Miland:

palaman:
Mi petas komenti en la temo mem ..
1) kiom komprenebla estas la tradukaĵo?
2) kiom interesa kaj neordinara estas la temo?
3) kion vi opinias pri ĝi?

Mi ĵus legis vian tekston. Ĝi bezonas iom da korektoj, tamen estas sufiĉe komprenebla.

Jen! Tio estas plej grava por komenco.
Ĝis nun nur rusoj legis la tekston - via komento estas unua de alilingvuloj.
Do, sufiĉe komprenebla!

Dankon por kundividi interesan religian rakonton el la Soveta epoko! Ĝi memorigas min pri simila rakonto el la Cara epoko, La vojo de la pilgrimanto, tradukita al la angla.

Jes! Certe, ĝi tre similas. Komence ja mi eĉ volis traduki ĝuste tiu "Sincera rakonto de piligrimanto" (temas pri ĝi) - tamen mi dubis pri:
1) Ĉu la Rakonto jam estas esperante-tradukita?
2) Ĉu la cara epoko estas tiom interesa por nunaj homoj, kiom la soveta?
3) Ĉu necesas enesperanten traduki tekston, jam tradukita enanglen?

Mi demandu vin, kiun libron vi tradukis? Ĉu estas anglalingva traduko?

Certe, NE! Tiu teksto estas fama nur en tre malvasta rondo de rusa ortodoksa monaĥaro, iomete konata meze de lajka ortodoksularo. Mi certas, ke ĝi estas tute nekonata ekster la Rusa Ortodoksa Eklezio.

Estas iu higumeno, kiu nomiĝas enpublike Higumeno N. Liaj propraj libroj tre interesas, lia reala nomo nesciata. Tamen tiu teksto estas eĉ ne lia. Li nur publikis ĝin antaŭ 15 jaroj.
Kiu estas la aŭtoro - eble, neniu scias.
Nu, la afero kutimas por tiascecaj tekstoj.
Ja kiu skribis "Sincera rakonto" - ankaŭ neniu scias. Mistero de sorto.

Greedn:tro multe da literojn

Pika rusa lango

palaman:

Mi demandu vin, kiun libron vi tradukis? Ĉu estas anglalingva traduko?

Certe, NE! Tiu teksto estas fama nur en tre malvasta rondo de rusa ortodoksa monaĥaro..

Jen privilegio de Esperantistoj - ni povas legi librojn en Esperanta traduko ankoraŭ ne tradukita en aliajn lingvojn! Mi kredas ke estas multaj fortaj Esperantistoj en Rusio kiuj povos helpi vin revizii vian tradukon, precipe se ili estas anoj de la ortodoksa eklezio. Iutage, eble angla traduko interesiĝos multaj en la okcidenta mondo (same kiel la La vojo de la pilgrimanto).
Dankon pro via bonhumora reago al mia ŝerco, kaj bondeziron!

palaman:Ĉu tute neniu interesiĝas pri la temo?
Eble, mia tradukado estas sencela, senutila okupo, malplena perdo de la tempo?

La laboro estas vere interesa kaj utila. Certe estas malglataĵoj kaj eraroj, sed entute la traduko estas lau mi tute bona. Pri apartaj aferoj eble mi skribos al vi private, ja vi atendas chi-tie reeĥojn de nerusianoj. Mi esperas, ke mi vidos similajn bonegajn verkojn en Esperanto.

Dankon, kara Mikaelo!
Ŝajnas ke ĝuste vi komencis la temon
http://www.e-novosti.info/forumo/viewtopic.php?p=8...
en tiu sama forumo, kie mi lokigis la pridiskutatan tradukaĵon!
Mi petas al vi respondi al mi rekte en e-novisti - ja tio estus sufiĉe natura afero.

Dankon al tiuj, kiuj helpis min pravigi la tekston.
Mi esperas akcepti pluajn konsilojn!

Nur kelkaj vortoj pri la komenco, se tio povas helpi. Mi ne estas esperanta verkisto, mi povas nur diri kion mi komprenas, kaj kiel mi taksas la stilon.

Unue mi gratulas vin, ĉar estas granda laboro, kaj ne multo estas ŝanĝinda. Estus bone, ke vi relegu la tekston, demandante al vi pri ĉiu frazo se oni povas diri la saman pli klare, pli elegante aŭ pli mallonge. Mi faras kelkajn rimarkojn, laŭ mia franca vidpunkto. Estas nur opinio, kaj mi povas erari.

Mia panjo estis nekredanta (= ne dikredanta), mian patron mi ne konas tute (mi tute ne konas? mi ne konas tute = mi parte konas lin) , ĉar min naskis (/la/=nenecesa) panjo ekster geedzeco (senedze?).
Mi naskiĝis en vilaĝo meze de la senlima rusa ebenaĵo , tie mi ankaŭ finis mezlernejon. Tuj poste mi eklaboris en ŝtata vendejo, tamen (sed) baldaŭ oni sendis min en urbo (urben, pro la ripetado en... en; aŭ ĉu li jam estis en urbo?) , en kurson de kvalifika plialtiĝo (malpreciza; kio estas tio?).
Mi lernadis diligente, ĉiutage eĉ ĝis malfrua vespero (ĉu somera vespero, kiu okazas pli malfrue? -> malfrue vespere). La vivo fluis kvazaŭ ordinara ebenaĵa rivero, malhaste portanta min iomete malsupren al /iu/ malproksima (fora) maro.
Tamen unufoje, kiam ni urbostrate (tra la stratoj de la urbo, sed ĉu ĉiuj vortoj estas necesaj?)revenadis (hejmeniris) post la lerno en nian ŝtatan komunloĝejon, mia kunulino ial kondukis min per nekonata vojo, kiu venigis nin al la barilo (ĉu estas pordego aŭ ĉu la preĝejo estis ĉirkaŭita de muro?) de la urba katedralo.

Tio estas la ŝanĝoj, kiujn mi farus, sed oni povas opinii ali-iel.

Altebrilas:Nur kelkaj vortoj pri la komenco, se tio povas helpi.

Mi tre aprezas viajn remarkojn, ĉar vi estas (por mi) alilingvulo.
Jam multaj helpis al mi korekti la tekston, tamen preskaŭ ĉiuj estis rusaj. Do, vi donacas al mi la novan vidpunkton!

Mi faras kelkajn rimarkojn, laŭ mia franca vidpunkto.
Mia panjo estis nekredanta (= ne dikredanta)

En la rusa oni diras "nekredanta" nur pri religia kredo, tial ŝajnis al mi, ke tio estas taŭga.
Kaj eĉ nun mi dubas, ĉu eblas ia alia kompreno?

mian patron mi ne konas tute (mi tute ne konas? mi ne konas tute = mi parte konas lin)

Dankon! Tre grava rimarko!
Jen denove rusismo. Tia vortordo kutimas en la rusa, tamen nun mi ekkomprenis ke ĝi ne estas logika aŭ memkomprenebla.
Mi korektu.

ĉar min naskis (/la/=nenecesa) panjo

La artikolo estas terura problemo! Mi vere ne povas kompreni la logikon de la afero... al mi la artikolon ĉiam ŝajnas nenenesa, ĉar ni en la rusa tute ne havas la artikolon....
Kiam la artikolo estas necesa????
Mi korektu obeeme.

ekster geedzeco (senedze?).

Mi timis, ke iu povas pensi, ĉu temas pri koncipo senedza?
Mi dubas.

Mi naskiĝis en vilaĝo meze de la senlima rusa ebenaĵo , tie mi ankaŭ finis mezlernejon. Tuj poste mi eklaboris en ŝtata vendejo, tamen (sed)

Iu diris al mi ke "sed" estas rusismo, do mi fidis, bedaŭrinde, kaj mi ektimis "sed"-ojn.
Tio estas senflua kontraŭ-rusismo.
Mi korektu.

baldaŭ oni sendis min en urbo (urben, pro la ripetado en... en; aŭ ĉu li jam estis en urbo?) ,

Mi ne komprenis la logikon. Se ŝi jam estis en urbo, do mi pli bone skribu "en urbo", ĉu?
Mi volus pli bone kompreni vian rimarkon!

en kurson de kvalifika plialtiĝo (malpreciza; kio estas tio?).

Temas pri kurso pro vendistinoj, kie oni lernas labori pli kvalifike. Kiel mi nomu tion pli taŭge?

Mi lernadis diligente, ĉiutage eĉ ĝis malfrua vespero (ĉu somera vespero, kiu okazas pli malfrue? -> malfrue vespere).

Jes! Vi pravas! Denova rusismo. Norde vesperoj daŭras longe, do ni distingas "frua" kaj "malfrua" vespero. Tamen ĉi tie ne necesas la detalo. Mi forigu "malfrua".

La vivo fluis kvazaŭ ordinara ebenaĵa rivero, malhaste portanta min iomete malsupren al /iu/ malproksima (fora) maro.

Ĉu "iu" ne necesas? Mi forigu.

Tamen unufoje, kiam ni urbostrate (tra la stratoj de la urbo, sed ĉu ĉiuj vortoj estas necesaj?)

Jes! Nenecesas. Mi forigu.

revenadis (hejmeniris)

Jes!

post la lerno en nian ŝtatan komunloĝejon, mia kunulino ial kondukis min per nekonata vojo, kiu venigis nin al la barilo (ĉu estas pordego aŭ ĉu la preĝejo estis ĉirkaŭita de muro?) de la urba katedralo.

Jes, kutime oni ĉirkaŭas kirkojn (kun ĝia tereno) per muro, eĉ en urboj. Eble, la kaŭzo estas ke nia lando estas tre vastega, do la tereno ne estas tro multekosta?

Dankegon pro via helpo!

La (1) artikolo estas terura problemo! Mi vere ne povas kompreni la logikon de la afero... al mi la (2) artikolon ĉiam ŝajnas nenenesa, ĉar ni en la rusa tute ne havas la (3) artikolon....
Kiam la artikolo estas necesa????

la artikolo utilas por kontroli, ke la alparolato ja scias pri kiu afero oni parolas.

Ekz: Nigra kato estas sur la tablo. La kato trinkas lakton.

En la unua frazo, oni ne parolis antaŭe pri kato, ĝi estas nova en la parolado: Neniu artikolo en esperanto (en la franca, oni uzas nedefinitan artikolon: "un chat")

En la dua frazo, oni uzas la artikolon, ĉar temas pri definita kato, la nigra kato kiu estas sur la tablo (france "le chat")

Same, oni povas uzi la artikolon, kiam temas pri afero, kiun ĉiuj havas en la menso: en via frazo, oni povas meti artikolon en (1) kaj (2), ĉar temas pri la artikolo de esperanto. En (3) ĝi estas forĵetinda, ĉar ne temas pri iu preciza artikolo. Sed ankaŭ (1) kaj (2) ne estas nepraj.

Por simpligi: metu artikolon nur kiam vi parolis antaŭe pri la afero.

"la artikolon ĉiam ŝajnas nenenesa,"
(nek la akuzativo!)

baldaŭ oni sendis min en urbo (urben, pro la ripetado en... en; aŭ ĉu li jam estis en urbo?) ,

Mi ne komprenis la logikon. Se ŝi jam estis en urbo, do mi pli bone skribu "en urbo", ĉu?
Mi volus pli bone kompreni vian rimarkon!

Se ŝi estis jam en urbo, "en urbo" estas la komplemento de la frazo, ne de la verbo.

Prefere:
En urbo, oni sendis min en lernejon
aŭ
Kiam mi estis en urbo, oni sendis min en lernejon