La Kaverno de Olicence situas en la sudo de Francio

Dum la dua mondmilito parto de ĝi estis detruita de germana bombado, tial multaj antikvaj desegnaĵoj estis perditaj. Tamen, kelkaj bildoj daŭre pluvivis.

Kion ĝuste la antikvaj homoj volis transdoni al ni?

https://i.postimg.cc/Z5RbT7Nw/image.jpg

En la urbo Volda, situanta en Norvegio, estis malkovrita mistera truo en formo de seppinta stelo, kiu atingas kvar metrojn de profundo.
Post zorgema ekzameno, montriĝis, ke la truo en la roko estas tra kaj trapasas multajn fragmentojn, atingante almenaŭ kvar metrojn en profundo.

Restas ankoraŭ mistero, kiel tia truo aperis en la ŝtono, kiu kreis ĝin kaj kiom longe ĝi etendiĝas en la rokon.

Nuntempe, ne ekzistas teknologio en la mondo kapabla krei tian truon de la sama grandeco.

Ĉu iu prenis specimenojn?

https://i.postimg.cc/Cx70Lphq/image.jpg

Sekretoj de la freskoj de Tassil-Adjer

La tero, kiu nun estas kaŝita sub la avidaj sabloj de Saharo, konis aliajn fojojn kaj vidis ne nur tumulton de verdaj plantoj kaj malvarmetaj bluaj surfacoj, sed ankaŭ... paleokosmonaŭtoj. Pli precize, certaj estaĵoj, kiuj klare "ne konvenas" en la homan "kadron". Tion senpasie pruvas la mirindaj freskoj de Tassilien-Adjer en Centra Saharo (Alĝerio).

La freskoj konvinke pruvis, ke en prahistorio Saharo havis stepan flaŭron kaj faŭnon, iam estis forta pluvo, riveroj fluis kaj abunda vegetaĵaro kreskis.

VERDA VIVO

Surprize, ĝi estas fakto - "Tassilin" tradukita signifas... "rivera altebenaĵo". Nuntempe, estas almenaŭ ridinde paroli pri riveroj en la centro de Saharo, sed la pejzaĝo mem indikas, ke tre potencaj riveroj iam fluis ĉi tie: multaj kanjonoj formitaj de akvofluoj, same kiel la teritorio de la masivo, tute tranĉita de akvo, estas klara pruvo de tio.

Homoj, vidante tian oazon kun abunda vegetaĵaro, malvarmeta akvo kaj abundo da bestoj, simple ne povis "preterpasi". Kaj ili ne pasis. Enloĝantoj jam vivis ĉi tie antaŭ preskaŭ 10 mil jaroj.

Ni scias preskaŭ nenion pri ĉi tiu malaperita sahara civilizo, kiu postlasis ne templojn aŭ aliajn strukturojn, sed nur pentritajn kavernojn. Kaj ni verŝajne iam ekscios, sed la freskoj kovrantaj la kavernojn de Tassil-Adjer iomete malkaŝas la sekreton de la mondo nun entombigita sub la sabloj.

Kaj se ekologiistoj vidas en la freskoj ĉefe pruvojn de la milda kaj favora klimato de la antikva Saharo, zoologoj vidas bestojn, kiuj nun troviĝas nur tie kie estas pluvego kaj estas riveroj kaj lagoj (krokodiloj, hipopotamoj), tiam historiistoj trovas konkretajn pruvojn pri la pastoreca vivmaniero de mistera civilizacio, kaj ankaŭ multajn misterojn.

SUR LA RANDO DE FANTASTIKO

Oni devas diri, ke la sahara civilizo evoluis paralele en la tempo kun la potencaj civilizacioj de Egiptio, Barato kaj Antikva Ĉinio. Sed, male al ili, ŝia jarcento estis mallongdaŭra - ĉirkaŭ 1000 a.K. e. La Saharo komencis sian rapidan antaŭeniĝon, kaj homoj estis devigitaj retiriĝi por ĉiam antaŭ ĉi tiu vivovoranto, postlasante nur rokgravuraĵojn.

En Tassil-Adjer troviĝas eĉ ne centoj da freskoj, sed miloj, oni povus diri - ĉi tiu estas la plej longa artgalerio en la mondo, etendiĝanta je centoj da kilometroj. La bildoj estas perfekte konservitaj, kio sugestas, ke la klimato estis seka kaj tiel aktive malhelpis veteraĝon, kaj la bonega tavolo de patino kovranta la desegnaĵojn indikas ilian ekstreman antikvecon. Nu, la plej fruaj bildoj aperis antaŭ pli ol 7 mil jaroj.

La freskoj konvinke pruvis, ke en prahistorio Saharo havis stepan flaŭron kaj faŭnon, iam estis forta pluvego, riveroj fluis kaj abunda vegetaĵaro.

Sed por historiistoj, kompreneble, la ĉefa afero estas ankoraŭ bildoj de homoj kaj iliaj agadoj. La plej malnovaj desegnaĵoj, desegnitaj en purpura okro kaj kun troige grandaj rondaj kapoj, aspektas sufiĉe skizaj. Ĉi tiu etapo de bildoj en Tassil-Adjer ankaŭ estas nomita la "rondkapa" stilo. La intrigoj de la scenoj, en kiuj partoprenas armitaj "rondkapuloj", vestitaj nur per lumbotukoj, estas plej ofte nekompreneblaj.

La dezajnoj "evoluis" kun la tempo: la korpoj fariĝis pli longformaj, la purpura okro estis anstataŭigita per ruĝa kaj flava, sed la formo de la kapo restis ronda.

Kaj tiam io mistera okazis al la freskoj: unuflanke, la bildoj klare montras la malkreskon de la stilo "rondkapoj", aliflanke, ŝajnas, ke la artistoj subite vidis aŭ lernis ion, kio preterpasis sian kutiman realecon. Kaj ĉi tiu "io" en la desegnaĵoj aperis en la formo de bildoj de fantaziaj estaĵoj de nekredeble grandegaj grandecoj.

Cetere, la tuaregoj estas mistera afrika tribo kun nekonata "genealogio", kiu klare reiras al prahistoria mallumo - la areo en Tassilien-Adjer nomiĝas Jabbaren, tio estas, "gigantoj". Eble nur pro la gigantaj bildoj, aŭ eble ĉar la misteraj gigantoj efektive iam vizitis ĉi tie.

LA GRANDA DIO DE LA Marsanoj

La merito por malkovri misterajn grandegajn bildojn de nekompreneblaj estaĵoj iras al scienca ekspedicio gvidita de la franca esploristo Henri Lot. Estis li kiu prezentis al la mondo fantaziajn desegnaĵojn de la areo de Tassilien.

Li eĉ nomis unu el la freskoj "La Granda Dio de la Marsanoj". Ĉi tiu bildo estas unu el la plej grandaj en prahistoria pentrarto - ĝi atingas altecon de 6 metroj!

Vidinte fotojn (geedziĝa fotisto en Krasnodar) de la sahara "dio", la ufologia komunumo estis ekscitita - ĉi tiu "dio" tre aspektis kiel paleo-kosmonaŭto en kosmovesto. La "Marsano" estis viro kun ronda kapo, en kies centro estis duobla ovalo. Kio estas ĉi tio se ne prema kasko, kaj eĉ kun antenoj, kiuj estas tre klare videblaj en la bildo? Kaj la stranga rilato de la kapo kun la korpo, nome, strikte apuda kolumo kun horizontalaj faldoj, indikas ke la estaĵo portis kosmoveston.

Cetere, foto de la "granda dio de la marsanoj" estis montrita al Jurij Gagarin kaj ili demandis, ĉu ĉi tiu "marsano" aspektas kiel astronaŭto? Al kiu kosmonaŭto n-ro 1 respondis: "Ĝi aspektas kiel ĝi kaj... ĝi ne aspektas."

Skeptikuloj ne estis tiel singardaj en siaj deklaroj kaj tuj ridindigis la ufologian hipotezon, tuj klarigante, ke la figuro klare prezentas pastron en rita vesto kun... kavigita kukurbo sur la kapo. Sed ili ne povis kompreneble klarigi la nekompreneblan "kolumon" kaj ne "enfokusigis" atenton sur ĝi.

Dume tia simpla skeptiko estas klare malkonvena ĉi tie. Kopioj de la marsa giganto estis malkovritaj, oni povus diri, sur la alia flanko de la Tero - sur la japanaj insuloj. La famaj Dogu-statuetoj de la Jomon-kulturo estas tre similaj al la saharaj bildoj de "paleokosmonaŭtaj dioj". Kaj ne nur tio, ilia aĝo koincidas kun la desegnaĵoj en Tassil-Adjer! Estas kvazaŭ antikvaj astronaŭtoj vizitis plurajn lokojn sur la Tero samtempe en la sama tempodaŭro.

Ankaŭ "Portretoj" de la misteraj "rondkapuloj" haveblas... en Aŭstralio. En la supra parto de la rivero Princo Regens oni povas vidi bildojn de strangaj estaĵoj kun ronda kapo, kiu iom similas la kaskon aŭ de motorciklanto aŭ de astronaŭto, kun karakteriza strio ĉirkaŭ la kolo, simila al sigelita kolumo. Nekomprenebla elipso kun du branĉoj eliras el la kasko, kaj strangaj "akcesoraĵoj" en formo de brosoj estas alfiksitaj al la brakoj kaj kruroj. Kaj se ni aldonas, ke estas hufumforma objekto kun radioj proksime, tiam la "pejzaĝo" kun fluga telero kaj eksterterano povas esti konsiderata tute kompleta.

DESEGNOJ EL LA VIVO?

Inter la freskoj en Tassilin-Adjer estas bildoj ne nur de la misteraj "Marsaj dioj", sed ankaŭ de ĝenerale nekompreneblaj estaĵoj. Jen kiel Henri Lot mem skribis: "... la pentraĵoj estas iom pli malgrandaj, tamen ili estas metitaj tiel penseme kaj la figuroj estas prezentitaj en tiel strangaj pozoj, ke ili faras fortan impreson. En la unua groto ni ektimis, kiam ni ekvidis unu el ili, kiu estis ĉirkaŭ tri metrojn alta. En sia levita mano ŝi tenas ian ovoforman objekton. Ĉi tiu figuro ŝajnas distingiĝi de la bildo de malsamaj al aliaj epokoj... virinoj, kiuj etendas la manojn al la giganto, kvazaŭ petegante lin pri io... Estas io terura en la tuta aspekto de la figuro, kaj tio instigis nin nomi la novan trovaĵon la "sablomonstro".

Estas ankaŭ en unu el la kavernoj en Tassil-Adjer desegno de grandega figuro kun... kvadrata kapo. Sur la "vizaĝo" de ĉi tiu estaĵo estas io kiel persienoj, kaj anstataŭ oreloj estas evidentaj antenoj. Kaj kio estas precipe impona estas, ke ĉi tiu monstro havas larĝan voston sur la dorso!

Ĉi tiu vosta estaĵo estas unu el la plej nekompreneblaj. Ufologoj faris la supozon, ke ĉi tiu fresko prezentas eksterteran roboton aŭ eksterteranon mem, sed de iu speciala "raso".

Laŭ sciencistoj, ĉi tio estas ŝamano en rita vesto. Similaj ceremoniaj roboj estas trovitaj inter ŝamanoj de Paskinsulo. Sed tiam ĝi fariĝas eĉ pli interesa, ĉar kie estas Saharo kaj kie estas Paskinsulo! Ili estas apartigitaj per miloj da kilometroj da akvo. Kaj la bildoj estas similaj. Kvazaŭ la antikvaj artistoj el Pasko kaj Saharo vidus la samon. Sed kio precize? Kio servis kiel la "sceno" por tiaj teruraj "portretoj"?

Kaj fine, ni ne povas ne mencii unu plian enigmon el Tassil-Adjer. Inter la freskoj estas bildoj ne nur de humanoidaj estaĵoj, sed ankaŭ de evidentaj hibridoj, kiel antilopo kun korpo de elefanto aŭ struto kun leona vizaĝo.

Ĉu la menso de ŝtonepoka homo, ankoraŭ grandparte primitiva, pura kaj ne "ŝarĝita" de bizaraj superrealaj fantazioj laŭ la stilo de Hieronymus Bosch, povus elpensi ion tian? Plej verŝajne ne, kaj la antikva artisto simple prezentis tion, kion li vidis. Kaj li vidis, eble, artefaritan hibridiĝon faritan de la samaj eksterteranoj. Ilia eksperimento klare malsukcesis, ĉar la breditaj hibridoj restis vivi nur sur la freskoj.

https://i.postimg.cc/zf44M0QG/image.jpg