La lago Bajkal

https://vk.com/doc152990648_455321927

Julianna Ko (de 34 jaroj) - estas rusa poetino kaj pentristino.
Ŝi loĝas en la Irkutska regiono ke apud la lago Bajkal.
Ŝi havis komplikaĵojn post vakcinado de poliomjelito en sia kvin monata infana aĝo.


Amas mi nian mondon ĝis tremo,
Do momentoj de nova tag'
Estas nekompareblaj,
Plezuraj gemoj...
La mond' belas, mi ĝojas en vag'!..

Mia ĉia nova mateno
Volas varti min kun pacienc' -
Min dorlotas minutoj,
Sekundoj tenas
En senranda hora sekvenc'...

Kio venas kun suna lumo?
En kvieto mi, en silent',
Ho, okulojn fermas,
Revas ion dume,
Ĉar ĉi tio estas farend'...

Fantazias mi neeblecaĵojn,
Neverŝajnas ilia atend':
Mi brakumas parencojn,
Amikajn vizaĝojn -
Simpatias fidinde kies...

La mond' belas...
Fortuna don' velas
Laŭ ebleca mar', estas plen'.
Ni paŝadas stumblante,
Je vojoj liberas,
Ni favoras elekti ja mem!..

* * *

Я люблю этот мир до дрожи.
И мгновения нового дня,
Ни с чем не сравнимы,
Ни на что не похожи…
Мир прекрасен, как есть для меня!..
 
Свое каждое новое утро
Я опять с нетерпением жду.
Снова холю секунды,
Лелею минуты
И бескрайних часов череду…
 
Что подарит рассвет, я не знаю,
Закрывая тихо глаза,
Я лежу в тишине
И о чем-то мечтаю,
Потому что иначе нельзя…
 
Представлять я люблю небылицы,
То, чему никогда не бывать:
Обнимаю я тех,
Чьи мне дороги лица
И кому я могу доверять…
 
Мир прекрасен…
Возможностей много
В дар дано нам подругой Судьбой!
Мы идем спотыкаясь
По разным дорогам.
Каждый сам выбирает путь свой!..
 2011 г.

* * * * * * * * * * *

* * * * * * * * * * *


*Sorĉistino*
Flamo de fajro brakumis bruston ŝian,
Ja brulis ŝi sur ŝtipoj pro amo justa sia.
Ŝi estis belulino – beleco de l' ĉiel'
Kaj kie ŝi promenis – tuj floris por miel'.
– “Ŝi estas Sorĉistino” – tiel diris homamas',
Rigardo verda, fajra harar', haŭta atlas'.
Ŝi estis nenobela, sed fremda sur la Tero,
En bono estis bela... Ja homoj nedankema.
Ŝi amas per animo, simile povus ili?
Pereis l'virgulino, popol' ŝin sendis brili.
Pro amo ŝi forbrulis inter la flagra ard'
Sur krioj: – “Sorĉistino! Al fajr' kun via art'!”
En fajr' ŝi lumis, Preĝo ekflugis sor al supr'.
Ŝi sanktra inde vivas sur la ĉiela nub'.
Ŝi spektas kun kompato, helpas per garda mes',
Kiu, kiel ŝi, kuraĝas ami trans malpermes'...

*Ведьма*
Пламя огня обнимало её тело,
Она на костре за любовь свою сгорела.
Она была красивой - небесной красоты!
И где она ходила всегда цвели цветы...
Её прозвали Ведьмой за взгляд зелёных глаз,
За огненные волосы и кожу, как атлас.
Она была простою, но на Земле - чужой.
Для всех добро творила... Народ был раньше злой,
Её в огонь отправил и деву погубил.
Она была влюблённой - никто так не любил,
И за любовь сгорела в пылающем огне.
Они кричали: - Ведьме не место на Земле!
В огне она горела с молитвой на губах...
Сейчас святою стала, живёт на небесах.
Оттуда смотрит грустно и помогает тем,
Кто как она влюбился, попал в запретный плен...
2004 г.

* * * * * * * * * *

* * * * * * * * * *

* * * * * * * * * *



♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥ ♥ ♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥☺♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥▐ ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥▐♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥▐♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥▐♥♥♥♥♥♥♥