gravas esprimi sintenon pri informo: certo, dubo, volo, konjekto, konvikcio, timo, prifajfo, bao, bedaŭro, fiero, honto, malico ktp

kompreneble, longa frazo povas klarigi tion, sed mi demandas pri RESURSOJ KONCIZAJ.

unua el tiaj resursoj estas -U (la verbaj finaĵoj ekzistas pro konveno farde koncizo).
"mi venis por ke hi ripozu", eĉ iom redunda ("por" kaj "-u"), sed se ni rifuzas akcepti tiun redundon, tiukaze NEPRAS akcepti ankaŭ:
"mi venis por ke hi ripozas" (la celo plenumiĝis) (!!!!)

"mi venis por ke hi ripozu" = "mi venis POR ke hi ripozPOR".

solvo: "mi venis ke hi ripozu"
nu, tio ne estas nova.

SED -U utilas eĉ plie?