Saluton! Mi estas nova en la portalo, kvankam mi scias Esperanton de 20 jaroj jam. Iutage per scivolo mi legis pri LFN, sed al mi ĝi ne plaĉis. Verŝajne ĉar mi jam okupiĝas ankaŭ de Interlingvao (IALA) de 2009, kaj mi ĝin trovas la plej belsona kaj eleganta el ĉiuj "naturemaj" projektoj.

Foje Budho iris kun siaj adeptoj tra iu vilaĝo. Kaj tie kolektiĝis kelkaj liaj kontraŭloj, kiuj ekis insulti lin. Budho trankvile kaj silente aŭskultis ilin. Pro tio la insultantoj iom embarasiĝis — ili do diliĝente skoldas la ulon, sed tiu aŭskultas iliajn insultojn kvazaŭ muzikon. Kaj ili demandis al Budho:
— Kial vi silentas? Ĉu vi ne komprenas pri kio ni parolas?
— Ĝuste pro mia vasta komprenpovo eblas tiela profunda silenteco, — respondis Budho. — Se vi venus al mi antaŭ dek jaroj, mi certe atakus vin, ĉar tiam mi ne havis la nunan komprenpovon. Sed nun mi konscias, ke vi tute rajtas insulti min, tamen mi, miavice, havas liberecon ignori vin. Kaj krome... mi ne intencas malpermesi al miaj disĉiploj iom pribati vin.
--------------------
A un ves Buddha ia vade con sua aderores tra un vileto. E ala ia colie se alga sua oposores, ci ia comensa insulta el. Buddha cuieta e silente ia escuta los. Par esta causa la insultores alga embarasa se — los asidua blasfema la om, ma el escuta sua isultas como musica. E los ia demanda a Buddha:
— Perce tu es silente? Esce tu no comprende de cual nos dise?
— Esata par causa de mea comprendablia vasta es posible tal silentia profonda, — ia responde Buddha. — Si vos ta veni a me ante des anios, me ta serte ataca vos, car alora me no ia ave la comprendablia presente. Ma aora me consensi, ce vos ave direto plen insulta me, ma me, en mea turno, es libre iniora vos. E en ajunta... me no intende despermete a mea disiplos alga bastoni vos.

🧘🧘🧘🧘🧘

Ĉi-foje mi pigris traduki iun tekston memstare kaj prezentas do jam tradukitan eo-rakonteton el la sajto "elefen.org", nur paraleliginte ĝin "frazon-post-frazo".
--------------------
La alta arbo
La arbor alta

Ekzistas valo, kie ĉiuj plantoj vivas harmonie.
On ave un vale, do tota plantas vive en armonia.

Tie ekzistas socia regulo, ke planto ne rajtas iĝi pli alta ol tri metrojn.
Ala on ave un regula sosial ce un planta no ave la direto de deveni plu alta ca tre metres.

Tio certigas, ke ĉiu planta vivaĵo povas ricevi sufiĉe da sunlumo por bone vivi.
Acel garantia ce cadun vivente plantin pote reseta lus de sol sufisinte per vive bon.

Tamen iutage, ventego alportas semon de fora loko.
Ma, a un dia, un venton trae un seme de un loca distante.

Post iom da tempo, la semo sufiĉe kreskis, por ke oni povu vidi, ke la semo estas de specio de folia arbo, kiu estas tute nekonata en la valo.
Pos alga tempo, la seme crese tan ce on pote vide ce la seme es de un spesie de arbor con folias, lo cual es completa nonconoseda en la vale.

En la komenco, la plantaj loĝantoj de la valo feliĉiĝas pri la alveno.
A la comensa, la abitores plantin de la vale es felis par la ariva.

Ju pli medio estas diversa je specioj, des pli ĝi povas rezisti kaj adaptiĝi al ŝanĝoj.
Plu un ambiente es diversa de spesies, plu lo pote resiste e adata a alteras.

La nova arbo kreskas kaj kreskas.
La arbor nova crese e crese.

Sed la nova arbo ne ĉesis kreski antaŭ la limo de tri metroj.
Ma la arbor nova no sesa crese a la limita de tre metres.

Ri tre ŝatas lumon, kaj ĉiam volas pli.
El gusta multe lus, e vole sempre plu.

Ri komencas krei grandan sistemon de branĉoj kaj folio, por kapti pli da sunlumo.
El comensa crea un sistem grande de ramos e folias per catura plu lus de sol.

Apudaj plantoj diras al la nova arbo:
Plantas visina dise a la arbor nova:

"Bonvolu ĉesi kreski, ni ne plu ricevas sufiĉe da lumo.”
“Per favore sesa crese, nos no reseta plu un lus sufisinte.”

La alta arbo respondas:
La arbor alta responde:

“Se vi volas lumon, kresku. Mi meritas la lumon, ĉar mi kreskis.”
“Si vos vole lus, crese. Me merita lus, car me ia crese.”

Sed ne ĉiuj plantoj povas kreski, kaj ne ĉiuj plantoj volas batali por lumo.
Ma no tota plantas pote crese, e no tota plantas vole batalia per lus.

Bonŝance, tiu arbo estas nur la sola kiu ne respektas la aliajn.
Fortunosa, acel arbor es la sola ci no respeta la otras.

La plantoj do decidas ignori ĉi tiun egoisman unuopulon.
Alora la plantas deside iniora esta individua egosa.

Iutage, okazas ŝtormo.
A un dia, un tempesta aveni.

Multe da forta vento trairas la valon.
Multe venta forte traversa la vale.

Plantoj kune kliniĝas laŭ la ventpuŝoj.
La plantas curvi juntada longo la soflones de venta.

La proksimeco de unu kun la alia helpas ilin ne fali.
Sua prosimia a lunlotra aida los a no cade.

Sed la alta arbo, pro sia alteco, ne povas ricevi helpon.
Ma la arbor alta, par causa de sua altia, no pote reseta aida.

Ri devas sole rezisti al ĉiuj ventpuŝoj, kiuj premas ĉiujn riajn branĉojn samtempe.
El mesma debe resiste sola a tota la soflones de venta cual puxa simultan tota sua ramos.

La alta arbo petas helpon:
La arbor alta demanda per aida:

“Helpu min! Mi pensas ke mi baldaŭ falos!”.
“Aida me! Me pensa ce me va cade pos corta!”

La aliaj plantoj, kiuj ne povas vere helpi, diras:
La otra plantas, ci no pote vera aida, dise:

“Malkresku! Malkresku!”
“Descrese! Descrese!”

Sed malkresko ne eblas.
Ma descrese no es posible.

Kaj fine, la arbo falas.
En a fini, la arbor cade.

Post la tempesto, suno revenas.
Pos la tempesta, la sol reveni.

Ĉiuj plantoj povas vidi la trunkon de la alta arbo, kiu nun tute kuŝas sur la tero.
Tota plantas pote vide la tronco de la arbor alta cual reposa aora intera sur la tera.

Ri mortis, kaj riaj folioj kaj semoj forflugis.
El ia mori, e sua folias e semes ia vola a via.

Kelkaj plantoj mortis pro la falo, sed almenaŭ nun la loko estas tute kovrata de lumo.
Alga plantas ia mori par causa de la cade, ma a la min aora la loca es completa covreda par lus.