Unue, bonvolu pardoni min, mi afiŝis la saman fadenon en alia forumo (demandoj). Mi ne sciis kiu forumo estas plejbona.
Mi estas studento komencula, tial mi ne scias multaĵo pri esperanto. Mi pensas ke ĝi estas facila kaj interesa lingvo (mi skribis tio ĉi kaj me komencis studi esperanton anĉau kvar tagoj). Tamen mi ne scias se ĝi estas mia ideo aŭ la frazoj en esperanto estas tro longaj. Mi ĵus leĝis la Deklaracio de Bulogne kaj ciuj la frazoj estas tro lungaj. Esperanto devus esti (aŭ estu?) tre facila por facili la komuniko kaj la komprenpovo inter malsamaj homoj. Tamen, linvojn malfacilajn igas lungaj frazoj. Per ekzemplo, la Angla mallungajn frazojn havas kaj la hispana lungajn frazojn havas. Tial mi pensas leĝi hispana estas pli malfacila ol angla leĝi por la komenculaj studentoj. Mi volus scii viajn pensojn pri ĉi tio (kaj korrektadojn pri mia esperanto mi dankus)

Ec ĉiu ajn lingvo, estas diversaj manieroj de esprimo. Estas lingvaĵo tre formala, kaj lingvaĵo neformala, kaj multaj niveloj inter ĉi tiuj. Do, oni devas antaŭvidi tion, ke en iuj situacioj, verkistoj (kaj parolantoj) emos uzi frazojn longajn. Formala deklaracio estas tia situacio, efektive. Esperanto estas lingvo por ĉiaj situacioj, kaj ĉiuj niveloj de esprimo.

Vere, la longeco de la frazoj ektimigas min. Sed, la motivo kial mi malkompreni la diversaj lingvoj estas la malfacila gramatico. Mi timigEGas ĝi.
Tial, mi amas la Esperante lingvo.

Hispane, verdire oni uzas pli longajn frazojn ol Angle, sed Germane estas eĉ multe pli longaj! La longeco de frazoj, laŭ mi, ne estas la pleja malfacilaĵo por lerni paroli Esperanton. La manko de forta esperanta komunumo ĉe mi estas la nura grava afero kiu malhelpas mian plenan esperantiĝadon.

Kie estas la malfacilaĵo de la frazoj? Eble, la lernantoj ne komprenas la uzado de la bazaj elementoj de lingvoj. Se vi komprenas la sintakson de la frazo vi neniam estos malkomprenata.
En la portugala lingvo, ni havas interesan ordon kaj interpunkcio (punctuation?):
La “normala” ordo, en la portugala lingvo, estas:
Subjekto + verbo + direkta objekto + indirekta objekto + adverbo

Ni uzas la komon (,) por apartigi elementojn egalajn aŭ se la elementoj ne estas en la normala ordo.

Ekzemploj:
Johano manĝis pomon.
Johano, Mario kaj Roberto manĝis pomon. (La komo (,) estas necesa, ĉar devas apartigi elementojn egalajn.)

Atentu:
Ni enmetu en la frazon la adverbo HODIAŬ.

Johano manĝis pomon hodiaŭ.

Se ni ŝanĝus la ordon de la elementoj, ni havus la jenaj:
HODIAŬ, Johano manĝis pomon.
Johano, hodiaŭ, manĝis pomon.
Johano manĝis, hodiaŭ, pomon.

La portugala lingvo ne havas AKUZATIVON, sed mi komprenas ke multaj lingvoj ĉirkaŭ la globo necesas tiun koncepton por bone kompreni la intencon de la skribanto.
Mi pensas ke la portugala estas logika lingvo (se ni pensas pri interpunkcio) kaj mi uzas la saman principon en esperanto. Se vi komprenas la uzado de la “logikaj elementoj” de la frazoj, vi neniam pensos ke longaj frazoj estas malfacilaj.

Certe, mi komprenas ke la granda problemo (malfacilajo) estas la komplexa frazoj. Mi skribos pri tiu, kiam mi havas tempon, sed mi mem estas lernanto de esperanto kaj mi ankoraŭ lernas detalojn. Mi ne estas instruisto de Esperanto. Mi instruas la portugalan kaj la anglan. La ordo estas iomete simila.
Ĝis
Lusjo

Hodiaŭ mi estas malica, malgraŭ tio, ke mi ordinare estas mola, blanka kaj lanuga.
Ĉu mankas al kelkaj saĝon por kompreni longajn frazojn? Ĉu longaj frazoj, ekzistantaj en ĉiuj lingvoj, multajn ĝenas?
Mi ne kredas tion kaj ne komprenas.
Verŝajne, iu eraris, ĉar celis en longajn multpartajn vortojn? Tion mi povus kompreni, sed ne pri frazoj.
Amike, mole kaj lanuge.