Beiträge: 88
Sprache: Deutsch
EL_NEBULOSO (Profil anzeigen) 13. Oktober 2008 10:04:52
Diese Woche gibt es wieder einen neuen Artikel:
William Speirs Bruce (n. la 1-an de aŭgusto 1867 - m. la 28-an de oktobro 1921) estis london-naskita skota naturalisto, polusa sciencisto kaj oceanografo. Li organizis kaj estris la Skotan Nacian Antarktan Ekspedicion ekde 1902 ĝis 1904. Li cetere plurfoje vojaĝis tra arktaj regionoj, pro sciencaj aŭ komercaj kialoj. Bruce origine intencis studadi medicinon sed tiu aspiro ŝanĝis, post kiam li vizitis nedevigajn kursojn pri natursciencoj somere de la jaro 1887.
Post tiuj kursoj, la junulo ekinteresiĝis pri tre variaj sciencaj fakoj, kaj li en 1892 rezignis siajn medicinajn studojn en la universitato de Edinburgo por aliĝi al la ekspedicio Dundee Whaling direkte al Antarkto, kiel scienca asistanto. Sekvis pluraj arktaj vojaĝoj al Nova Zemlo, Spicbergo kaj al la lando Francisko Jozefo. En 1889, Bruce kandidatiĝis por sciencista posteno en la Brita Nacia Antarkta Ekspedicio (poste konita kiel la ekspedicio Discovery). Pro tro longa prokrasto antaŭ oficiala konfirmo de sia nomumo, kaj pro malkonsento kun Clements Markham, prezidento de la Reĝa Geografia Societo (RGS), William Speirs Bruce finfine organizis sian propran ekspedicion al la Sudaj Orkadoj kaj al la maro de Weddell : la Skota Nacia Antarkta Ekspedicio (SNAE). Legu pli...
Geraldo
William Speirs Bruce (n. la 1-an de aŭgusto 1867 - m. la 28-an de oktobro 1921) estis london-naskita skota naturalisto, polusa sciencisto kaj oceanografo. Li organizis kaj estris la Skotan Nacian Antarktan Ekspedicion ekde 1902 ĝis 1904. Li cetere plurfoje vojaĝis tra arktaj regionoj, pro sciencaj aŭ komercaj kialoj. Bruce origine intencis studadi medicinon sed tiu aspiro ŝanĝis, post kiam li vizitis nedevigajn kursojn pri natursciencoj somere de la jaro 1887.
Post tiuj kursoj, la junulo ekinteresiĝis pri tre variaj sciencaj fakoj, kaj li en 1892 rezignis siajn medicinajn studojn en la universitato de Edinburgo por aliĝi al la ekspedicio Dundee Whaling direkte al Antarkto, kiel scienca asistanto. Sekvis pluraj arktaj vojaĝoj al Nova Zemlo, Spicbergo kaj al la lando Francisko Jozefo. En 1889, Bruce kandidatiĝis por sciencista posteno en la Brita Nacia Antarkta Ekspedicio (poste konita kiel la ekspedicio Discovery). Pro tro longa prokrasto antaŭ oficiala konfirmo de sia nomumo, kaj pro malkonsento kun Clements Markham, prezidento de la Reĝa Geografia Societo (RGS), William Speirs Bruce finfine organizis sian propran ekspedicion al la Sudaj Orkadoj kaj al la maro de Weddell : la Skota Nacia Antarkta Ekspedicio (SNAE). Legu pli...
Geraldo
EL_NEBULOSO (Profil anzeigen) 20. Oktober 2008 10:53:43
Heute mal ein Artikel ueber die Naturgeschichte Brasiliens:
Historia Naturalis Brasiliae (latine, "Natura Historio de Brazilo"), originale verkita latine, estas la unua medicina libro traktanta pri Brazilo, verkita de la nederlandano Willem Piso, parte surbaze de rimarkoj faritaj de la germano Georg Marggraf kaj aliaj esploristoj, kaj eldonita de Franciscus Hackius en Leiden kaj de Lodewijk Elzevir en Amsterdamo en 1648. La originalo konsistas el unu sola volumo, longa 40 cm, kaj ĝia kompleta titolo, kun subtitolo, estas: Historia Naturalis Brasiliae ... : in qua non tantum plantae et animalia, sed et indigenarum morbi, ingenia et mores describuntur et iconibus supra quingentas illustrantur.
Kvankam la libro tute temas pri Brazilo, la aŭtoro verdire pritraktas nur la marbordan zonon de la brazila nordorienta regiono, tiam okupita de la Nederlanda Okcidenthinda Kompanio. La unuan eldonon de tiu verko la aŭtoro dediĉis al la Grafo Johann Moritz von Nassau-Siegen, tamen la verkon mem li dediĉis al la Princo Vilhelmo la 2-a de Oranje-Nassau. Historia Naturalis Brasiliae estas dividita je du partoj. La unuan, nome De Medicina Brasiliensi ("La brazila medicino"), verkis Willem Piso mem. La dua, nome Historia rerum naturalium Brasiliae ("Historio pri la naturaj aferoj de Brazilo"), konsistas el tekstoj de Georg Marggraf kaj aliaj aŭtoroj. Legu pli...
Geraldo
Historia Naturalis Brasiliae (latine, "Natura Historio de Brazilo"), originale verkita latine, estas la unua medicina libro traktanta pri Brazilo, verkita de la nederlandano Willem Piso, parte surbaze de rimarkoj faritaj de la germano Georg Marggraf kaj aliaj esploristoj, kaj eldonita de Franciscus Hackius en Leiden kaj de Lodewijk Elzevir en Amsterdamo en 1648. La originalo konsistas el unu sola volumo, longa 40 cm, kaj ĝia kompleta titolo, kun subtitolo, estas: Historia Naturalis Brasiliae ... : in qua non tantum plantae et animalia, sed et indigenarum morbi, ingenia et mores describuntur et iconibus supra quingentas illustrantur.
Kvankam la libro tute temas pri Brazilo, la aŭtoro verdire pritraktas nur la marbordan zonon de la brazila nordorienta regiono, tiam okupita de la Nederlanda Okcidenthinda Kompanio. La unuan eldonon de tiu verko la aŭtoro dediĉis al la Grafo Johann Moritz von Nassau-Siegen, tamen la verkon mem li dediĉis al la Princo Vilhelmo la 2-a de Oranje-Nassau. Historia Naturalis Brasiliae estas dividita je du partoj. La unuan, nome De Medicina Brasiliensi ("La brazila medicino"), verkis Willem Piso mem. La dua, nome Historia rerum naturalium Brasiliae ("Historio pri la naturaj aferoj de Brazilo"), konsistas el tekstoj de Georg Marggraf kaj aliaj aŭtoroj. Legu pli...
Geraldo
EL_NEBULOSO (Profil anzeigen) 6. November 2008 08:34:01
Diesmal geht es um ein Musikinstrument:
Orgeno (greke ὄργανον órganon „ilo, instrumento, organo“) estas muzika instrumento ludebla per klavoj. La sono estas produktita per fajfiloj, tra kiuj blovas la aerfluo nomata faklingve „orgenvento“. Kontraste al elektronika orgeno, kiu ne havas fajfilojn, tiaspeca orgeno nomiĝas „fajfilorgeno“, kiu apartenas al la aerofonoj. La plej multaj orgenoj enhavas ĉefe lipfajfilojn, kaj dum trablovo de la aero tra fajflabioj la aerkolono en la interno ekvibras kaj produktas la tonon. Kroma tipo de fajfiloj estas la „anĉfajfiloj“, kies vibrantaj lamenoj kaŭzas la tonon.
De sur sia ludotablo la orgenisto povas en- aŭ elŝalti unuopajn fajfil-vicojn de diversaj tonaltoj kaj sonkoloroj (registroj). La fajfiloj estas mastrumataj per unu aŭ pluraj klavaroj kaj eventuale per la pedalaro, al kiuj la registroj estas fikse ligitaj. La premo sur la klavo transiras per la traktilaro mekanike, pneŭmatike aŭ ankaŭ elektre al la valvoj sub la fajfiloj. Orgenoj estas konataj ekde la antikvo kaj evoluis precipe dum la baroka kaj romantika epokoj ĝis sia nuna formo. Legu pli...
Geraldo
Orgeno (greke ὄργανον órganon „ilo, instrumento, organo“) estas muzika instrumento ludebla per klavoj. La sono estas produktita per fajfiloj, tra kiuj blovas la aerfluo nomata faklingve „orgenvento“. Kontraste al elektronika orgeno, kiu ne havas fajfilojn, tiaspeca orgeno nomiĝas „fajfilorgeno“, kiu apartenas al la aerofonoj. La plej multaj orgenoj enhavas ĉefe lipfajfilojn, kaj dum trablovo de la aero tra fajflabioj la aerkolono en la interno ekvibras kaj produktas la tonon. Kroma tipo de fajfiloj estas la „anĉfajfiloj“, kies vibrantaj lamenoj kaŭzas la tonon.
De sur sia ludotablo la orgenisto povas en- aŭ elŝalti unuopajn fajfil-vicojn de diversaj tonaltoj kaj sonkoloroj (registroj). La fajfiloj estas mastrumataj per unu aŭ pluraj klavaroj kaj eventuale per la pedalaro, al kiuj la registroj estas fikse ligitaj. La premo sur la klavo transiras per la traktilaro mekanike, pneŭmatike aŭ ankaŭ elektre al la valvoj sub la fajfiloj. Orgenoj estas konataj ekde la antikvo kaj evoluis precipe dum la baroka kaj romantika epokoj ĝis sia nuna formo. Legu pli...
Geraldo
KoLonJaNo (Profil anzeigen) 6. November 2008 12:28:56
Hallo!
Nachstehend der Übersetzungsvorschlag eines unmusikalischen Laien für den ersten Absatz:
Anmerkungen? Verbesserungsvorschläge?
Wer versucht sich an dem zweiten Absatz?
Kolonjano
Nachstehend der Übersetzungsvorschlag eines unmusikalischen Laien für den ersten Absatz:
Orgeno (greke ὄργανον órganon „ilo, instrumento, organo“) estas muzika instrumento ludebla per klavoj.Eine Orgel (griechisch ὄργανον órganon "Werkzeug, Instrument, Organ") ist ein Musikinstrument, das mit Tasten gespielt werden kann.
La sono estas produktita per fajfiloj, tra kiuj blovas la aerfluo nomata faklingve „orgenvento“.Der Klang wird durch Pfeifen erzeugt, durch die der Luftstrom (in der Fachsprache: "Orgelwind") bläst.
Kontraste al elektronika orgeno, kiu ne havas fajfilojn, tiaspeca orgeno nomiĝas „fajfilorgeno“, kiu apartenas al la aerofonoj.Im Gegensatz zur elektronischen Orgel, die keine Pfeifen hat, heißt eine Orgel dieser Art "Pfeifenorgel", die zu den Aerophonen gehört.
La plej multaj orgenoj enhavas ĉefe lipfajfilojn, kaj dum trablovo de la aero tra fajflabioj la aerkolono en la interno ekvibras kaj produktas la tonon.Die meisten Orgeln enthalten hauptsächlich Lippenpfeifen, und während die Luft durch Pfeiflippen strömt, beginnt die Luftsäule im Innern zu vibrieren und erzeugt den Ton.
Kroma tipo de fajfiloj estas la „anĉfajfiloj“, kies vibrantaj lamenoj kaŭzas la tonon.Ein zusätzlicher Pfeifentyp sind die "Rohrblattpfeifen", deren vibrierende Plättchen den Ton erzeugen.
Anmerkungen? Verbesserungsvorschläge?
Wer versucht sich an dem zweiten Absatz?
Kolonjano
horsto (Profil anzeigen) 6. November 2008 20:15:08
Entschuldigung, so ganz habe ich den Sinn von dem Faden hier noch nicht verstanden. Wenn man den "Artikolo de la semajno" lesen möchte, so kann man das doch in der vikipedio machen.
Gemeinsam Artikel in der vikipedio zu verbessern fände ich eine gute Sache. Aber jetzt die mühsam in Esperanto übersetzen Artikel wieder ins Deutsche zu übersetzen, kommt mir irgendwie nicht sinnvoll vor, oder?
Gemeinsam Artikel in der vikipedio zu verbessern fände ich eine gute Sache. Aber jetzt die mühsam in Esperanto übersetzen Artikel wieder ins Deutsche zu übersetzen, kommt mir irgendwie nicht sinnvoll vor, oder?
KoLonJaNo (Profil anzeigen) 6. November 2008 21:11:12
Hallo!
Aber es geht ja darum, sich im Übersetzen aus dem Esperanto ins Deutsche zu üben.
Wobei ich mal annehme, dass das einfacher ist als die andere Richtung und somit also auch für Einsteiger und andere, die nicht schon auf Esperanto träumen, attraktiv sein könnte.
Die redaktionelle Arbeit in der Wikipedia sollte natürlich vor Ort geschehen und dies erfordert ja auch eine gewisse Sachkenntnis. In puncto Musik(instrumente) würde ich mich also zurückhalten.
Ich weiß, dass ein bestehender Artikel in einer der Wikipedias als Vorlage für einen entsprechenden Text in einer anderssprachigen Wikipedia dienen kann. Das geschieht vielleicht sogar recht oft.
Aber es soll ja auch noch Leute geben, die Artikel schreiben und nicht nur vorhandenes Material übersetzen.
Wie auch immer: Es ist ja niemand gezwungen, auf EL_NEBULUSOs hartnäckig eingebrachte Beiträge so anzuspringen, wie ich das heute mal getan habe.
Kolonjano
horsto:Entschuldigung, so ganz habe ich den Sinn von dem Faden hier noch nicht verstanden. Wenn man den "Artikolo de la semajno" lesen möchte, so kann man das doch in der vikipedio machen.Natürlich.
Aber es geht ja darum, sich im Übersetzen aus dem Esperanto ins Deutsche zu üben.
Wobei ich mal annehme, dass das einfacher ist als die andere Richtung und somit also auch für Einsteiger und andere, die nicht schon auf Esperanto träumen, attraktiv sein könnte.
Gemeinsam Artikel in der vikipedio zu verbessern fände ich eine gute Sache.Ich war auch nur an Meinungen zu meinem Übersetzungsvorschlag interessiert.
Die redaktionelle Arbeit in der Wikipedia sollte natürlich vor Ort geschehen und dies erfordert ja auch eine gewisse Sachkenntnis. In puncto Musik(instrumente) würde ich mich also zurückhalten.
Aber jetzt die mühsam in Esperanto übersetzen Artikel wieder ins Deutsche zu übersetzen, kommt mir irgendwie nicht sinnvoll vor, oder?Wer sagt, dass der Artikel übersetzt wurde?
Ich weiß, dass ein bestehender Artikel in einer der Wikipedias als Vorlage für einen entsprechenden Text in einer anderssprachigen Wikipedia dienen kann. Das geschieht vielleicht sogar recht oft.
Aber es soll ja auch noch Leute geben, die Artikel schreiben und nicht nur vorhandenes Material übersetzen.
Wie auch immer: Es ist ja niemand gezwungen, auf EL_NEBULUSOs hartnäckig eingebrachte Beiträge so anzuspringen, wie ich das heute mal getan habe.
Kolonjano
EL_NEBULOSO (Profil anzeigen) 7. November 2008 08:59:47
Mich freut es, dass sich hier eine gewisse Aktivitaet entwickelt hat.
Ich hab leider seit einigen Wochen sehr wenig Zeit, ansonsten wuerde ich auch regelmaessiger bei den anderen Beitraegen etwas schreiben.
Geraldo
Ich hab leider seit einigen Wochen sehr wenig Zeit, ansonsten wuerde ich auch regelmaessiger bei den anderen Beitraegen etwas schreiben.
Geraldo
EL_NEBULOSO (Profil anzeigen) 10. November 2008 07:36:52
Heute ein etwas unorthodoxer Beitrag (Photo und Fortsetzung dazu auf: http://eo.wikipedia.org/wiki/Ĉefpaĝo )
Necesejoj en Japanio ekzistas jam de pli ol 2000 jaroj. Nuntempe oni trovas en Japanio ankoraŭ tradiciajn kaŭrajn necesejojn, sed ankaŭ modernegajn modelojn kun akvoĵeto, aersekigilo, ktp. Plej ofte necesejoj en Japanio estas unu el tri kutimaj tipoj : la plej malnova tipo estas simpla necesejo super kiu oni kaŭras, tiu tipo ankoraŭ oftas en publikaj necesejoj. Post la Dua mondmilito aperis okcidentaj necesejoj kun akvofluilo kaj urinujoj.
Plej laste aperis bideo-necesejoj, kiuj en 2004 estis instalitaj en pli ol duono de la japanaj hejmoj. En Japanio oni nomas tiujn bideojn ウォシュレット (washlets), komerca nomo de TOTO, firmao kies sidejo estas en Kitakiuŝuo. Tiuj necesejoj havas multe da modernaj eroj, kiel akvoduŝo aŭ ventumilo, malofte troveblaj ekster Japanio. Necesejoj troviĝis en Japanio ekde la komenco de la japana civilizo, kvankam oni ankoraŭ ne tutcertas pri ilia konstru- kaj uzmaniero. La unuaj kloakoj datas de la Yayoi-epoko (-300 ĝis 250). Ili troviĝis en grandaj ejoj, eble kun lavejoj. Dum la Nara-epoko (inter 710 kaj 784), forflusistemo estis kreita en la ĉefurbo Nara, konsistanta el riveretoj 10 ĝis 15 centimetrojn larĝaj super kiuj oni povis kaŭri unu piedo je ĉiu flanko. Legu pli...
Geraldo
Necesejoj en Japanio ekzistas jam de pli ol 2000 jaroj. Nuntempe oni trovas en Japanio ankoraŭ tradiciajn kaŭrajn necesejojn, sed ankaŭ modernegajn modelojn kun akvoĵeto, aersekigilo, ktp. Plej ofte necesejoj en Japanio estas unu el tri kutimaj tipoj : la plej malnova tipo estas simpla necesejo super kiu oni kaŭras, tiu tipo ankoraŭ oftas en publikaj necesejoj. Post la Dua mondmilito aperis okcidentaj necesejoj kun akvofluilo kaj urinujoj.
Plej laste aperis bideo-necesejoj, kiuj en 2004 estis instalitaj en pli ol duono de la japanaj hejmoj. En Japanio oni nomas tiujn bideojn ウォシュレット (washlets), komerca nomo de TOTO, firmao kies sidejo estas en Kitakiuŝuo. Tiuj necesejoj havas multe da modernaj eroj, kiel akvoduŝo aŭ ventumilo, malofte troveblaj ekster Japanio. Necesejoj troviĝis en Japanio ekde la komenco de la japana civilizo, kvankam oni ankoraŭ ne tutcertas pri ilia konstru- kaj uzmaniero. La unuaj kloakoj datas de la Yayoi-epoko (-300 ĝis 250). Ili troviĝis en grandaj ejoj, eble kun lavejoj. Dum la Nara-epoko (inter 710 kaj 784), forflusistemo estis kreita en la ĉefurbo Nara, konsistanta el riveretoj 10 ĝis 15 centimetrojn larĝaj super kiuj oni povis kaŭri unu piedo je ĉiu flanko. Legu pli...
Geraldo
EL_NEBULOSO (Profil anzeigen) 10. November 2008 07:53:28
Mi komencas traduki la unua paragrafon (Zahlen nehmen nicht den Akkusativ an, oder ist das bei Ordnungszahlen anders?).
Necesejoj en Japanio ekzistas jam de pli ol 2000 jaroj.
Toiletten gibt es in Japan schon seit mehr als 2000 Jahren.
Nuntempe oni trovas en Japanio ankoraŭ tradiciajn kaŭrajn necesejojn, sed ankaŭ modernegajn modelojn kun akvoĵeto, aersekigilo, ktp.
Heutzutage findet man in Japan auch traditionelle Toiletten zum Hocken, aber auch sehr moderne Exemplare mit Wasserstrahl, Lufttrocknung usw.
Plej ofte necesejoj en Japanio estas unu el tri kutimaj tipoj :
Meistens sind die Toiletten in Japan einer von drei gaengigen Typen:
la plej malnova tipo estas simpla necesejo super kiu oni kaŭras, tiu tipo ankoraŭ oftas en publikaj necesejoj.
der aelteste Typ ist eine einfache Toilette ueber welcher man hockt, welcher (Typ) auch oft als oeffentliche Toilette Verwendung findet.
Post la Dua mondmilito aperis okcidentaj necesejoj kun akvofluilo kaj urinujoj.
Nach dem 2. Weltkrieg tauchten westliche Toiletten mit Wasserspuelung und Urinbehaeltern (Urinschiebern) auf (stell mir das gerade bildlich vor, wie neben den amerikanischen U-Booten zu Kriegsende die Toiletten aus dem Meer auftauchen ).
Das Wort Urinschieber habe ich heute auch zum ersten mal im Vortaro gelesen...
Geraldo
Necesejoj en Japanio ekzistas jam de pli ol 2000 jaroj.
Toiletten gibt es in Japan schon seit mehr als 2000 Jahren.
Nuntempe oni trovas en Japanio ankoraŭ tradiciajn kaŭrajn necesejojn, sed ankaŭ modernegajn modelojn kun akvoĵeto, aersekigilo, ktp.
Heutzutage findet man in Japan auch traditionelle Toiletten zum Hocken, aber auch sehr moderne Exemplare mit Wasserstrahl, Lufttrocknung usw.
Plej ofte necesejoj en Japanio estas unu el tri kutimaj tipoj :
Meistens sind die Toiletten in Japan einer von drei gaengigen Typen:
la plej malnova tipo estas simpla necesejo super kiu oni kaŭras, tiu tipo ankoraŭ oftas en publikaj necesejoj.
der aelteste Typ ist eine einfache Toilette ueber welcher man hockt, welcher (Typ) auch oft als oeffentliche Toilette Verwendung findet.
Post la Dua mondmilito aperis okcidentaj necesejoj kun akvofluilo kaj urinujoj.
Nach dem 2. Weltkrieg tauchten westliche Toiletten mit Wasserspuelung und Urinbehaeltern (Urinschiebern) auf (stell mir das gerade bildlich vor, wie neben den amerikanischen U-Booten zu Kriegsende die Toiletten aus dem Meer auftauchen
).Das Wort Urinschieber habe ich heute auch zum ersten mal im Vortaro gelesen...
Geraldo
EL_NEBULOSO (Profil anzeigen) 10. November 2008 07:55:03
Ankaŭ la bildeto: