Saluton,

Mi multfoje konsideris kabei pro multaj rezonoj, kiu al mi estas malĝoja nocio. Mi amas Esperanton kaj ĝian historion. Mi estis esperantist dum kvar jaroj. Tamen, iuj aferoj pri la Esperanta komunumo komencis malkomfortiĝi min. Ekde la Esperanta kurso de Duolingo publikiĝis, la komunumo fariĝis eĉ pli plena je komencantoj. Tiu aparte ne estas malbona afero (mi ne kondamnas komencantojn), sed mi trovas ke ofte komencantoj ne havas senton de komunumon. Mi ne volas disputi pri politiko kaj Esperanto, sed komence Esperanto estis politika kreaĵo por tutmonda paco kaj tolero. Tamen ŝajnas esti enmoda malkonsenti tiun historion. Mi ŝategas paroli pri multaj temoj, sed mi sentas ke multaj esperantistoj ne aparte zorgas pri paco aŭ tolero aŭ egaleco, sur kiuj nia komunumo estas bazita. Mi vidas multaj homoj montri malamon kontraŭ GLAT-uloj kaj islamanoj. Aldone, multe da la envenante komencantoj estas anglaj lingvanoj, kiuj kreas tute nenecesajn anglaĵojn kaj donas fortan anglan influon. Kion okazis al la filozofio de facileco por ĉiu lerni Esperanto? Anstataŭ multaj malhelpas tiun celon per plenigi grupojn je malklaraj referencoj de memeoj kaj usona reta kulturo.

Mi spektis videon pri Evildea neserioze dirante ke multaj Esperantistoj ne volas rekontriĝi kun unu la alian kaj nur volas paroli interrete kaj ke multaj rigardas la muljunaj idealistoj kiel freneza (kvankam ofte mi trovas ke ili estas iuj el la plej agrablaj esperantistoj), kaj tiu pensmaniero montras pri kio mi penas priskribi. Post kvar jaroj mi neniam amikiĝis kun alia esperantisto, sed nur agrabliĝis, dum la grupo je Facebook havas almenaŭ dudek mil membrojn.

Sentas ke la komunumo eble tro densiĝas por mi, kaj ke mi estas seniluzia, kaj tio malĝojigas min, Esperanto estas mia amo :0(

Ĉu ekzistas konsolon?

ziniamanto:Egale valida (aŭ por certaj, la plej grava) demando estas Kiel oni preventas kabeigi al aliaj?

Tio estas vere grava, sed ne aktuala. Mi kritikas la aferojn kiujn mi rimarkis, sed neniam deziras havi malagrablajn diskutojn aŭ malkuraĝigi aglon eĉ se ni ne tute konsentas pri Esperanto.

yasmin_chanelle:Saluton,

Mi multfoje konsideris kabei pro multaj rezonoj, kiu al mi estas malĝoja nocio. Mi amas Esperanton kaj ĝian historion. Mi estis esperantist dum kvar jaroj. Tamen, iuj aferoj pri la Esperanta komunumo komencis malkomfortiĝi min. Ekde la Esperanta kurso de Duolingo publikiĝis, la komunumo fariĝis eĉ pli plena je komencantoj. Tiu aparte ne estas malbona afero (mi ne kondamnas komencantojn), sed mi trovas ke ofte komencantoj ne havas senton de komunumon. Mi ne volas disputi pri politiko kaj Esperanto, sed komence Esperanto estis politika kreaĵo por tutmonda paco kaj tolero. Tamen ŝajnas esti enmoda malkonsenti tiun historion. Mi ŝategas paroli pri multaj temoj, sed mi sentas ke multaj esperantistoj ne aparte zorgas pri paco aŭ tolero aŭ egaleco, sur kiuj nia komunumo estas bazita. Mi vidas multaj homoj montri malamon kontraŭ GLAT-uloj kaj islamanoj. Aldone, multe da la envenante komencantoj estas anglaj lingvanoj, kiuj kreas tute nenecesajn anglaĵojn kaj donas fortan anglan influon. Kion okazis al la filozofio de facileco por ĉiu lerni Esperanto? Anstataŭ multaj malhelpas tiun celon per plenigi grupojn je malklaraj referencoj de memeoj kaj usona reta kulturo.

Mi spektis videon pri Evildea neserioze dirante ke multaj Esperantistoj ne volas rekontriĝi kun unu la alian kaj nur volas paroli interrete kaj ke multaj rigardas la muljunaj idealistoj kiel freneza (kvankam ofte mi trovas ke ili estas iuj el la plej agrablaj esperantistoj), kaj tiu pensmaniero montras pri kio mi penas priskribi. Post kvar jaroj mi neniam amikiĝis kun alia esperantisto, sed nur agrabliĝis, dum la grupo je Facebook havas almenaŭ dudek mil membrojn.

Sentas ke la komunumo eble tro densiĝas por mi, kaj ke mi estas seniluzia, kaj tio malĝojigas min, Esperanto estas mia amo :0(

Ĉu ekzistas konsolon?

Nekomprenite. Al ĉiu sia propra prefero. Oni ne devas forlasi Esperanton nur ĉar opinio estas ĉi-tie, sed oni forlasu se kaj nur se si volas forlasi. Ĉiu lingvo povigu eksprimi opinion. Perverbe, oni paca kaj tolera povas debati aliulojn pacaj kaj toleraj, do bonvolu resti.

Grown:Nekomprenite. Al ĉiu sia propra prefero. Oni ne devas forlasi Esperanton nur ĉar opinio estas ĉi-tie, sed oni forlasu se kaj nur se si volas forlasi. Ĉiu lingvo povigu eksprimi opinion. Perverbe, oni paca kaj tolera povas debati aliulojn pacaj kaj toleraj, do bonvolu resti.

Dankon por la ĝustigoj, mi pensas ke vi pravas. Certe estas aliuloj, kiuj havas similajn sentojn pri la graveco de la originaj kredoj de la movado, mi simple devas pli serĉi.

yasmin_chanelle:Saluton,

Mi multfoje konsideris kabei pro multaj rezonoj, kiu al mi estas malĝoja nocio. Mi amas Esperanton kaj ĝian historion. Mi estis esperantist dum kvar jaroj. Tamen, iuj aferoj pri la Esperanta komunumo komencis malkomfortiĝi min. Ekde la Esperanta kurso de Duolingo publikiĝis, la komunumo fariĝis eĉ pli plena je komencantoj. Tiu aparte ne estas malbona afero (mi ne kondamnas komencantojn), sed mi trovas ke ofte komencantoj ne havas senton de komunumon. Mi ne volas disputi pri politiko kaj Esperanto, sed komence Esperanto estis politika kreaĵo por tutmonda paco kaj tolero. Tamen ŝajnas esti enmoda malkonsenti tiun historion. Mi ŝategas paroli pri multaj temoj, sed mi sentas ke multaj esperantistoj ne aparte zorgas pri paco aŭ tolero aŭ egaleco, sur kiuj nia komunumo estas bazita. Mi vidas multaj homoj montri malamon kontraŭ GLAT-uloj kaj islamanoj. Aldone, multe da la envenante komencantoj estas anglaj lingvanoj, kiuj kreas tute nenecesajn anglaĵojn kaj donas fortan anglan influon. Kion okazis al la filozofio de facileco por ĉiu lerni Esperanto? Anstataŭ multaj malhelpas tiun celon per plenigi grupojn je malklaraj referencoj de memeoj kaj usona reta kulturo.

Mi spektis videon pri Evildea neserioze dirante ke multaj Esperantistoj ne volas rekontriĝi kun unu la alian kaj nur volas paroli interrete kaj ke multaj rigardas la muljunaj idealistoj kiel freneza (kvankam ofte mi trovas ke ili estas iuj el la plej agrablaj esperantistoj), kaj tiu pensmaniero montras pri kio mi penas priskribi. Post kvar jaroj mi neniam amikiĝis kun alia esperantisto, sed nur agrabliĝis, dum la grupo je Facebook havas almenaŭ dudek mil membrojn.

Sentas ke la komunumo eble tro densiĝas por mi, kaj ke mi estas seniluzia, kaj tio malĝojigas min, Esperanto estas mia amo :0(

Ĉu ekzistas konsolon?

Saluton Yasmin-Chanelle,

Mi dankas al vi pro viaj malfermaj vortoj kaj sekvas similajn ideojn. Mi ŝatus provi la eksperimenton, ke ni interŝanĝu e-poŝtojn. Bedaŭrinde oni ne povas interŝanĝi privatajn mesaĝojn ĉi tie ekde kelka tempo. Sed mi instalis portempan e-poŝtan konton.

Mi proponas, ke vi skribu al thyrolf (ĉe) opentrash.com, kaj mi reskribos per mia fakte konto. (Mi (kaj certe vi ankaŭ) ne volas, ke mia persona adreso e-poŝta legiĝeblas publike).

Mi tre ĝojus pro tio.

Do, mi nun estingis tiun menciitan postfakon, tamen se homoj volas komuniki pri la komenca idearo de la lingvo, ili estas bonvenaj.

Mi tute konsentas kun Yasmin kaj mem bedaŭras ke la debatoj foje ne okazas laŭ la spirito de Zamenhof.

Esperanta komunumo estas tolerema, do toleras eĉ ne tolerindaj homojn, kiuj estas maltoleremaj. Tio kreas paradokso. Sed saĝaj esperantistoj devas distingi la toleremulojn de la toleratuloj.

Ĉiu homo estas influata per sia landa kulturo, kaj pensas tra ĝi. Gravas konscii pri tio, kaj niaj samideanoj devas konsideri la kritikojn de alilandanoj ne kiel insultoj sed kiel lerniloj. Eĉ se iliaj opinioj estas karikaturaj, car tio instruas nin pri la maniero la diversaj partoj de la homaro vidas sin reciproke - kaj tio estas parto de la internacia kulturo kiun la esperantistojn devas posedi.

Tial mi ŝatus debati pri la ideala estonta mondo en kiu esperantistoj ŝatus vivi, kaj vidi se eblas atingi interkonsenton pri tio.

Yasmin do bonvolu ne kabei tuj.

thyrolf:

Mi proponas, ke vi skribu al thyrolf (ĉe) opentrash.com, kaj mi reskribos per mia fakte konto. (Mi (kaj certe vi ankaŭ) ne volas, ke mia persona adreso e-poŝta legiĝeblas publike).

Mi tre ĝojus pro tio.

Dankon samideano, mi ĝoje partoprenos korespondon kun vi! mi simple ne komence komprenis la rezono por falsa retadreso sed mi mislegis, ĝi klaras nun.

alterbrilas:

Mi tute konsentas kun Yasmin kaj mem bedaŭras ke la debatoj foje ne okazas laŭ la spirito de Zamenhof.

Esperanta komunumo estas tolerema, do toleras eĉ ne tolerindaj homojn, kiuj estas maltoleremaj. Tio kreas paradokso. Sed saĝaj esperantistoj devas distingi la toleremulojn de la toleratuloj.

Ĉiu homo estas influata per sia landa kulturo, kaj pensas tra ĝi. Gravas konscii pri tio, kaj niaj samideanoj devas konsideri la kritikojn de alilandanoj ne kiel insultoj sed kiel lerniloj. Eĉ se iliaj opinioj estas karikaturaj, car tio instruas nin pri la maniero la diversaj partoj de la homaro vidas sin reciproke - kaj tio estas parto de la internacia kulturo kiun la esperantistojn devas posedi.

Tial mi ŝatus debati pri la ideala estonta mondo en kiu esperantistoj ŝatus vivi, kaj vidi se eblas atingi interkonsenton pri tio.

Yasmin do bonvolu ne kabei tuj.

Dankegon por la subteno, mi supozas ke kiam onia fido je la bazo de Esperanto malfortiĝas per vortoj de neesperantistoj, se oni ne sentas la subtenon de la komunumo, malfacilas esti konfidenca.Do dankon por helpi min iomete renovigi mian fidon

thyrolf:.
Mi proponas, ke vi skribu al thyrolf (ĉe) opentrash.com, kaj mi reskribos per mia fakte konto. (Mi (kaj certe vi ankaŭ) ne volas, ke mia persona adreso e-poŝta legiĝeblas publike).

Ĉu via falsa retadreso ankoraŭ funkcias? Mi provis sendi mesaĝon al ĝi se tio ne funkciis.

{ Mi notis je la 13a de julio: "Do, mi nun estingis tiun menciitan postfakon, tamen se homoj volas komuniki pri la komenca idearo de la lingvo, ili estas bonvenaj." }

Sed ĵus nun mi denove instalis la e-poŝtan fakon. Vi nun povas skribi kaj mi povas ricevi vian ŝatatan mesaĝon.