Foje, oni tute ne planas la lingvan cirkonstancon de la familio.

Mi interesus scii, se aliaj eble spertas similajn familiojn kiel la mia.

Mia patrino konas la francan kaj la anglan, sed ŝia patrino kaj aliaj familianoj konas nur la francan. Mia patro konas nur la anglan, sed lia patrino konas la anglan kaj la germanan. Tamen, multaj de ŝiaj familianoj konas nur la germanan. La amikoj de miaj gepatroj kutime konas la anglan kiel komuna lingvo.

Mi konas la anglan, la francan, Esperanton, kaj la mandarena kaj miaj antaŭ-geedziĝintaj geamikoj kutime konis la anglan kiel komuna lingvo ankaŭ.

Mia edzino konas la mandarenan, la kantonan, kaj la japanan sed nek la anglan (aŭ almenaŭ ne tiel bone), nek la francan kaj ŝiaj geamikoj kutime konas aŭ la mandarenan aŭ la kantonan.

Kompreneble mi ne planis edziĝi kun iu, kiu ne konis komunan lingvon kun miaj gepatroj kaj geamikoj, kaj mia edzino ankaŭ ne planis tion. Fakte, mi provis eviti tion ne nur pro la lingvo, sed ankaŭ pro la malfacilaĵoj de la kanadaj enmigraj leĝoj, kaj mia edzino preferis la ĉinan kulturan medion.

Tamen, ni renkontiĝis ĉe ŝia kuzino dum ŝia vizito al Kanado, amikiĝis, kaj poste daŭre amikiĝis eĉ post ŝia reiro al Ĉinujo. Ni ambaŭ kredis, ke la distanco inter ni eventuale mortigos la amikecon. Sed post kvazaŭ jaro de interreta amikiĝo, ni denove renkontiĝis, renkontis niajn gepatrojn reciproke, kaj finfine geedziĝis. Niaj karakteroj estis idealaj por nin reciproke.

Prezenti min al ŝiaj gepatroj estis facila afero por mia edzino ĉar ni konis komunan lingvon: la mandarenan. Tamen, mi iom timis prezenti mia edzino al miaj gepatroj pro la manko de komuna lingvo inter ili. Sed pro respekto, mi faris tion. Surprize, ili akceptis tion, eĉ se ne tiel feliĉe.

Strange, multaj jaroj antaŭe, mi demandis min se lerni Esperanton igus interlingvan geedziĝon. Tio ne okazis. Sed mi neniam atentis, ke lerni la ĉinan igus interlingvan geedziĝon.

Tio afektis diversajn aspektojn de nia vivo. Ekzemple, mi interpretas inter miaj familianoj kaj renkontas miajn antaŭajn kaj novajn geamikojn dise. Plue, eĉ se mi povas prezenti mian edzinon al miaj malnovaj amikoj, ili ne povas facile inter-amikiĝi reciproke pro manko de komuna lingvo. Eĉ en Kanado, multaj ĉinoj ne bone regas la anglan kaj eĉ miaj malnovaj geamikoj kutime konas ĝin nur kiel dua lingvo.

Mia edzino volis, ke ni translokiĝu al Ĉinujo, sed ŝi vidis ke mia patrino forte kontraŭis tio, do ŝi akceptis translokiĝi al Kanado. Por komerco tamen, ŝi povas komerci nur en pli ĉinemaj urboj.

Mi tute ne bedaŭras mian edziĝon kaj estas feliĉa en ĝi. Mi ankaŭ jam antaŭvidis la defiojn antaŭ ol ni geedziĝis kaj akceptis ilin kiel neeviteblaj.

Tamen, tio indikas, ke en la moderna mondo de aviadiloj kaj la interreto, kiun oni elektas kiel edzo ne plu estas tiel antaŭvidebla, kiel ĝi estis antaŭe.

Ŝajnas ke ministerioj pri edukado devos evoluigi sian instruadon de dua lingvo en la lernejo por la moderna mondo.

Pri la edukado jam skribis (anglalingve) artikolon Allan C. Boschen.

Lingva plendo: Vi misuzas la vorton ‘eventuale’ por ‘finfine’.

mkj1887:Pri la edukado jam skribis (anglalingve) artikolon Allan C. Boschen.

Lingva plendo: Vi misuzas la vorton ‘eventuale’ por ‘finfine’.

Dankon pro la korekto.

Mi kredas, ke granda eraro de la ministerioj pri edukado estas la nekonsidero, ke lernanto kiu bone lernas la lingvon povus amikighi kun tiuj, kiuj ne konas la saman lingvon kiel liaj parencoj. Ili shajne konsideras nur la komercan aspekton.

PIV estas sur la reto. Uzu ĝin!
korekto

"eventuale" estas "eventuellement", ne "eventually".

Mi ne scias la ĉinan vorton por tio


Se vi volas plibonigi la komunikadon inter viaj gepatroj kaj edzino, proponu al ili lerni la mandarenan, aŭ ke vi instruu esperanton al ĉiuj. Ili verŝajne preferos la duan solvon.

Ĉiteme, me ne scias, ĉu jam ekzistas metodon por familioj. Eble vi povas profiti la okazon por verki iun.

Nuntempe, mia edzino studas la anglan kiam shi havas liberan tempon. Kompreneble, tio bezonos multe da tempo, sed ghi estas solvo pro tio ke la angla estas la chefa komuna interlingvo inter la parencoj miaflanke.

Tamen, la fakto ke mi konas la chinan kaj ke ni ne loghas tiel proksime de mia parencaro tute ne helpas. Plue, la fakto ke eblas komerci chinlingve en Kanado ankau ne helpas.

Sed por la dua generacio, mi kredas ke ni probable ne estas tiel unika familio. Pro tio, la eduka sistemo povus solvi la problemon por estontaj generacioj. Char oni povas diri kun justeco ke la eduka politiko de registaroj mem kauzas tiun problemon.