Esperanto, justa komuna lingvo por Eŭropa Unio kaj por mondo: 50 faktoj ekscii
de morico, 2019-aŭgusto-20
Mesaĝoj: 54
Lingvo: Esperanto
morico (Montri la profilon) 2019-aŭgusto-20 17:24:47
30- La akceliloj de la lernad-daŭro de la internacia lingvo
Post la decidoj pri la strukturo de la lingvo, simpleco kaj reguleco estas maksimumaj. La foresto de esceptoj tre faciligas la lernadon de la lingvo. La relativa facileco estas observata samtempe por la fonetiko, por la gramatiko en la strikta senco kaj por la leksikono. Ni povas paroli pri lingvaj akceliloj de la lernado.
La baza gramatiko de Esperanto, reduktita al 16 mallongaj reguloj, kiuj suferas neniun escepton, estas tiel simpla kaj logika, ke oni povas lerni ĝin en malpli ol unu horo Oni rememoras pli malsupren la numerojn kaj ĉefajn elementojn de tiuj reguloj.
https://www.youtube.com/watch?v=VWfjYLNRckQ
La detala lernu-gramatiko estas tie: https://lernu.net/gramatiko
Post la decidoj pri la strukturo de la lingvo, simpleco kaj reguleco estas maksimumaj. La foresto de esceptoj tre faciligas la lernadon de la lingvo. La relativa facileco estas observata samtempe por la fonetiko, por la gramatiko en la strikta senco kaj por la leksikono. Ni povas paroli pri lingvaj akceliloj de la lernado.
La baza gramatiko de Esperanto, reduktita al 16 mallongaj reguloj, kiuj suferas neniun escepton, estas tiel simpla kaj logika, ke oni povas lerni ĝin en malpli ol unu horo Oni rememoras pli malsupren la numerojn kaj ĉefajn elementojn de tiuj reguloj.
https://www.youtube.com/watch?v=VWfjYLNRckQ
La detala lernu-gramatiko estas tie: https://lernu.net/gramatiko
morico (Montri la profilon) 2019-aŭgusto-20 17:25:15
31 La facileco de la fonetiko :
1) la latina alfabeto estas la plej internacia; ĝi estas lernata en unua aŭ dua lingvo de ĉirkaŭ tri kvaronoj de la monda loĝantaro.
2) "ĉiu vorto estas prononcata kiel ĝi estas skribita" (regulo 9) ; unu litero egalas al unu sono, kiel en multaj lingvoj.
3) El la 26 literoj de la klasika latina alfabeto, kvar literoj, kiuj estas duplikataj kun aliaj, ne konserviĝas (q, w, x, y); la aliaj 22 literoj estas prononcataj kiel en la internacia fonetika alfabeto krom c = ts, kaj 6 aliaj literoj estas havigitaj j per diakrita signo por ke unu litero egalas unu sonon: ĉ = angla ch ; ŝ =angla sh ; ĝ = angla j ; ĵ = franca j ; ĥ (malofta litero)= hispana j (jota) aŭ germana ch aŭ rusa x... ; u mallonga aŭ w angla ekz. en la vorto Eŭropo. Kiam oni ne povas skribi la diakritajn signojn, precipe antaŭ 2000, oni povas skribi respektive ch, sh, gh, jh, hh, sed u por ŭ. La lingvo estas objektive facile prononcebla por la plimulto de homoj.
4)"la tonika akcento ĉiam estas metita sur la antaŭlastan silabon" (Regulo 10) ; ĉi tio estas la plej ofta kazo en la plej granda nombro de lingvoj.
Komparu al la angla. Profesoro John Wells, specialisto pri angla fonetiko skribis: "La pozicio de la akcento, kiu estas fundamenta por kompreno, povas esti precize determinita je 90% per 5 ĉefaj reguloj, 40 klasoj de esceptoj. kaj 120 klasoj de esceptoj al la esceptoj "
Do, ne estas malfacilaĵoj pri ortografio aŭ elparolo. Fonetiko povas esti lernata en kelkaj minutoj kaj estas almenaŭ duoble pli facila ol la ĉefa nuna lingvo de internacia komunikado, en kiu oni devas ĝenerale lerni unuflanke ortografion, aliflanke prononcon por la plimulto de la vortoj.
1) la latina alfabeto estas la plej internacia; ĝi estas lernata en unua aŭ dua lingvo de ĉirkaŭ tri kvaronoj de la monda loĝantaro.
2) "ĉiu vorto estas prononcata kiel ĝi estas skribita" (regulo 9) ; unu litero egalas al unu sono, kiel en multaj lingvoj.
3) El la 26 literoj de la klasika latina alfabeto, kvar literoj, kiuj estas duplikataj kun aliaj, ne konserviĝas (q, w, x, y); la aliaj 22 literoj estas prononcataj kiel en la internacia fonetika alfabeto krom c = ts, kaj 6 aliaj literoj estas havigitaj j per diakrita signo por ke unu litero egalas unu sonon: ĉ = angla ch ; ŝ =angla sh ; ĝ = angla j ; ĵ = franca j ; ĥ (malofta litero)= hispana j (jota) aŭ germana ch aŭ rusa x... ; u mallonga aŭ w angla ekz. en la vorto Eŭropo. Kiam oni ne povas skribi la diakritajn signojn, precipe antaŭ 2000, oni povas skribi respektive ch, sh, gh, jh, hh, sed u por ŭ. La lingvo estas objektive facile prononcebla por la plimulto de homoj.
4)"la tonika akcento ĉiam estas metita sur la antaŭlastan silabon" (Regulo 10) ; ĉi tio estas la plej ofta kazo en la plej granda nombro de lingvoj.
Komparu al la angla. Profesoro John Wells, specialisto pri angla fonetiko skribis: "La pozicio de la akcento, kiu estas fundamenta por kompreno, povas esti precize determinita je 90% per 5 ĉefaj reguloj, 40 klasoj de esceptoj. kaj 120 klasoj de esceptoj al la esceptoj "
Do, ne estas malfacilaĵoj pri ortografio aŭ elparolo. Fonetiko povas esti lernata en kelkaj minutoj kaj estas almenaŭ duoble pli facila ol la ĉefa nuna lingvo de internacia komunikado, en kiu oni devas ĝenerale lerni unuflanke ortografion, aliflanke prononcon por la plimulto de la vortoj.
morico (Montri la profilon) 2019-aŭgusto-20 17:26:14
32- La gramatiko estas facila ĉefe :
- pro la klareco de la finaĵoj de la kvar gramatikaj kategorioj de la plej nombraj leksikaj vortoj;
- ankaŭ pro la konjugacio kiu enhavas nur ses finaĵojn;
- fine pro la reguleco de la gramatikaj vortoj.
- pro la klareco de la finaĵoj de la kvar gramatikaj kategorioj de la plej nombraj leksikaj vortoj;
- ankaŭ pro la konjugacio kiu enhavas nur ses finaĵojn;
- fine pro la reguleco de la gramatikaj vortoj.
morico (Montri la profilon) 2019-aŭgusto-20 17:26:38
33 – La klareco pro kvar malsimilaj vokalaj finaĵoj por la kvar gramatikaj kategorioj de nombraj leksikaj vortoj.
La kvar kategorioj de « leksikaj vortoj » estas rekoneblaj per ilia forprenebla finaĵo. La identigo de la gramatika funkcio tiam estas klara kaj permesas tre rapidan komprenon de la frazstrukturo.
La substantivo ĉiam finiĝas per -o (regulo n ° 2), la adjektivo per -a (regulo n ° 3), la infinitivo karakterizas per -i (regulo n ° 6), la adverbo derivita de -e ( Regulo 7).
Ekzemple, parol-o; parol-a; parol-i; parol-e.
Ĉi tiuj finaĵoj estas interŝanĝeblaj, kondiĉe ke la vorto tiel akirita havas signifon.
Plie estas du gramatikaj finaĵoj por la substantivoj, adjektivoj kaj pronomoj.
"Por formi la pluralon ni aldonu j al la singularo. La lingvo havas nur du kazojn: la nominativon kaj la akuzativon. Ĉi-lasta estas formita de la nominativo per la aldono de n". (reguloj 2 kaj 3).
Ekzemple por la pluralo: parol-oj, -aj; kaj por la akuzativo aŭ komplemento sen prepozicio, diri Saluto-n. La akuzativo permesas flekseblecon en la ordo de grupoj de vortoj (subjekto kaj komplemento) kaj evitas dubasencojn.
La kvar kategorioj de « leksikaj vortoj » estas rekoneblaj per ilia forprenebla finaĵo. La identigo de la gramatika funkcio tiam estas klara kaj permesas tre rapidan komprenon de la frazstrukturo.
La substantivo ĉiam finiĝas per -o (regulo n ° 2), la adjektivo per -a (regulo n ° 3), la infinitivo karakterizas per -i (regulo n ° 6), la adverbo derivita de -e ( Regulo 7).
Ekzemple, parol-o; parol-a; parol-i; parol-e.
Ĉi tiuj finaĵoj estas interŝanĝeblaj, kondiĉe ke la vorto tiel akirita havas signifon.
Plie estas du gramatikaj finaĵoj por la substantivoj, adjektivoj kaj pronomoj.
"Por formi la pluralon ni aldonu j al la singularo. La lingvo havas nur du kazojn: la nominativon kaj la akuzativon. Ĉi-lasta estas formita de la nominativo per la aldono de n". (reguloj 2 kaj 3).
Ekzemple por la pluralo: parol-oj, -aj; kaj por la akuzativo aŭ komplemento sen prepozicio, diri Saluto-n. La akuzativo permesas flekseblecon en la ordo de grupoj de vortoj (subjekto kaj komplemento) kaj evitas dubasencojn.
morico (Montri la profilon) 2019-aŭgusto-20 17:27:14
34 - La facileco de la konjugacio: La internacia lingvo, kompare kun la plej vaste parolataj eŭropaj lingvoj, igis la konjugacion nekredeble facila. Estas simpla modelo, kiun ĉiuj verboj sekvas. Ĉi tio estas la regulo 6 de la Fundamento.
1) Kiel la angla preterito "La verbo ne ŝanĝiĝas por homoj aŭ por nombroj. Ekz .: mi far'as - mi faras, la patr'o far'as - la patr'o far'as, ili far'as - ili far'as"
2) estas nur ses elpreneblaj finaĵoj aŭ finaĵoj, tri por la indikativo, kiu enhavas nur la tri fundamentajn tempojn, kaj tri por la aliaj modoj:
"a) La nuna estas karakterizita de -as : mi far’as. Mi faras
b) La pasinteco, de is : vi far'is – vi faris
c) La estonteco, de os : ili far'os - ili faros.
ĉ) La kondiĉo, de us : ŝi far'us - ŝi farus.
d) La volitivo, de u : far'u - ni far'u.
e) La infinitivo, per i : far'i - fari".
3) Ekzistas nur unu helpa verbo esti.
1) Kiel la angla preterito "La verbo ne ŝanĝiĝas por homoj aŭ por nombroj. Ekz .: mi far'as - mi faras, la patr'o far'as - la patr'o far'as, ili far'as - ili far'as"
2) estas nur ses elpreneblaj finaĵoj aŭ finaĵoj, tri por la indikativo, kiu enhavas nur la tri fundamentajn tempojn, kaj tri por la aliaj modoj:
"a) La nuna estas karakterizita de -as : mi far’as. Mi faras
b) La pasinteco, de is : vi far'is – vi faris
c) La estonteco, de os : ili far'os - ili faros.
ĉ) La kondiĉo, de us : ŝi far'us - ŝi farus.
d) La volitivo, de u : far'u - ni far'u.
e) La infinitivo, per i : far'i - fari".
3) Ekzistas nur unu helpa verbo esti.
morico (Montri la profilon) 2019-aŭgusto-20 17:27:59
35 - La facileco de la gramatikaj determinantoj: ili specifas la substantivon (artikolo, numeraloj) aŭ anstataŭigas ĝin (person- kaj posedaj pronomoj kaj korelaciaj pronomoj)
1) Regulo n-ro 1 :" Esperanto havas nur difinitan artikolon (la), neŝanĝeblan por ĉiuj ĝenroj, nombroj kaj kazoj. Li ne havas nedifinan artikolon".
2) Regulo n ° 4 :" La kardinalaj numeralaj adjektivoj estas senŝanĝaj: unu (1), du (2), tri (3), kvar (4), kvin (5), ses (6), sep (7), ok (8), naŭ (9), dek (10), cent (100), mil (1000). La dekoj kaj la centoj estas formitaj de la simpla kunveno de la unuaj dek numeroj. Al la kardinalaj numeralaj adjektivoj, ni aldonas: la finaĵon (a) de la adjektivo, por la ordinaraj numeraloj; obl, por multiplikaj numeraloj; on, por la frakciaj numeraloj.
La regulo estas, ke baznombroj multobligas la plej altajn unuojn (dek, cent, mil) kiam ili antaŭas ilin, kaj aldonas al ili kiam ili sekvas ilin 12 dekdu; 20 dudek; 22 dudek du; 108 cent ok; 800 okcent ktp. Kun 14 bazaj nombroj, vi povas kalkuli ĝis preskaŭ senfine.
1) Regulo n-ro 1 :" Esperanto havas nur difinitan artikolon (la), neŝanĝeblan por ĉiuj ĝenroj, nombroj kaj kazoj. Li ne havas nedifinan artikolon".
2) Regulo n ° 4 :" La kardinalaj numeralaj adjektivoj estas senŝanĝaj: unu (1), du (2), tri (3), kvar (4), kvin (5), ses (6), sep (7), ok (8), naŭ (9), dek (10), cent (100), mil (1000). La dekoj kaj la centoj estas formitaj de la simpla kunveno de la unuaj dek numeroj. Al la kardinalaj numeralaj adjektivoj, ni aldonas: la finaĵon (a) de la adjektivo, por la ordinaraj numeraloj; obl, por multiplikaj numeraloj; on, por la frakciaj numeraloj.
La regulo estas, ke baznombroj multobligas la plej altajn unuojn (dek, cent, mil) kiam ili antaŭas ilin, kaj aldonas al ili kiam ili sekvas ilin 12 dekdu; 20 dudek; 22 dudek du; 108 cent ok; 800 okcent ktp. Kun 14 bazaj nombroj, vi povas kalkuli ĝis preskaŭ senfine.
morico (Montri la profilon) 2019-aŭgusto-20 17:28:34
3) Regulo n ° 5 "La personaj pronomoj estas : mi, vi, li, ŝi, ĝi (por la bestoj aŭ la aferoj), si (mem), ni, ili, oni.
Por fari adjektivojn aŭ posedajn pronomojn, ni aldonas la finaĵon (a) de la adjektivo. Pronomoj estas deklinaciataj kiel la substantivo. Ekz .: mi'n - (akuzativo), mi'a -, la vi'a'j" -
4) La korelativaj pronomoj. Ili kombinas en unua(j) silabo (j) sian naturon kaj en lasta silabo sian valoron. Por sia naturo ili estas pridemandantoj (ki-), nedifinitaj (i-), demonstrativoj (ti-), kolektivoj (ĉi-) kaj negativoj (neni-). Por sia valoro ili estas la individuoj (-u), aferoj (-o), kvalitoj (-a) kaj posedo (-es). Kun ĉi tiuj 5 + 4 elementoj oni povas formi 5x4 = 20 tre oftajn adjektivajn pronomojn, kiuj estas nedisigeblaj simplaj radikoj, ekzemple kiu ; kio; kia; tio ; ĉio ; neniu ktp ...
Tiuj ĉi gramatikaj determinantoj estas sume nur 33 elementoj lerni, multe malpli ol en grandaj naciaj lingvoj.
Por fari adjektivojn aŭ posedajn pronomojn, ni aldonas la finaĵon (a) de la adjektivo. Pronomoj estas deklinaciataj kiel la substantivo. Ekz .: mi'n - (akuzativo), mi'a -, la vi'a'j" -
4) La korelativaj pronomoj. Ili kombinas en unua(j) silabo (j) sian naturon kaj en lasta silabo sian valoron. Por sia naturo ili estas pridemandantoj (ki-), nedifinitaj (i-), demonstrativoj (ti-), kolektivoj (ĉi-) kaj negativoj (neni-). Por sia valoro ili estas la individuoj (-u), aferoj (-o), kvalitoj (-a) kaj posedo (-es). Kun ĉi tiuj 5 + 4 elementoj oni povas formi 5x4 = 20 tre oftajn adjektivajn pronomojn, kiuj estas nedisigeblaj simplaj radikoj, ekzemple kiu ; kio; kia; tio ; ĉio ; neniu ktp ...
Tiuj ĉi gramatikaj determinantoj estas sume nur 33 elementoj lerni, multe malpli ol en grandaj naciaj lingvoj.
morico (Montri la profilon) 2019-aŭgusto-20 17:30:00
36) La facileco de aliaj gramatikaj vortoj : primitivaj adverboj kaj kunligiloj.
1) La adverboj de rilato: ili estas, kun la korelativaj pronomoj, simplaj vortoj de la tabelo (tabel-vortoj); ilia(j) unua(j) silabo (j) estas la sama(j) kiel por korelativaj pronomoj; ilia lasta silabo respondas al ilia valoro: -om por kvanto; -am por la tempo ; -e por la loko; -al por la kaŭzo kaj -el por la maniero kun la karakterizaj vokaloj de ĉiu el tiuj ĉi du vortoj; tial ni povas dedukti 5 x 5 = 25 vortojn, ekzemple kiam ; kiom ; kie ; kiel , kial ; tiam ; tial; ĉiam ...
2) Trideko de aliaj primitivaj adverboj: ili estas la plej ofte monosilabaj, ekzemple: tuj ; ĉu ; jes ; ne.
1) La adverboj de rilato: ili estas, kun la korelativaj pronomoj, simplaj vortoj de la tabelo (tabel-vortoj); ilia(j) unua(j) silabo (j) estas la sama(j) kiel por korelativaj pronomoj; ilia lasta silabo respondas al ilia valoro: -om por kvanto; -am por la tempo ; -e por la loko; -al por la kaŭzo kaj -el por la maniero kun la karakterizaj vokaloj de ĉiu el tiuj ĉi du vortoj; tial ni povas dedukti 5 x 5 = 25 vortojn, ekzemple kiam ; kiom ; kie ; kiel , kial ; tiam ; tial; ĉiam ...
2) Trideko de aliaj primitivaj adverboj: ili estas la plej ofte monosilabaj, ekzemple: tuj ; ĉu ; jes ; ne.
morico (Montri la profilon) 2019-aŭgusto-20 17:30:42
3) Trideko de prepozicioj : la spacaj, tempaj kaj logikaj rilatoj estas ĉiam esprimitaj ĉiu foje fare de la prepozicio ekzakte postulata de la signifo, kaj ne de pli-malpli kaprica tradicio
4) Dekkvino de konjunkcioj aŭ lig-vortoj kunmetas la propoziciojn unu al la alia; ni distingas kunordigantojn, ekzemple kaj, aŭ, sed kaj subjunkcioj kiel se, por ke, kvankam kaj tiel plu. Nenia subjunkcio influas la modon de la verbo kiu ĝin sekvas : nur la logiko decidas.
Plie, por sintakso, la plej ofta vort-ordo estas, ke la determinanto en la larĝa senco (inkluzive adjektivojn, adverbojn) antaŭas la determinitan aŭ ĉefan vorton. Tamen la ekzisto de la akuzativo permesas grandan flekseblecon, ĉiu inklinante reprodukti la strukturojn de sia gepatra lingvo. Ĉi tiu pli granda libereco favoras facilecon en la esprimo.
La reguleco kaj klareco de la gramatiko ankaŭ igas ĝin duoble pli facila ol, ekzemple, por la angla.
4) Dekkvino de konjunkcioj aŭ lig-vortoj kunmetas la propoziciojn unu al la alia; ni distingas kunordigantojn, ekzemple kaj, aŭ, sed kaj subjunkcioj kiel se, por ke, kvankam kaj tiel plu. Nenia subjunkcio influas la modon de la verbo kiu ĝin sekvas : nur la logiko decidas.
Plie, por sintakso, la plej ofta vort-ordo estas, ke la determinanto en la larĝa senco (inkluzive adjektivojn, adverbojn) antaŭas la determinitan aŭ ĉefan vorton. Tamen la ekzisto de la akuzativo permesas grandan flekseblecon, ĉiu inklinante reprodukti la strukturojn de sia gepatra lingvo. Ĉi tiu pli granda libereco favoras facilecon en la esprimo.
La reguleco kaj klareco de la gramatiko ankaŭ igas ĝin duoble pli facila ol, ekzemple, por la angla.
morico (Montri la profilon) 2019-aŭgusto-20 17:32:22
37) La facileco de la leksikon-lernado :
1) La eŭropaj radikoj, ĉefe de latina kaj ĝermana origino, havas la plej altan internaciecon. Tiel esplorado pri la 4444 unuaj radikoj (jaroj 50’)indikas ke la parolantoj de la plej parolataj latinidaj lingvoj kaj de la angla agnoskas la radikojn ĉirkaŭ al 80%, tiuj de la germana al 76%, tiuj de la rusa ĉirkaŭ al 61% ktp.(Waringhien, ABC d’espéranto, punkto 49, 1967). Post 1960, la enkonduko de novaj sciencaj radikoj kreskigas tiujn ĉi proporciojn. Kaj neeŭropaj lingvoj ofte enkondukis multajn eŭropajn radikojn (ekzemple pluraj miloj en la japanan).
2) Laŭ Regulo 11: "Kunmetitaj vortoj estas akiritaj per simpla kuniĝo de la elementoj, kiuj formas ilin, skribitaj kune, sed disigitaj per malgrandaj strekoj (1.)
La fundamenta vorto devas ĉiam esti ĉe la fino.
Gramatikaj finaĵoj estas konsiderataj vortoj. Ekz : vapor'ŝip'o (vaporŝipo) estas formita el: vapor, ŝip, kaj -o - finaĵo karakteriza de la substantivo. "
(1) En verkoj, adresitaj al homoj jam konantaj la lingvon, ĉi tiuj malgrandaj trajtoj povas esti preterlasitaj.
Grava noto: : la principo de la nevarieco de la leksikologiaj elementoj, kaj la ebleco diserigi ĉiujn vortojn en sendependajn radikojn aŭ simplajn vortojn (monemojn), kiuj havas sian propran signifon, kontribuas al la esperantigo ekstreme facila por kompreni kaj trakti. Ĉi tiuj trajtoj alproksimigas Esperanton al la aglutinaj kaj izolaj lingvoj, la plej parolataj en Azio kaj vaste ĉeestantaj en Afriko.
1) La eŭropaj radikoj, ĉefe de latina kaj ĝermana origino, havas la plej altan internaciecon. Tiel esplorado pri la 4444 unuaj radikoj (jaroj 50’)indikas ke la parolantoj de la plej parolataj latinidaj lingvoj kaj de la angla agnoskas la radikojn ĉirkaŭ al 80%, tiuj de la germana al 76%, tiuj de la rusa ĉirkaŭ al 61% ktp.(Waringhien, ABC d’espéranto, punkto 49, 1967). Post 1960, la enkonduko de novaj sciencaj radikoj kreskigas tiujn ĉi proporciojn. Kaj neeŭropaj lingvoj ofte enkondukis multajn eŭropajn radikojn (ekzemple pluraj miloj en la japanan).
2) Laŭ Regulo 11: "Kunmetitaj vortoj estas akiritaj per simpla kuniĝo de la elementoj, kiuj formas ilin, skribitaj kune, sed disigitaj per malgrandaj strekoj (1.)
La fundamenta vorto devas ĉiam esti ĉe la fino.
Gramatikaj finaĵoj estas konsiderataj vortoj. Ekz : vapor'ŝip'o (vaporŝipo) estas formita el: vapor, ŝip, kaj -o - finaĵo karakteriza de la substantivo. "
(1) En verkoj, adresitaj al homoj jam konantaj la lingvon, ĉi tiuj malgrandaj trajtoj povas esti preterlasitaj.
Grava noto: : la principo de la nevarieco de la leksikologiaj elementoj, kaj la ebleco diserigi ĉiujn vortojn en sendependajn radikojn aŭ simplajn vortojn (monemojn), kiuj havas sian propran signifon, kontribuas al la esperantigo ekstreme facila por kompreni kaj trakti. Ĉi tiuj trajtoj alproksimigas Esperanton al la aglutinaj kaj izolaj lingvoj, la plej parolataj en Azio kaj vaste ĉeestantaj en Afriko.