المشاركات: 190
لغة: Esperanto
Leopold65 (عرض الملف الشخصي) 14 أغسطس، 2025 11:18:22 ص
Virakoĉa - la blanka dio de la indianoj
Laŭ unu el la keĉuaj mitoj, Virakoĉa estis konsiderata la prapatro, prapatro de ĉiuj homoj kaj la kreinto de la mondo. Laŭ versio de la kosmogonia mito, Virakoĉa kreis la sunon, lunon kaj stelojn en Lago Titikako.
Poste, kun la helpo de du pli junaj Virakoĉoj, li faris homajn figurojn el ŝtono kaj kreis homojn laŭ ilia simileco, asignante al ĉiu tribo propran regionon.
Virakoĉa kaj liaj asistantoj promenis tra la lando, vokante homojn el subtere, el riveroj, lagoj, kavernoj. Loĝinte la teron per homoj, Virakoĉa velis okcidenten.
La temo pri la blankaj dioj de la amerikaj indianoj maltrankviligis sciencistojn de kiam ili konatiĝis kun la sanktaj libroj de diversaj popoloj de la Nova Mondo, kie la rolo de certaj portantoj de kulturo kaj scio, kiuj venis al la Nova Mondo "de trans la maro", estis klare formulita per diversaj esprimoj.
En la Okcidento, Graham Hancock interesiĝis pri la temo. Jen la ĉefaj konkludoj de la sciencisto kaj verkisto el la libro "Fingroj de la Dioj":
- Kiam la hispanaj konkerintoj alvenis, la Inkaa Imperio etendiĝis laŭlonge de la pacifika marbordo kaj la altebenaĵoj de la Montara Sistemo de tio, kio nun estas la norda limo de Ekvadoro trans Peruo kaj atingis la riveron Maule en centra Ĉilio en la sudo.
La malproksimaj anguloj de ĉi tiu imperio estis konektitaj per vasta kaj disbranĉigita reto de vojoj, inkluzive de, ekzemple, du paralelaj "nord-sudaj" aŭtovojoj, unu el kiuj etendiĝis 3 600 km laŭlonge de la marbordo, kaj la alia, samlonge, tra la Andoj. Ambaŭ ĉi tiuj grandaj aŭtovojoj estis pavimitaj kaj konektitaj per granda nombro da krucvojoj.
Kuriosa trajto de ilia inĝeniera ekipaĵo estis pendopontoj kaj tuneloj ĉizitaj en la rokojn. Ili estis klare la produkto de progresinta, disciplinita kaj ambicia socio.
La ĉefurbo de la imperio estis la urbo Kuzko, kies nomo en la loka keĉua lingvo signifas "umbiliko de la tero". Laŭ legendo, ĝin fondis Manco Capac kaj Mama Oclo, du infanoj de la Suno. Kvankam la inkaoj adoris la sundion Inga, ilia plej respektata diaĵo estis Virakoĉa, kies samnomuloj supozeble kreis la desegnaĵojn de Nazca, kaj kies nomo mem signifas "mara ŝaŭmo".
Tamen, neniu historiisto povas diri kiom antikva estis la kulto de ĉi tiu diaĵo kiam la hispanoj ĉesigis ĝin. Ŝajnas, ke ĝi ĉiam ekzistis; ĉiukaze, longe antaŭ ol la inkaoj inkluzivis lin en sian panteonon kaj konstruis grandiozan templon dediĉitan al li en Kuzko, ekzistis pruvoj, ke la Granda Dio Virakoĉa estis adorata de ĉiu civilizo en la longa historio de Peruo.
Komence de la 16-a jarcento, antaŭ ol la hispanoj komencis siajn seriozajn klopodojn detrui la peruan kulturon, ekzistis bildo de Virakoĉa en la plej sankta templo el ĉiuj, la Coricancha. Laŭ nuntempa teksto, *Anonymous Description of the Ancient Customs of the Indigenous Peoples of Peru* (Anonima Priskribo de la Antikvaj Kutimoj de la Indiĝenaj Popoloj de Peruo), la marmora statuo de la diaĵo "plej proksime similis la apostolon Sankta Bartolomeo laŭ sia hararanĝo, fiziko, trajtoj, vestaĵoj kaj sandaloj, kiel li estis tradicie prezentita de artistoj."
Aliaj priskribas Virakoĉon kiel fizike simile al Sankta Tomaso. Tial, li povus esti iu ajn krom indiano, ĉar ili havas relative malhelan haŭton kaj maldensan vizaĝhararon. La dika barbo kaj hela haŭto de Virakoĉo prefere sugestas, ke li ne estis de usona deveno.
Do kiu estis la prototipo por Virakoĉo? Multaj el la legendoj pri la popoloj de la anda regiono prezentas la misteran figuron de helhaŭta, barba "maljunulo". Kaj kvankam li estis konata per diversaj nomoj en diversaj lokoj, oni povas rekoni lin ĉie kiel unu homon - Tiki Viracocha, la Marŝaŭmo, klerulo kaj sorĉisto, posedanto de terura armilo, kiu venis en malfacilaj, antaŭdiluvaj tempoj por alporti ordon al la mondo:
"Subite, venante de la Sudo, aperis blankulo de alta staturo kaj potenca konduto. Li havis tian grandan potencon, ke li transformis montetojn en valojn, kaj valojn en altajn montetojn, igis riveretojn flui el rokoj..."
La hispana kronikisto, kiu skribis ĉi tiun legendon, klarigas, ke li aŭdis ĝin de la indianoj, kun kiuj li vojaĝis en la Andoj:
"Ili aŭdis ĝin de siaj patroj, kiuj siavice lernis pri ĝi el kantoj, kiuj venis de antikvaj tempoj... Oni diras, ke ĉi tiu viro iris tra la montoj norden, farante miraklojn laŭvoje, kaj ke ili neniam plu vidis lin.
Oni diras, ke en multaj lokoj li instruis al homoj kiel vivi, kaj li parolis al ili kun granda amo kaj bonkoreco, instigante ilin esti bonaj kaj ne damaĝi aŭ vundi unu la alian, sed..." amu unu la alian kaj montru kompaton al ĉiuj. En plej multaj lokoj li nomiĝis Tiki Viracocha..."
Li ankaŭ nomiĝis Kon-Tiki, Tunupa, Taapaca, Tupaca, Illa. Li estis klerulo, senrivala arkitekto, skulptisto kaj inĝeniero.
"Sur la krutaj deklivoj de la ravinoj li faris terasojn kaj kampojn, kaj la murojn, kiuj subtenis ilin. Li ankaŭ kreis irigaciajn kanalojn... kaj li marŝis en diversaj direktoj, kreante multajn diversajn aferojn."
En sia "Kolekto de Inkaaj Tradicioj", la 16-a-jarcenta hispana kronikisto Juan de Betanzos deklaras, ekzemple, ke laŭ la indianoj, "Viracocha estis alta, barba viro, vestita per longa, blanka, planklonga ĉemizo, zonita ĉe la talio."
"Oni diras, ke Viracocha iniciatis oran epokon, kiun postaj generacioj memoris kun nostalgio," daŭrigas G. Hancock. "Kaj ĉiuj legendoj konsentas, ke li plenumis sian civilizigan laboron kun granda bonkoreco kaj, kiam ajn eble, evitis la uzon de forto: bonvolaj instruoj kaj persona ekzemplo estis la ĉefaj metodoj, kiujn li uzis por ekipi homojn per la teknologio kaj scio necesaj por kultura kaj produktiva vivo.
Li estis aparte meritigita pro enkonduko de medicino, metalurgio, agrikulturo, bredado, skribo (poste forgesita, laŭ la inkaoj), kaj kompreno de la kompleksaj principoj de inĝenierarto kaj konstruado al Peruo.
Mi tuj estis impresita de la alta kvalito de la inkaa ŝtonlaboro en Kuzko. Tamen, dum mi daŭrigis miajn esplorojn en ĉi tiu malnova urbo, mi estis surprizita rimarkante, ke ne la tuta tiel nomata inkaa ŝtonlaboro estis farita de ili. Ili efektive estis majstroj de ŝtonlaboro, kaj multaj el la monumentoj de Kuzko estas sendube ilia verko.
Tamen, ŝajnas, ke kelkaj el la rimarkindaj konstruaĵoj tradicie atribuitaj al la inkaoj eble estis konstruitaj de pli fruaj civilizoj; estas kialo kredi, ke la inkaoj ofte agis kiel restaŭristoj prefere ol originalaj konstruistoj.
Koncerne la tre evoluintan sistemon de vojoj konektantaj la malproksimajn partojn de la..." En la Inkaa Imperio, oni scias, ke ili estis paralelaj aŭtovojoj kurantaj de nordo al sudo, unu paralela al la marbordo, la alia tra la Andoj: entute pli ol 20 000 km da pavimitaj vojoj.
Sed la fakto estas, ke la inkaoj mem ne konstruis ilin, ili nur riparis la surfacojn, konservante ilin en taŭga stato. Kaj neniu ankoraŭ povis fidinde dati la aĝon de ĉi tiuj mirindaj vojoj, des malpli ilian aŭtorecon...
Oni diras, ke ili estis kelkaj ruĝharaj homoj el du klanoj, lojalaj militistoj ("huaminca") kaj "brilaj" ("ayhuaipanti").
Ni ne havas alian elekton ol turni nin al la legendoj konservitaj de la kronikisto José de Acosta en sia "Natura kaj Morala Historio de la Indianoj":
"Ili ofte mencias la inundon, kiu okazis en ilia lando... La indianoj diras, ke ĉiuj homoj dronis en ĉi tiu inundo." Sed de Lago Titikako venis iu Virakoĉa, kiu unue ekloĝis en Tiahuanako, kie ĝis hodiaŭ oni povas vidi la ruinojn de antikvaj kaj tre strangaj konstruaĵoj, kaj de tie li translokiĝis al Kuzko, de kie komenciĝis la multiĝo de la homa raso..."
"La granda kreinta dio Virakoĉa decidis krei mondon, kie la homo povus vivi. Unue li kreis la teron kaj la ĉielon. Poste li alprenis homojn, por kio li ĉizis gigantojn el ŝtono, kiujn li poste revivigis. Komence ĉio iris bone, sed post iom da tempo la gigantoj batalis kaj rifuzis labori. Virakoĉa decidis, ke li devas detrui ilin. Kelkajn li reŝtonigis... la ceterajn li detruis en granda diluvo."
Ĉi tio tre similas al la revelacioj de la Malnova Testamento. Tiel, en la sesa ĉapitro de la Biblio (Genezo) estas priskribite kiel la juda Dio, malkontenta pri sia kreaĵo, decidis detrui ĝin. Kaj la frazo ĉi tie sonas interesa: "En tiuj tagoj, gigantoj vivis sur la tero..." Ĉu povus ekzisti ia ligo inter la gigantoj, kiuj ankoraŭ ne estas malkovritaj en la bibliaj sabloj de la Proksima Oriento, kaj la gigantoj el la legendoj de la antaŭkolumbaj indianoj?
"Kaj jen antaŭ ni estas la verko de Garcillazo de la Vega, filo de hispana aristokrato kaj virino el la familio de la reganto de la inkaoj, "Historio de la Ŝtato de la Inkaoj," Hancock daŭrigas sian rakonton. - Li estis konsiderata unu el la plej fidindaj kronikistoj kaj gardanto de la tradicioj de la popolo, al kiu apartenis lia patrino.
Li laboris en la 16-a jarcento, baldaŭ post la konkero, kiam ĉi tiuj tradicioj ankoraŭ ne estis malklarigitaj de fremdaj influoj. Li ankaŭ citas tion, kion oni kredis profunde kaj konvinkite:
"Post kiam la diluvo retiriĝis, iu viro aperis en la lando Tiahuanako..."
Ĉi tiu viro estis Virakoĉa. Envolvita en mantelo, forta, nobla laŭ aspekto, li marŝis kun nestingebla memfido tra la plej danĝeraj lokoj. Li faris miraklojn de resanigo kaj povis alvoki fajron el la ĉielo. Al la indianoj ŝajnis, ke li aperis el nenie.
La rakonto pri Virakoĉa havas kuriozajn paralelojn kun la mito pri la ŝanĝiĝoj de Oziriso, la antikva egipta dio de morto kaj resurekto. Ĉi tiun miton plej plene priskribas Plutarko, kiu diras, ke ĉi tiu mistera figuro alportis la donacojn de civilizo al sia popolo, instruis al ili multajn utilajn metiojn, finis kanibalismon kaj homajn oferojn, kaj donis al la homoj la unuan aron da leĝoj.
Malgraŭ la signifaj diferencoj inter la legendoj, la egipta Oziriso kaj la sudamerika Tunupa-Viracocha havas, strange, la jenajn komunajn trajtojn: ambaŭ estis grandaj edukistoj; ambaŭ estis konspiritaj kontraŭ ili; ambaŭ estis mortigitaj de la konspirantoj; ambaŭ estis kaŝitaj en ia ujo aŭ ŝipo; ambaŭ estis ĵetitaj en la akvon; ambaŭ flosis laŭ la rivero; ambaŭ fine atingis la maron ("mara ŝaŭmo"...)
Ĉu tio ne parolas - denove! - pri ununura antaŭdiluva mondo, por kiu Atlantiko ne estis nesuperebla obstaklo kaj en kiu sociaj, ekonomiaj kaj etnokulturaj ligoj estis efektivigitaj multe pli intense ol ni povas imagi? Kaj Viracocha estis unu el la mesaĝistoj kaj laboristoj de ĉi tiu mondo, nerevokeble foririnta, sed lasanta misterajn spurojn.
https://i.postimg.cc/sgtSdH0y/1.jpg
https://i.postimg.cc/7642bGkW/2.jpg
https://i.postimg.cc/Y9xmFr2q/3.jpg
Laŭ unu el la keĉuaj mitoj, Virakoĉa estis konsiderata la prapatro, prapatro de ĉiuj homoj kaj la kreinto de la mondo. Laŭ versio de la kosmogonia mito, Virakoĉa kreis la sunon, lunon kaj stelojn en Lago Titikako.
Poste, kun la helpo de du pli junaj Virakoĉoj, li faris homajn figurojn el ŝtono kaj kreis homojn laŭ ilia simileco, asignante al ĉiu tribo propran regionon.
Virakoĉa kaj liaj asistantoj promenis tra la lando, vokante homojn el subtere, el riveroj, lagoj, kavernoj. Loĝinte la teron per homoj, Virakoĉa velis okcidenten.
La temo pri la blankaj dioj de la amerikaj indianoj maltrankviligis sciencistojn de kiam ili konatiĝis kun la sanktaj libroj de diversaj popoloj de la Nova Mondo, kie la rolo de certaj portantoj de kulturo kaj scio, kiuj venis al la Nova Mondo "de trans la maro", estis klare formulita per diversaj esprimoj.
En la Okcidento, Graham Hancock interesiĝis pri la temo. Jen la ĉefaj konkludoj de la sciencisto kaj verkisto el la libro "Fingroj de la Dioj":
- Kiam la hispanaj konkerintoj alvenis, la Inkaa Imperio etendiĝis laŭlonge de la pacifika marbordo kaj la altebenaĵoj de la Montara Sistemo de tio, kio nun estas la norda limo de Ekvadoro trans Peruo kaj atingis la riveron Maule en centra Ĉilio en la sudo.
La malproksimaj anguloj de ĉi tiu imperio estis konektitaj per vasta kaj disbranĉigita reto de vojoj, inkluzive de, ekzemple, du paralelaj "nord-sudaj" aŭtovojoj, unu el kiuj etendiĝis 3 600 km laŭlonge de la marbordo, kaj la alia, samlonge, tra la Andoj. Ambaŭ ĉi tiuj grandaj aŭtovojoj estis pavimitaj kaj konektitaj per granda nombro da krucvojoj.
Kuriosa trajto de ilia inĝeniera ekipaĵo estis pendopontoj kaj tuneloj ĉizitaj en la rokojn. Ili estis klare la produkto de progresinta, disciplinita kaj ambicia socio.
La ĉefurbo de la imperio estis la urbo Kuzko, kies nomo en la loka keĉua lingvo signifas "umbiliko de la tero". Laŭ legendo, ĝin fondis Manco Capac kaj Mama Oclo, du infanoj de la Suno. Kvankam la inkaoj adoris la sundion Inga, ilia plej respektata diaĵo estis Virakoĉa, kies samnomuloj supozeble kreis la desegnaĵojn de Nazca, kaj kies nomo mem signifas "mara ŝaŭmo".
Tamen, neniu historiisto povas diri kiom antikva estis la kulto de ĉi tiu diaĵo kiam la hispanoj ĉesigis ĝin. Ŝajnas, ke ĝi ĉiam ekzistis; ĉiukaze, longe antaŭ ol la inkaoj inkluzivis lin en sian panteonon kaj konstruis grandiozan templon dediĉitan al li en Kuzko, ekzistis pruvoj, ke la Granda Dio Virakoĉa estis adorata de ĉiu civilizo en la longa historio de Peruo.
Komence de la 16-a jarcento, antaŭ ol la hispanoj komencis siajn seriozajn klopodojn detrui la peruan kulturon, ekzistis bildo de Virakoĉa en la plej sankta templo el ĉiuj, la Coricancha. Laŭ nuntempa teksto, *Anonymous Description of the Ancient Customs of the Indigenous Peoples of Peru* (Anonima Priskribo de la Antikvaj Kutimoj de la Indiĝenaj Popoloj de Peruo), la marmora statuo de la diaĵo "plej proksime similis la apostolon Sankta Bartolomeo laŭ sia hararanĝo, fiziko, trajtoj, vestaĵoj kaj sandaloj, kiel li estis tradicie prezentita de artistoj."
Aliaj priskribas Virakoĉon kiel fizike simile al Sankta Tomaso. Tial, li povus esti iu ajn krom indiano, ĉar ili havas relative malhelan haŭton kaj maldensan vizaĝhararon. La dika barbo kaj hela haŭto de Virakoĉo prefere sugestas, ke li ne estis de usona deveno.
Do kiu estis la prototipo por Virakoĉo? Multaj el la legendoj pri la popoloj de la anda regiono prezentas la misteran figuron de helhaŭta, barba "maljunulo". Kaj kvankam li estis konata per diversaj nomoj en diversaj lokoj, oni povas rekoni lin ĉie kiel unu homon - Tiki Viracocha, la Marŝaŭmo, klerulo kaj sorĉisto, posedanto de terura armilo, kiu venis en malfacilaj, antaŭdiluvaj tempoj por alporti ordon al la mondo:
"Subite, venante de la Sudo, aperis blankulo de alta staturo kaj potenca konduto. Li havis tian grandan potencon, ke li transformis montetojn en valojn, kaj valojn en altajn montetojn, igis riveretojn flui el rokoj..."
La hispana kronikisto, kiu skribis ĉi tiun legendon, klarigas, ke li aŭdis ĝin de la indianoj, kun kiuj li vojaĝis en la Andoj:
"Ili aŭdis ĝin de siaj patroj, kiuj siavice lernis pri ĝi el kantoj, kiuj venis de antikvaj tempoj... Oni diras, ke ĉi tiu viro iris tra la montoj norden, farante miraklojn laŭvoje, kaj ke ili neniam plu vidis lin.
Oni diras, ke en multaj lokoj li instruis al homoj kiel vivi, kaj li parolis al ili kun granda amo kaj bonkoreco, instigante ilin esti bonaj kaj ne damaĝi aŭ vundi unu la alian, sed..." amu unu la alian kaj montru kompaton al ĉiuj. En plej multaj lokoj li nomiĝis Tiki Viracocha..."
Li ankaŭ nomiĝis Kon-Tiki, Tunupa, Taapaca, Tupaca, Illa. Li estis klerulo, senrivala arkitekto, skulptisto kaj inĝeniero.
"Sur la krutaj deklivoj de la ravinoj li faris terasojn kaj kampojn, kaj la murojn, kiuj subtenis ilin. Li ankaŭ kreis irigaciajn kanalojn... kaj li marŝis en diversaj direktoj, kreante multajn diversajn aferojn."
En sia "Kolekto de Inkaaj Tradicioj", la 16-a-jarcenta hispana kronikisto Juan de Betanzos deklaras, ekzemple, ke laŭ la indianoj, "Viracocha estis alta, barba viro, vestita per longa, blanka, planklonga ĉemizo, zonita ĉe la talio."
"Oni diras, ke Viracocha iniciatis oran epokon, kiun postaj generacioj memoris kun nostalgio," daŭrigas G. Hancock. "Kaj ĉiuj legendoj konsentas, ke li plenumis sian civilizigan laboron kun granda bonkoreco kaj, kiam ajn eble, evitis la uzon de forto: bonvolaj instruoj kaj persona ekzemplo estis la ĉefaj metodoj, kiujn li uzis por ekipi homojn per la teknologio kaj scio necesaj por kultura kaj produktiva vivo.
Li estis aparte meritigita pro enkonduko de medicino, metalurgio, agrikulturo, bredado, skribo (poste forgesita, laŭ la inkaoj), kaj kompreno de la kompleksaj principoj de inĝenierarto kaj konstruado al Peruo.
Mi tuj estis impresita de la alta kvalito de la inkaa ŝtonlaboro en Kuzko. Tamen, dum mi daŭrigis miajn esplorojn en ĉi tiu malnova urbo, mi estis surprizita rimarkante, ke ne la tuta tiel nomata inkaa ŝtonlaboro estis farita de ili. Ili efektive estis majstroj de ŝtonlaboro, kaj multaj el la monumentoj de Kuzko estas sendube ilia verko.
Tamen, ŝajnas, ke kelkaj el la rimarkindaj konstruaĵoj tradicie atribuitaj al la inkaoj eble estis konstruitaj de pli fruaj civilizoj; estas kialo kredi, ke la inkaoj ofte agis kiel restaŭristoj prefere ol originalaj konstruistoj.
Koncerne la tre evoluintan sistemon de vojoj konektantaj la malproksimajn partojn de la..." En la Inkaa Imperio, oni scias, ke ili estis paralelaj aŭtovojoj kurantaj de nordo al sudo, unu paralela al la marbordo, la alia tra la Andoj: entute pli ol 20 000 km da pavimitaj vojoj.
Sed la fakto estas, ke la inkaoj mem ne konstruis ilin, ili nur riparis la surfacojn, konservante ilin en taŭga stato. Kaj neniu ankoraŭ povis fidinde dati la aĝon de ĉi tiuj mirindaj vojoj, des malpli ilian aŭtorecon...
Oni diras, ke ili estis kelkaj ruĝharaj homoj el du klanoj, lojalaj militistoj ("huaminca") kaj "brilaj" ("ayhuaipanti").
Ni ne havas alian elekton ol turni nin al la legendoj konservitaj de la kronikisto José de Acosta en sia "Natura kaj Morala Historio de la Indianoj":
"Ili ofte mencias la inundon, kiu okazis en ilia lando... La indianoj diras, ke ĉiuj homoj dronis en ĉi tiu inundo." Sed de Lago Titikako venis iu Virakoĉa, kiu unue ekloĝis en Tiahuanako, kie ĝis hodiaŭ oni povas vidi la ruinojn de antikvaj kaj tre strangaj konstruaĵoj, kaj de tie li translokiĝis al Kuzko, de kie komenciĝis la multiĝo de la homa raso..."
"La granda kreinta dio Virakoĉa decidis krei mondon, kie la homo povus vivi. Unue li kreis la teron kaj la ĉielon. Poste li alprenis homojn, por kio li ĉizis gigantojn el ŝtono, kiujn li poste revivigis. Komence ĉio iris bone, sed post iom da tempo la gigantoj batalis kaj rifuzis labori. Virakoĉa decidis, ke li devas detrui ilin. Kelkajn li reŝtonigis... la ceterajn li detruis en granda diluvo."
Ĉi tio tre similas al la revelacioj de la Malnova Testamento. Tiel, en la sesa ĉapitro de la Biblio (Genezo) estas priskribite kiel la juda Dio, malkontenta pri sia kreaĵo, decidis detrui ĝin. Kaj la frazo ĉi tie sonas interesa: "En tiuj tagoj, gigantoj vivis sur la tero..." Ĉu povus ekzisti ia ligo inter la gigantoj, kiuj ankoraŭ ne estas malkovritaj en la bibliaj sabloj de la Proksima Oriento, kaj la gigantoj el la legendoj de la antaŭkolumbaj indianoj?
"Kaj jen antaŭ ni estas la verko de Garcillazo de la Vega, filo de hispana aristokrato kaj virino el la familio de la reganto de la inkaoj, "Historio de la Ŝtato de la Inkaoj," Hancock daŭrigas sian rakonton. - Li estis konsiderata unu el la plej fidindaj kronikistoj kaj gardanto de la tradicioj de la popolo, al kiu apartenis lia patrino.
Li laboris en la 16-a jarcento, baldaŭ post la konkero, kiam ĉi tiuj tradicioj ankoraŭ ne estis malklarigitaj de fremdaj influoj. Li ankaŭ citas tion, kion oni kredis profunde kaj konvinkite:
"Post kiam la diluvo retiriĝis, iu viro aperis en la lando Tiahuanako..."
Ĉi tiu viro estis Virakoĉa. Envolvita en mantelo, forta, nobla laŭ aspekto, li marŝis kun nestingebla memfido tra la plej danĝeraj lokoj. Li faris miraklojn de resanigo kaj povis alvoki fajron el la ĉielo. Al la indianoj ŝajnis, ke li aperis el nenie.
La rakonto pri Virakoĉa havas kuriozajn paralelojn kun la mito pri la ŝanĝiĝoj de Oziriso, la antikva egipta dio de morto kaj resurekto. Ĉi tiun miton plej plene priskribas Plutarko, kiu diras, ke ĉi tiu mistera figuro alportis la donacojn de civilizo al sia popolo, instruis al ili multajn utilajn metiojn, finis kanibalismon kaj homajn oferojn, kaj donis al la homoj la unuan aron da leĝoj.
Malgraŭ la signifaj diferencoj inter la legendoj, la egipta Oziriso kaj la sudamerika Tunupa-Viracocha havas, strange, la jenajn komunajn trajtojn: ambaŭ estis grandaj edukistoj; ambaŭ estis konspiritaj kontraŭ ili; ambaŭ estis mortigitaj de la konspirantoj; ambaŭ estis kaŝitaj en ia ujo aŭ ŝipo; ambaŭ estis ĵetitaj en la akvon; ambaŭ flosis laŭ la rivero; ambaŭ fine atingis la maron ("mara ŝaŭmo"...)
Ĉu tio ne parolas - denove! - pri ununura antaŭdiluva mondo, por kiu Atlantiko ne estis nesuperebla obstaklo kaj en kiu sociaj, ekonomiaj kaj etnokulturaj ligoj estis efektivigitaj multe pli intense ol ni povas imagi? Kaj Viracocha estis unu el la mesaĝistoj kaj laboristoj de ĉi tiu mondo, nerevokeble foririnta, sed lasanta misterajn spurojn.
https://i.postimg.cc/sgtSdH0y/1.jpg
https://i.postimg.cc/7642bGkW/2.jpg
https://i.postimg.cc/Y9xmFr2q/3.jpg
Leopold65 (عرض الملف الشخصي) 14 أغسطس، 2025 11:19:38 ص
La Kontinento Mu – Forgesita Atlantido aŭ Nova Kontinento?
Sciencistoj kompletigas la historion de la Tero, turnante sin al diversaj artefaktoj. Sed la plej interesaj kaj, eble, ŝlosilaj fontoj de informoj estas mapoj kaj globoj.
Kiel montriĝis, la globo ne estis inventita en la 15-a-16-a jarcentoj, kiel ni antaŭe kredis. La plej fama ekzemplo estas la specimeno Hunt-Lenox.
Do, en 1984, en la Montoj La Mana en Ekvadoro, grupo de sciencistoj malkovris multajn historiajn objektojn kaj gravajn artefaktojn. Inter ili estis la plej malnova globo, reflektanta la situon de la kontinentoj laŭ niaj prapatroj. La artefakto tute ne estis ronda, plej verŝajne la globo estis desegnita sur la plej simpla ŝtono, la unua, kiu falis en la manojn de la majstro, ĉizante kontinentojn kaj oceanojn sur ĝi.
Aliflanke, eble la persono, kiu kreis la globon, rimarkis, ke la formo de la Tero estas tre malproksima de perfekte ronda.
Tamen, la trovita antikva artefakto havas unu nekredeblan trajton - ĝi malmulte similas al modernaj globoj en sia prezento de kelkaj kontinentoj.
Inter la elementoj, kiuj koincidas kun hodiaŭ, ni povas elstarigi la ĉeeston de la itala boto, Grekio, Barato kaj la Persa Golfo. Sed pli oriente, la pozicio de la kontinentoj estas rimarkeble malsama. Proksimume en la direkto de Ameriko, ni povas vidi la aperon de tute nova kaj nekonata kontinento.
Ne ekzistas Florido aŭ Karibaj insuloj sur la globo, sed rekte en la Pacifika Oceano proksime al la ekvatoro estas grandega kontinento. Ĝi inkluzivas Japanion, kiun ni konas hodiaŭ, sed tute ne en la formo de duoninsulo, kiun ni konas nun.
Hodiaŭ, sciencistoj asocias ĉi tiun kontinenton kun la unika kontinento Mu. La fama biologo Motoo Kimura ofte skribis pri ĝi en siaj verkoj. Laŭ la esploristo, la historio de Mu iom memorigis pri la historio de Atlantido, simile unika kontinento, kiu subite trovis sin subakve.
Bazite sur ĉi tiu scio kaj la simileco de la historioj de la kontinentoj, multaj sciencistoj opinias, ke Atlantido kaj Mu estas unu kaj la sama. Eble, laŭ la interpretoj de diversaj sciencistoj kaj filozofoj, ili iomete diferencas, sed ekzistas sufiĉe seriozaj pruvoj, ke tia versio povus esti vera. Montriĝas, ke ekzistas sufiĉe forta genetika ligo inter la japanoj kaj la indianoj, kies klarigo ne ekzistis delonge pro la ĉeesto de grandega pacifika baro, kiu apartigis la popolojn ekde antikvaj tempoj. Tamen, nun, kun la apero de la teorio pri la ekzisto de najbara kontinento, la familiaj ligoj de la popoloj povas esti pruvitaj kaj definitive konfirmitaj.
Ĝis nun, la scienca komunumo ne povas fari nedubindajn konkludojn pri la trovita globo. La proksimuma aĝo de la ŝtono estas 12 000 jaroj, sed ĝi estas tre malpreciza. Ankaŭ ne eblas determini, kiuj antikvaj popoloj aŭ civilizoj estis la kreintoj de la globo. Krome, ni neniam scios la fidindecon de la informoj prezentitaj sur la ŝtono. Eble ĝi estis nur ŝerco aŭ fikcio?
https://i.postig.cc/7YRJ0Q47/image.jpg
Sciencistoj kompletigas la historion de la Tero, turnante sin al diversaj artefaktoj. Sed la plej interesaj kaj, eble, ŝlosilaj fontoj de informoj estas mapoj kaj globoj.
Kiel montriĝis, la globo ne estis inventita en la 15-a-16-a jarcentoj, kiel ni antaŭe kredis. La plej fama ekzemplo estas la specimeno Hunt-Lenox.
Do, en 1984, en la Montoj La Mana en Ekvadoro, grupo de sciencistoj malkovris multajn historiajn objektojn kaj gravajn artefaktojn. Inter ili estis la plej malnova globo, reflektanta la situon de la kontinentoj laŭ niaj prapatroj. La artefakto tute ne estis ronda, plej verŝajne la globo estis desegnita sur la plej simpla ŝtono, la unua, kiu falis en la manojn de la majstro, ĉizante kontinentojn kaj oceanojn sur ĝi.
Aliflanke, eble la persono, kiu kreis la globon, rimarkis, ke la formo de la Tero estas tre malproksima de perfekte ronda.
Tamen, la trovita antikva artefakto havas unu nekredeblan trajton - ĝi malmulte similas al modernaj globoj en sia prezento de kelkaj kontinentoj.
Inter la elementoj, kiuj koincidas kun hodiaŭ, ni povas elstarigi la ĉeeston de la itala boto, Grekio, Barato kaj la Persa Golfo. Sed pli oriente, la pozicio de la kontinentoj estas rimarkeble malsama. Proksimume en la direkto de Ameriko, ni povas vidi la aperon de tute nova kaj nekonata kontinento.
Ne ekzistas Florido aŭ Karibaj insuloj sur la globo, sed rekte en la Pacifika Oceano proksime al la ekvatoro estas grandega kontinento. Ĝi inkluzivas Japanion, kiun ni konas hodiaŭ, sed tute ne en la formo de duoninsulo, kiun ni konas nun.
Hodiaŭ, sciencistoj asocias ĉi tiun kontinenton kun la unika kontinento Mu. La fama biologo Motoo Kimura ofte skribis pri ĝi en siaj verkoj. Laŭ la esploristo, la historio de Mu iom memorigis pri la historio de Atlantido, simile unika kontinento, kiu subite trovis sin subakve.
Bazite sur ĉi tiu scio kaj la simileco de la historioj de la kontinentoj, multaj sciencistoj opinias, ke Atlantido kaj Mu estas unu kaj la sama. Eble, laŭ la interpretoj de diversaj sciencistoj kaj filozofoj, ili iomete diferencas, sed ekzistas sufiĉe seriozaj pruvoj, ke tia versio povus esti vera. Montriĝas, ke ekzistas sufiĉe forta genetika ligo inter la japanoj kaj la indianoj, kies klarigo ne ekzistis delonge pro la ĉeesto de grandega pacifika baro, kiu apartigis la popolojn ekde antikvaj tempoj. Tamen, nun, kun la apero de la teorio pri la ekzisto de najbara kontinento, la familiaj ligoj de la popoloj povas esti pruvitaj kaj definitive konfirmitaj.
Ĝis nun, la scienca komunumo ne povas fari nedubindajn konkludojn pri la trovita globo. La proksimuma aĝo de la ŝtono estas 12 000 jaroj, sed ĝi estas tre malpreciza. Ankaŭ ne eblas determini, kiuj antikvaj popoloj aŭ civilizoj estis la kreintoj de la globo. Krome, ni neniam scios la fidindecon de la informoj prezentitaj sur la ŝtono. Eble ĝi estis nur ŝerco aŭ fikcio?
https://i.postig.cc/7YRJ0Q47/image.jpg
Leopold65 (عرض الملف الشخصي) 14 أغسطس، 2025 11:21:22 ص
Ŝtonĉenoj en hindaj temploj: antikva metiarto aŭ perdita teknologio?
En iuj temploj en Hindio, oni povas vidi ĉenojn ĉizitajn el ununura ŝtono. Ĉiu ligilo moviĝas libere, dum la tuta strukturo estas ununura monolito. Kiel la majstroj de pasintaj jarcentoj kreis tiajn kompleksajn elementojn restas demando. Hodiaŭ, tio postulus altprecizan ekipaĵon, sed en antikvaj tempoj, oficiale, ili uzis nur simplajn ilojn.
https://i.postimg.cc/50fXbh5c/1.jpg
https://i.postimg.cc/L6Jn9BPs/2.jpg
https://i.postimg.cc/2ysm8vpq/3.jpg
En iuj temploj en Hindio, oni povas vidi ĉenojn ĉizitajn el ununura ŝtono. Ĉiu ligilo moviĝas libere, dum la tuta strukturo estas ununura monolito. Kiel la majstroj de pasintaj jarcentoj kreis tiajn kompleksajn elementojn restas demando. Hodiaŭ, tio postulus altprecizan ekipaĵon, sed en antikvaj tempoj, oficiale, ili uzis nur simplajn ilojn.
https://i.postimg.cc/50fXbh5c/1.jpg
https://i.postimg.cc/L6Jn9BPs/2.jpg
https://i.postimg.cc/2ysm8vpq/3.jpg
Leopold65 (عرض الملف الشخصي) 14 أغسطس، 2025 11:22:43 ص
"Metroo" en Zion Park: natura kanjono aŭ spuroj de prilaborado?
En la ŝtato Utaho, en Zion Park, troviĝas subtera kanjono 24 km longa kaj 800 m profunda, kiu ricevis la humuran nomon "Metroo". Oficiale, ĝia origino estas klarigita per la ago de akvo, sed ne estas evidentaj spuroj de akva erozio sur la muroj. La vertikalaj sulkoj aspektas nekutimaj - kun natura lavado ili devus esti horizontalaj. Laŭ formo kaj naturo de la spuroj, ili pli memorigas pri la laboro de modernaj minadekipaĵoj. Alia mistera momento estas, ke la tunelo iras profunden sub la akvon, direkte al la oceano, kio igas ĝian originon eĉ pli polemika.
https://i.postimg.cc/qqs0qqpj/1.jpg
https://i.postimg.cc/rpDkWQ8d/2.jpg
En la ŝtato Utaho, en Zion Park, troviĝas subtera kanjono 24 km longa kaj 800 m profunda, kiu ricevis la humuran nomon "Metroo". Oficiale, ĝia origino estas klarigita per la ago de akvo, sed ne estas evidentaj spuroj de akva erozio sur la muroj. La vertikalaj sulkoj aspektas nekutimaj - kun natura lavado ili devus esti horizontalaj. Laŭ formo kaj naturo de la spuroj, ili pli memorigas pri la laboro de modernaj minadekipaĵoj. Alia mistera momento estas, ke la tunelo iras profunden sub la akvon, direkte al la oceano, kio igas ĝian originon eĉ pli polemika.
https://i.postimg.cc/qqs0qqpj/1.jpg
https://i.postimg.cc/rpDkWQ8d/2.jpg
Leopold65 (عرض الملف الشخصي) 14 أغسطس، 2025 11:27:22 ص
Estas nekutima loko sur Goa Gajah en Balio, kiu aspektas tre simile al la laboro de plursegilo.
Surprize, kelkaj antikvaj tranĉoj vere similas spurojn de plursegila senŝeligilo!
https://ok.ru/video/9177331141221
https://i.postimg.cc/85WgXcfN/1.jpg
https://i.postimg.cc/Fz45Mv0c/2.jpg
Surprize, kelkaj antikvaj tranĉoj vere similas spurojn de plursegila senŝeligilo!
https://ok.ru/video/9177331141221
https://i.postimg.cc/85WgXcfN/1.jpg
https://i.postimg.cc/Fz45Mv0c/2.jpg
Leopold65 (عرض الملف الشخصي) 14 أغسطس، 2025 11:29:15 ص
Estas evidente al plej multaj homoj, ke tiaj spuroj ne povas esti reproduktitaj permane aŭ per la teknologio, kiu estis havebla eĉ antaŭ 500 jaroj laŭ la oficiala historio. Krome, eĉ hodiaŭ, fari tian laboron kaŭzus multajn malfacilaĵojn.
Tial, estas tute logike supozi, ke en la pasinteco povus esti ekzisti civilizo simila al la nia, kun diversaj teknologioj, maŝinoj kaj similaj.
https://i.postimg.cc/28TRKPyb/1.jpg
https://i.postimg.cc/BntywbRk/2.jpg
https://i.postimg.cc/BZgVS20R/3.jpg
https://i.postimg.cc/5N2k6j9y/4.jpg
https://i.postimg.cc/j58P9xp3/5.jpg
Tial, estas tute logike supozi, ke en la pasinteco povus esti ekzisti civilizo simila al la nia, kun diversaj teknologioj, maŝinoj kaj similaj.
https://i.postimg.cc/28TRKPyb/1.jpg
https://i.postimg.cc/BntywbRk/2.jpg
https://i.postimg.cc/BZgVS20R/3.jpg
https://i.postimg.cc/5N2k6j9y/4.jpg
https://i.postimg.cc/j58P9xp3/5.jpg
Leopold65 (عرض الملف الشخصي) 14 أغسطس، 2025 11:30:01 ص
Leopold65 (عرض الملف الشخصي) 16 أغسطس، 2025 11:12:07 ص
Enigmoj de Antikvaj Civilizoj
Sur la teritorio de la nuna Tajlando, ĉeestintoj registris pliajn faktkonfliktojn en la historio.
Silvo devenanta de la 16-a jarcento en budhana templo prezentas scenon, en kiu viro tenas ion similan al moderna pafilo.
Koincido aŭ antikva teknologio - nekonata.
https://i.postig.cc/L86xHsHV/16.jpg
Sur la teritorio de la nuna Tajlando, ĉeestintoj registris pliajn faktkonfliktojn en la historio.
Silvo devenanta de la 16-a jarcento en budhana templo prezentas scenon, en kiu viro tenas ion similan al moderna pafilo.
Koincido aŭ antikva teknologio - nekonata.
https://i.postig.cc/L86xHsHV/16.jpg
Leopold65 (عرض الملف الشخصي) 16 أغسطس، 2025 11:12:45 ص
Templo Ellora Khalisa, 800 p.K., HINDUJO. La templo ne estas konstruita, sed ĉizita en monolitan rokon de supre ĝis sube.
https://i.postimg.cc/JhSxccjT/Ellora-Khalisa.jpg
https://i.postimg.cc/JhSxccjT/Ellora-Khalisa.jpg
Leopold65 (عرض الملف الشخصي) 16 أغسطس، 2025 11:13:39 ص
Antikvaj ŝtonminejoj: kio estis minata kaj por kiu?
Tra la tuta mondo, gigantaj antikvaj ŝtonminejoj kun glataj tranĉoj kaj spuroj de prilaborado, rememorigaj pri la laboro de moderna teknologio, estas konservitaj. Ilia skalo kaj profundo levas demandojn: kiaj volumoj da materialo estis eltiritaj kaj kial. Ankoraŭ ekzistas disputoj pri kial ne estas spuroj de strukturoj konstruitaj el ili sur iuj lokoj kaj kien iris miloj da tunoj da roko. Oficiala scienco malakceptas la version pri "antikvaj ŝtonminejoj", konsiderante ĝin netenebla.
https://ok.ru/video/10014049241767
Tra la tuta mondo, gigantaj antikvaj ŝtonminejoj kun glataj tranĉoj kaj spuroj de prilaborado, rememorigaj pri la laboro de moderna teknologio, estas konservitaj. Ilia skalo kaj profundo levas demandojn: kiaj volumoj da materialo estis eltiritaj kaj kial. Ankoraŭ ekzistas disputoj pri kial ne estas spuroj de strukturoj konstruitaj el ili sur iuj lokoj kaj kien iris miloj da tunoj da roko. Oficiala scienco malakceptas la version pri "antikvaj ŝtonminejoj", konsiderante ĝin netenebla.
https://ok.ru/video/10014049241767