1999-й год... НАТО бомбит Сербию...
В Праге два приятеля обсуждают эти события.
- Как, однако нам, чехам, повезло, - говорит один.
- В чём?.. В том, что мы вступили в НАТО и Евросоюз? - спрашивает другой.
- Нет... В том, что в 1968-м году Советский Союз не был "демократическим" государством.
----------
The year 1999... NATO is bombing Serbia...
In Prague two friends are discussing those events.
"But how lucky we, the Czechs, are," says one of them.
"Why?.. For the fact that we joined NATO and the European Union?" another asks.
"No... For the fact that in 1968 the Soviet Union was not a 'democratic' state."
----------
La jaro 1999-a... NATO bombadas Serbion...
En Prago du amikoj priparolas ĉi-eventojn.
- Tamen kiom bonŝancaj ni, la ĉeĥoj, estas, - diras la unua.
- Kial?.. Pro la fakto, ke ni aliĝis al NATO kaj Eŭropa Unio? - demandas la alia.
- Ne... Pro la fakto, ke en la 1968-a jaro Sovetunio ne estis "demokratia" ŝtato.

Veturebla reklamaĵo

Unu usona milionulo legis ke en GDR (Germana Demokratia Respubliko), por aĉeti aŭton trabant, oni devas atendi 10 jarojn en vico. Li atendis sian lamborgini 6 monatojn. Li ekpensis: “Kia aŭto devas esti la trabanto? Mi devas havi ĝin!”. Li mendis ĝin. En GDR, vidante la mendon, oni tuj sendis la aŭton, esperante ke, povas esti, oni povos malfermi vojon al la komerco de la aŭtoj. Oni liveris la trabanton ĝis la hejmo de la milionulo. Li eniris la aŭton, startis ĝin, traveturis ĉirkaŭ la domo kaj telefonas al amiko:
– John, vi ne ekkredos. Mi mendis la aŭton en GDR, mi atendos ĝin 10 jarojn sed ili jam sendis al mi la plastan reklamaĵon! John, vi ne ekkredos, en tia reklamaĵo oni povas veturi!

---------------------
Trabant – la masproduktita en GDR aŭto kun plasta karoserio. https://eo.wikipedia.org/wiki/Trabant

- Filo, kiom da jaroj havas via fianĉino?
- 35.
- Maljuna!
- Panjo, sed ŝi aspektas kvazaŭ ŝi havas 25 ...🤓
- Maljuna kaj ruza! ..🤔

Por militisto 200 signifas morta, 300 signifas vundita.
Por programisto 200 estas ok, 300 estas "multiple choice" - multobla elekto.

Mohammad, a child of Arab parents, was enrolled in a school in New York.
On the first day, his teacher asked, ‘What is your name?’
The boy replied, ‘Mohammad’.
‘From now on your name is Harry as you are in America,’ she said.
In the evening, when he came back, his mother asked, ‘How was your day Mohammad?’
He said, ‘My name is not Mohammad. I’m in America and my name is Harry.’
His mother slapped him and said angrily: ‘Aren’t you ashamed of trying to dishonour your parents, your heritage, your religion?’
Then she called his father and he also slapped him.
The next day when the teacher saw him with his face red and asked what happened, Mohammad said, ‘Madam, four hours after I became American, I was attacked by two Arabs.
----------
Мухамед, мальчик из арабской семьи, поступил в нью-йоркскую школу. В первый же день учительница спросила у него:
— Как тебя зовут?
— Мухамед, — ответил он.
— Ну, поскольку теперь ты живёшь в Америке, мы будем называть тебя Гарри, — сказала учительница.
Когда мальчик пришёл вечером домой, мать поинтересовалась у него:
— Ну как прошёл твой первый день в школе, Мухамед?
— Я больше не Мухамед, — ответил он. — Я живу в Америке, и меня теперь зовут Гарри.
Мать отвесила ему оплеуху и сказала сердито:
— Как тебе не стыдно?.. Ты позоришь своих родителей, наследие предков, нашу религию!
Затем она позвала отца, и тот тоже надавал сыну оплеух.
На следующий день учительница увидела красные щёки мальчика, и поинтересовалась, что случилось.
— Вчера, мэм, — ответил Мухамед, — через четыре часа после того, как я стал американцем, на меня напали двое арабов.
----------
Muhamado, knabo el araba familio, iĝis lernanto de novjorka lernejo.
En la unua tago instruistino demandis lin:
— Kiel vi nomiĝas?
— Muhamado, — respondis la knabo.
— Nu, ni nomu vin Harry, čar nun vi loĝas en Usono, — ŝi diris.
Kiam la knabo revenis hejmen, lia patrino demandis:
— Nu, kiel pasis via unua tago en la lernejo, Muhamado?
— Mi ne plu nomiĝas Muhamado. Nun mi loĝas en Usono kaj mia nomo estas Harry.
La patrino frapis lian vangon kaj diris kolere:
— Hontu, bubačo!.. Vi malhonoras viajn gepatrojn, heredaĵon de la prauloj, nian religion?
Post tio ŝi vokis lian patron kaj ankaŭ tiu vang-frapis la filon.
Sekvatage la instruistino ekvidis la ruĝan vizaĝon de la knabo kaj interesiĝis, kio okazis.
— Hieraŭ, sinjorino, — respondis Muhamado, — kvar horojn post kiam mi fariĝis usonano, min atakis du araboj.

Edzecaj malicaĵoj

Edzino spektas en televido ian elsendon pri kuirado...
La edzo malice:
– Tio estas sensenca, ja vi ne scipovas kuiri…
La edzino, ne ĉesante rigardi la elsendon:
– Kaj tio diras vi, kiu rigardadas pornaĵojn…

*Eble la unua maliculo estas "la edzo" , laŭ mia komprenado de la serĉo.

Zam_franca:*Eble la unua maliculo estas "la edzo" , laŭ mia komprenado de la serĉo.

Jes! Mi korektis. Dankon!
Tio estis preskoboldo

Diskuto en la modo kondiĉa

– Karulo, ĉu vi povus kokri min kun alia virino?
– Mi povus se mi volus...
– Ho, kia feliĉo ke vi ne volas!
– Mi volus se mi povus – respondas la edzo.

В Ватикан на прием к Папе Римскому повадились ходить два еврея.
На вопрос: "Вы по какому делу?" они отвечали: «По личному».
Их не пускали, и так прошёл целый год.
Наконец Папе доложили о странных визитерах, и он распорядился их пропустить.
Заходят евреи в Папские покои.
- Здравствуйте.
- Здравствуйте.
- Вы Папа?
- Да, мы Папа.
Один из евреев достает из кармана какой-то листок:
- Вы кого-нибудь из этих людей знаете?
Папа смотрит и видит репродукцию с картины «Тайная вечеря».
- Конечно, знаю. Вот Иисус... А это все наши святые. Апостол Петр, Апостол
Павел... Да, я знаю их всех...
Другой еврей тоже достает из кармана какую-то бумажку:
- Тут мне от предков их счет остался. Они за тот ужин так и не заплатили...
----------
Two Jews were regularly coming to the Vatican for an audience with the Pope.
To the question: "What is your matter?" they answered: "It's personal."
They were not allowed in, and so a whole year passed.
Finally, the Pope was informed about the strange visitors, and he ordered to let them in.
Jews enter the Papal chambers.
"Hello."
"Hello."
"Are you the Pope?"
"Yes, I am."
One of the Jews takes a piece of paper out of his pocket:
"Do you know any of these people?"
The Pope looks and sees a reproduction of the painting "The Last Supper".
"Of course I know them. Here is Jesus... And these are all our saints. Apostle Peter, Apostle Paul... Yes, I know them all..."
Another Jew also takes out a piece of paper from his pocket:
"Here is their bill remained from my ancestors. They never paid for that dinner..."
----------
Du judoj regule venis en Vatikanon por aŭdienco kun la Papo.
Al la demando: "Kio estas via afero?" ili respondadis: "Tiu estas persona."
Oni ne lasis al ili eniri, kaj tiel pasis tuta jaro.
Finfine, la Papo estis informita pri la strangaj vizitantoj, kaj li ordonis enlasi ilin.
Judoj eniras la papajn ĉambrojn.
- Saluton.
- Saluton.
- Ĉu vi estas la Papo?
- Jes, mi estas la Papo.
Unu el la judoj eltiras el sia poŝo folion de papero:
- Ĉu vi konas iun el ĉi-homoj?
La Papo rigardas kaj vidas reproduktaĵon de la pentraĵo "La Lasta Vespermanĝo".
- Kompreneble mi scias ilin. Jen Jesuo... Kaj tiuj estas ĉiuj niaj sanktuloj. Apostolo Petro, Apostolo Paŭlo... Jes, mi konas ĉiujn...
Alia judo ankaŭ eltiras paperon el sia poŝo:
- Jen ilia konto, kiun mi havas de miaj praŭloj. Ili neniam pripagis tiun vespermanĝon...