion, aŭ restu en senscio.

Ĝis, Novatago.

bryku:

Paulinho:Dio certe ekzistas.

Kie?

- Muziko ekzistas.
- Kie?
- En koncertaj haloj, en homaj kaj birdaj voĉoj, iasence ankaŭ sur papero.
- Ĉie ĉi samtempe?
- Jes.
- Do mi ne povas kredi tion.
- Sed muziko certe ne estas io kiel vivaĵo aŭ manĝilo, kio estas en ekzakte unu loko.
- Do kio estas muziko?
- Muziko estas... kiel mi diru... sinsekvo da sonoj agrablaj por homaj oreloj?
- Kioj estas sonoj?
- Ho ve... ekzemple, per sonoj ni parolas...
- Ĉu ne per nia lango kaj per niaj lipoj?

Komprenu ĝuste: kontraŭe al Paulinho, mi ne opinias ke Dio ekzistas certe. Same kiel, el matematika vidpunkto, muziko ne ekzistas certe kaj eĉ ne verŝajne (pro tio ke ne kalkuleblas verŝajnokiomo: unue necesus difini, kio estas muziko, kaj tiel plu...)

Tiuj 'dio' fadenoj estas tute senespera kaj senfine. Kiam persono atingas religian konvinkon li fariĝas nekorektebla, nemovebla. Tiam komenciĝas teda cirkla ludo je kio ĉio rezonado iĝas distordita kaj ĉiu unuopa ideo, penso, fenomeno, kaj ago en la mondo aŭ universo ktp, revenas al la unu sola vera kialo: 'dio'.

Kiel oni povas debati kun religiuloj? Ilia respondo estas fiksita en la eterno.

Vestitor:Tiuj 'dio' fadenoj estas tute senespera kaj senfine. Kiam persono atingas religian konvinkon li fariĝas nekorektebla, nemovebla. Tiam komenciĝas teda cirkla ludo je kio ĉio rezonado iĝas distordita kaj ĉiu unuopa ideo, penso, fenomeno, kaj ago en la mondo aŭ universo ktp, revenas al la unu sola vera kialo: 'dio'.

Kiel oni povas debati kun religiuloj? Ilia respondo estas fiksita en la eterno.

Tio estas kaŭze de ĉiam estas malsaĝuloj pensantaj, ke dio estas ia persono aŭ ekzistaĵo. Kutime tiuj estas ateistoj, kiuj penas ne eniri profunde en esploradon de la afero. Ĉar por ili tia sinteno estas tre oportuna por kritiki kaj moki la ideon de dio. Bedaŭrinde, kiel inter kredantoj je dio tiel inter ateistoj estas multe da tiaj uloj. Kaj temoj pri dio en la paĝaro tion bone reflektas. Mi tre malofte vidis vere pensantajn homojn, ve. Kutime ĉio estas limigita per instinktoj kaj dogmoj.

Vestitor:Tiuj 'dio' fadenoj estas tute senespera kaj senfine. Kiam persono atingas religian konvinkon li fariĝas nekorektebla, nemovebla. Tiam komenciĝas teda cirkla ludo je kio ĉio rezonado iĝas distordita kaj ĉiu unuopa ideo, penso, fenomeno, kaj ago en la mondo aŭ universo ktp, revenas al la unu sola vera kialo: 'dio'.

Pri ĉi tio, oni rajtas diri du aĵojn.

-Plejofte, kontraŭreligiuloj agas same blinde kaj malracie al religiuloj en tiaj diskutoj, kvazaŭ ilia respondo estus fiksita en la eterno. Eble vi pensas ke tio ne veras ĉar kontraŭreligiuloj defendas racion kaj scion. Tamen, multaj kontraŭreligiuloj eĉ ne volas scii pri la veraj kialoj, pro kiuj kredas aliaj homoj. Ili jam "scias" kial: religiuloj estas stultaj, oni ne bezonas scii pli. Tre "racia" sinteno.
-Se kontraŭreligiuloj estas tiel kleraj kaj inteligentaj kiel ili pensas, kial ili ree kaj ree kaj ree insistas partopreni en ĉi tiaj diskutoj, se nuntempe oni ja scias ke tia diskuto estas senutila?

Mi ne bezonas respondon. Mi simple rimarkigas faktojn. Mi ne ŝatas religiojn sed mi pensas ke ĉiu homo rajtas esti aŭ ne esti ano de religio, se oni respektas la aliajn homojn.

Ĝis, Novatago.