erinja:

Simon_Gauvain:
Tiu rimarko iom mirigas min, venante de vi. Vi ja kutime skribas "teĥnikon" anstataŭ "teknikon" (interalie), malgraŭ tio ke iuj (ne mi) taksas tiun formon arĥaika. Ĉu ne estus logike akcepti ankaŭ "ci", kiu ja troviĝas en la Fundamento kaj en la literaturo?
Tio estas sincera demando, mi persone ne sentas bezonon uzi tiun pronomon, sed mi jam nombris tri skribantojn kiuj lastatempe uzis ĝin en la forumo, sekve mi tiel ofte legis ĝin ke mi ne plus povas ne koni ĝin...

Estas arĥaikaj uzoj tute bonaj, simple iom malnovstilaj. La celo ĉi tie estas ke "ci" NENIAM estis en uzo. Nek vasta, nek disvasta, ĉar de la komenco de ĉio, Zamenhof konsilis ne uzi ĝin, kaj ĝi troviĝis nur en poemoj (kaj en komencantoj kiuj ankoraŭ ne komprenas ke oni ne uzas "ci" en ĉiutaga uzo, malgraŭ tia uzo en iliaj denaskaj lingvoj).

+1 Konsentite kun Erinja.

Rande mi menciu, ke la ĥo-literumoj ne ĉiam estas arĥaikaj; inter multaj ili repopulariĝas, parte pro la (perceptata) troofteco de la ko. Mi utiligas la ĥon parte pro estetikaj kialoj, same kial mi elizas artikolojn kiam ili venas antaŭ alia a. Nenio el ĉio ĉi estis malrekomendita de Zamenhof aŭ alie kontraŭas establitajn normojn (ankaŭ rimarku, ke ofte estas pli ol unu establita normo - ekz. multaj malnovaj tekstoj, kiel la tre altstila romano legata de mi nun, Princo Serebrjanij, emas al la elizado artikolon).

Reirante al "ci" - fakte ne temas pri malĝusteco, kiel akueck diras. Se vi insistus daŭre uzi la ci-formon, mi ne malestimus vin, tamen mi trovus vin stranga, same kiel mi trovus stranga homon ankoraŭ uzantan "thou" angle aŭ esi ruse. La ci-formo malsamas de la ĥo kaj de la elizado artikolon tiel, ke ĝi havis, kaj ĝi nun havas, esence neniun precedenton inter serioza literaturo (ekster poezieco) aŭ spertula lingvaĵo. Ja Zamenhof konsilis eviti ĝin entute.

Ĉi tial ĝi eĉ ne havas la respekteblon de arĥaismo, ĉar ĝi dekomence ne estis uzata.

Do, bonvole uzi ci kaj aliajn formojn laŭ via plaĉo, sed ne postulu ke aliulojn ne trovu ilin - kaj vin - neordinaraj.

Kaj fine - ĉu neordinareco estas hontindaĵo? Mi estas la plej stranga, malplej tipa persono kiun mi konas - kaj mi kvazaŭ portas mian frenezecon kun fiero; la esenco de mia vivo estas esti la eksterulo, la jurodivyj kiel oni diras ruse ... mi eĉ ne scias nun, kiel vivi alimaniere ...

Tempodivalse:

Reirante al "ci" - fakte ne temas pri malĝusteco, kiel akueck diras. Se vi insistus daŭre uzi la ci-formon, mi ne malestimus vin, tamen mi trovus vin stranga,

La problemo okazas kiam la kunparolanto komencas moki onin aŭ aĉ-nomi onin nur pro la neordinareco. "ho, mi intendis nenian ofendon/malĝentilecon!" estas mensogo kiam la vorto estas mem-esence ofendema (ekz. "lama" kiel sinonimo "stulta" estas mem-esence ofendema) kaj ja plimalbone estas kiam la homo PLUE aĉ-nomi eĉ post kiam la aliulo jam diris ke ĝi estas ofendema.

Tempodivalse:Ja Zamenhof konsilis eviti ĝin entute.

Jes, kaj ŝajnas ke iuj ne scias la diferencon inter "konsilis eviti" kaj "malpermesis." Se Z. ne volus ke la formo uziĝos, li neniam alkondukus ĝin en la lingvon.

Tempodivalse:Ĉi tial ĝi eĉ ne havas la respekteblon de arĥaismo, ĉar ĝi dekomence ne estis uzata.

Sed, ĝi ja estis uzata: En la FE mem!

Tempodivalse:Do, bonvole uzi ci kaj aliajn formojn laŭ via plaĉo, sed ne postulu ke aliulojn ne trovu ilin - kaj vin - neordinaraj.

kiel mi diris antaŭe, mi ne havas problemon esti nomita "neordinara" sed ja havas grandan problemon kiam oni aĉ-nomas min kaj mokas min pro miaj agoj devenaj de miaj religiaj preceptoj, kaj, kmda, kiam oni PLUE mokas kaj aĉ-nomas post kiam mi petis ne fari tiel.

Pasintece, ekzistis 3 lernu-anoj kiuj estas farinta la mokadon, kaj dank' al Dio, 2 el ili jam forlasis lernu. Malfeliĉe mi ne vidas tempon kiam la tria sekvos tiujn du.

Tempodivalse:
Reirante al "ci" - fakte ne temas pri malĝusteco, kiel akueck diras.

Mi ne esprimis, ke uzo je "ci" estas malghusta Esperanto.

Tempodivalse:
Reirante al "ci" - fakte ne temas pri malĝusteco, kiel akueck diras.

Mi jhus rimarkis miskompreneblecon koncerne "kiel":

1) ", kiel akueck diras" rilatas al "malghusteco" (= lau akueck temas okaze de "ci" pri malghusteco).

2) ", kiel akueck diras" rilatas al "ne temas pri malghusteco" (= lau akueck ne temas okaze de "ci" pri malghusteco).

La komprenendo estas 2).

Tempodivalse:Rande mi menciu, ke la ĥo-literumoj ne ĉiam estas arĥaikaj; inter multaj ili repopulariĝas, parte pro la (perceptata) troofteco de la ko.

Krome, kelkaj el la anstataŭaĵoj por Fundamentaj ĥ-formoj neniam estis oficialigitaj, ekz. koruso anstataŭ ĥoro. Ili do estas formoj novaj laŭ la Antaŭparolo kaj tial evitendaj. Ĉar oni verŝajne ne havas emon ĉiam kontroli la statuson de al koncernaj k-formoj, oni jam pro praktikaj kialoj preferu la ĥ-formojn.

Kirilo81:

Tempodivalse:Rande mi menciu, ke la ĥo-literumoj ne ĉiam estas arĥaikaj; inter multaj ili repopulariĝas, parte pro la (perceptata) troofteco de la ko.

Krome, kelkaj el la anstataŭaĵoj por Fundamentaj ĥ-formoj neniam estis oficialigitaj, ekz. koruso anstataŭ ĥoro. Ili do estas formoj novaj laŭ la Antaŭparolo kaj tial evitendaj. Ĉar oni verŝajne ne havas emon ĉiam kontroli la statuson de al koncernaj k-formoj, oni jam pro praktikaj kialoj preferu la ĥ-formojn.

Notindaj esceptoj tamen:
"psikologo" kaj "psikologio" (ambau oficialigitaj).
La al ili paralelal formoj kun "hh" anstatau "k" ne estas aprobitaj.

FractalBloom: kiu korespondas al tiu d'aliaj hindeŭropaj lingvoj.

Porinforme "de" ne estas "la", kaj ne eblas forigi la "e" de "de".

Sendube oni rajtas paroli tiel, kiel oni deziras. Sed oni fojfoje trovas tion stranga kiam tio estas ekster la normo de la komunumo en evidenta maniero.

Nenio en la gramatiko estus malpermesanta ke participoj daŭre kaj ade estu uzataj de mi, en ĉiu frazo mi estas povanta ĉiam esti uzanta ilin. Oni ĉiam je la fino de la frazo la verbon povas meti, oni en ajna ordo de vortoj povas paroli, povas uzi ordon ĉiam oni, nekutiman.

Oni rajtas, la gramatiko estas ĝusta, la fundamento permesas. La aliaj esperantistoj opinios vin stranga se vi faros (kiel en la supraj ekzemploj kun participoj ĉe ĉiu verbo, aŭ kun nekutimaj vortordoj en ĉiu frazo). Oni faru por iu ajn kialo. Oni tamen ne supozu ke tio pasu nerimarkita kaj nekomentita en E-ujo, nek ke ĉiuj havos pozitivan opinion pri tiaj stilaj elektoj. Estos komentoj ("Kial vi parolas tiel konfuze, ĉu ne vi konscias ke malgraŭ la 'libera vort-ordo', tamen estas kutima ordo por neŭtralaj situacioj?"), estos "helpetoj" ("Ho, komencanto, evidente vi ankoraŭ ne komprenis ke bonstila esperanto uzas participojn nur minimume; mi klarigos iomete" ktp)

Tia estas la vivo kiam oni elektas paroli tre malsame de la cetero de la komunumo. Tial oni ridis al mia avo kiam li iris al Moskvo dum la 70aj jaroj kaj parolis la pli ĝentilan 'antaŭrevolucian' rusan, kiun li lernis hejme de siaj gepatroj.

erinja:

FractalBloom: kiu korespondas al tiu d'aliaj hindeŭropaj lingvoj.

Porinforme "de" ne estas "la", kaj ne eblas forigi la "e" de "de".

Sendube oni rajtas paroli tiel, kiel oni deziras. Sed oni fojfoje trovas tion stranga kiam tio estas ekster la normo de la komunumo en evidenta maniero.

Nenio en la gramatiko estus malpermesanta ke participoj daŭre kaj ade estu uzataj de mi, en ĉiu frazo mi estas povanta ĉiam esti uzanta ilin. Oni ĉiam je la fino de la frazo la verbon povas meti, oni en ajna ordo de vortoj povas paroli, povas uzi ordon ĉiam oni, nekutiman.

Oni rajtas, la gramatiko estas ĝusta, la fundamento permesas. La aliaj esperantistoj opinios vin stranga se vi faros (kiel en la supraj ekzemploj kun participoj ĉe ĉiu verbo, aŭ kun nekutimaj vortordoj en ĉiu frazo). Oni faru por iu ajn kialo. Oni tamen ne supozu ke tio pasu nerimarkita kaj nekomentita en E-ujo, nek ke ĉiuj havos pozitivan opinion pri tiaj stilaj elektoj. Estos komentoj ("Kial vi parolas tiel konfuze, ĉu ne vi konscias ke malgraŭ la 'libera vort-ordo', tamen estas kutima ordo por neŭtralaj situacioj?"), estos "helpetoj" ("Ho, komencanto, evidente vi ankoraŭ ne komprenis ke bonstila esperanto uzas participojn nur minimume; mi klarigos iomete" ktp)

Tia estas la vivo kiam oni elektas paroli tre malsame de la cetero de la komunumo. Tial oni ridis al mia avo kiam li iris al Moskvo dum la 70aj jaroj kaj parolis la pli ĝentilan 'antaŭrevolucian' rusan, kiun li lernis hejme de siaj gepatroj.

Ĉu tio estu humura?

akueck:

Tempodivalse:
Reirante al "ci" - fakte ne temas pri malĝusteco, kiel akueck diras.

Mi jhus rimarkis miskompreneblecon koncerne "kiel":

1) ", kiel akueck diras" rilatas al "malghusteco" (= lau akueck temas okaze de "ci" pri malghusteco).

2) ", kiel akueck diras" rilatas al "ne temas pri malghusteco" (= lau akueck ne temas okaze de "ci" pri malghusteco).

La komprenendo estas 2).

Pardonu pro la dusenco. Jes, mi intencis la duan signifon. Neniel mi volis aludi, ke vi taksis la ci-formon malĝusta.

Kirilo81:

Tempodivalse:Rande mi menciu, ke la ĥo-literumoj ne ĉiam estas arĥaikaj; inter multaj ili repopulariĝas, parte pro la (perceptata) troofteco de la ko.

Krome, kelkaj el la anstataŭaĵoj por Fundamentaj ĥ-formoj neniam estis oficialigitaj, ekz. koruso anstataŭ ĥoro. Ili do estas formoj novaj laŭ la Antaŭparolo kaj tial evitendaj. Ĉar oni verŝajne ne havas emon ĉiam kontroli la statuson de al koncernaj k-formoj, oni jam pro praktikaj kialoj preferu la ĥ-formojn.

Aldone, mi rekomendas al ĉiu la legadon de la rilata vikipedia artikolo. (Ĝi estas verkita de Sergio Pokrovskij, kies trafajn rimarkojn oni povas renkonti en ReVo)