Mi estas skotino kaj mi trovas ke la germana lingvo estas pli malpli faĉila. La gramatiko estas tre malfaĉila sed la skotaj kaj germanaj akcentoj estas sama.

super-griek:La demando ŝajnas al mi iom stranga: lingvo estas des pli malfacila, ju pli ĝi malsimilas disde la lingvoj kiujn oni jam scipovas. Ekzemple, estus relative facile por mi lerni (ni diru) la okcitanan, ĉar mi jam havas konojn pri la latina, franca, itala, hispana kaj portugala lingvoj. Ankaŭ estus relative facile lerni la afrikansan, ĉar la vortara simileco kun mia denaska lingvo (la nederlanda) estas tre granda.

Lernante la finnan, mi devus multe pli peni; sed tio ne signifas ke la finna estas pli malfacila lingvo ol la okcitana aŭ la afrikansa, nur ke ĝi estas pli fremda por mi. Same validas por la araba: ĝi estas ĝenerale konata kiel klare strukturita lingvo, sed necesus granda peno antaŭ ol mi regus tiun klaran strukturon.

Ĉiu lingvo havas proprajn sistemojn, proprajn teknikojn, proprajn facilaĵojn kaj malfacilaĵojn. Neniel estas eble objektive taksi la facilon de lingvo.

Mi tute kunsentas kun vi.
--------------------------------------------------------------------------------------------------

“Top List of the hardest languages to learn”

1. Basque (Eŭska)
2. Hungarian
3. Chinese
4. Polish
5. Japanese
6. Russian
7. German
8. Korean
9. English
10. Swahili

Estas en la interreto “Top List of the hardest languages to learn” (Listo de la lingvoj plej malfacilaj por lerni), laŭ la taksado de diverslingvaj parolantoj, kaj tie aperas la swahili la plej facila kaj … la eŭska kiel la plej malfacila lingvo en la mondo !!!

Mi tre bone konas hispanan, kaj povas certigi, ke eĉ la denaskaj parolantoj forte eraras kiam ili ĝin parolas kaj skribas. Malgraŭ tio, ili bone interkomprenas. Pro tio mi tute ne konsentas kiam oni parolas pri la facileco de la hispana lingvuo, kies ne regulaj verboj estas pli ol 800… inter multaj aliaj gramatikaj malfacilecoj.

Pri la angla, la malkuneco inter la skribado kaj la prononcado estas ege malfacila eĉ por la denaskaj.

Aliflanke, mi ankaŭ parolas eŭskan (la plej malfacilan lingvo en la mondo !!!), kiu havas la samajn kvin vokalojn kiel la esperanta kaj, ankaŭ kiel la esperanta, ne havas genron, kaj ĝi prononciĝas tiel kiel skribiĝas .

La eŭska sintakso kaj la verbaj strukturoj de tiu lingvo estas TUTE MALSAMA.

LA DOMO (esperante), eŭske oni diras ETXEA, kaj tiu-ci lasta “A” estas la difina artikolo, kiu neniun genron donas al la substantivo.

MI HAVAS DOMON = NIK ETXE DUT, kies “K” de NIK (=mi) estas kiel “Kontraŭ-akuzativo”, ĉar euskalingvo markas la subjekton de la transitiva verbo per la “K” litero, dum esperanto markas la direkta objekton, per la “N” de la akuzativo.

Do, oni povas aserti, ke la “malfacileco” konsistas je la GRANDA DIFERENCO inter eŭska kaj la aliaj lingvoj. Eŭska lingvo estas (kiel la hungara kaj la finna) antaŭ-indoeuropa lingvo, kaj neniu rilatas a la postvenitaj en Europon, indoeuropaj lingvoj.

(Mi sekvas...)

miren:

super-griek:
(Mi skvas...)

Nur unu pripenso por la indoeuropaparonlantoj:

La plej granda parto el vi, ĉar kutimas havi genron en viaj lingvojn, (ekscepte la angla), ne konscias la grandan malfacilecon de tiu ne logika parolmaniero. Ekzemplo: LA VETURILO, hispane estas “el coche” (vira).- France estas “la voiture” (ina), kaj germane estas “das Auto” (neŭtra).

Krome, la sekvantaj adjektivoj devas havi la samajn genrojn kiel la akompantaj substantivoj, kaj en la germana eĉ la deklinacio estas rekte kunigita kun tiu nelogika genro.

---------------------------------------------------------------------------------------
Pro tiu ĉio, mi ripetas ke mi tute kunsentas kun via opinio, ĉar opinioj pri lingvoj malfacile povas esti objektivaj.

miren: Mi mem tute konscias pri la malfacileco de la genroj! Sed verdire por kompreni unu la alian plej ofte ne estas necese scii la genrojn de la vortoj. Almenaŭ oni bone komprenis min, kiam mi en Francujo, nesciante la genron de la vorto por "akvo", mendis *un eau minéral gazeu'x anstataŭ une eau minérale gazeuse.

Certe, se oni volas ne evidentigi, ke oni estas alilingvano, ja necesas uzi la ĝustajn genrojn - sed por simpla kompreniĝo ne.

En ĉiu lingvo ankaŭ denasklingvanoj faras erarojn! Sian denaskan lingvon oni ne lernas laŭ iuj reguloj, sed en la infaneco oni evoluigas senton pri tio, kiuj esprimoj estas laŭgramatikaj kaj kiuj ne. Tamen iuj vortoj eble nur tre malofte okazas, kaj tial tiu sento povas trompi onin.

Oni asertas, iom prave, ke ne estas objektive taksi kiel malfacile lernebla estas tiu aŭx alia lingvo.

Sed estas praktika mezuro kiu respegulas la efektivan malfacilon - nome kiel ofte oni renkontas fremdulon kiu kontentige (de la vidpunkto de denaska parolanto) mastras la lingvon.

Mi povas diri (kiel anglo) ke, dum longa vivsperto, mi tre malofte renkontis ne-denaskulo kies rego de la angla atingis la punkton je kiu la lingvaĵo ne ĝenas en sociaj rilatoj.

Dominique:

Senegaùlo:Anavazet am meus eur helenner war ar brezoneg a ouie esperanteg hag a gave dezañ e oa ar brezoneg êsoh eged an esperanteg!

(Mi konis bretonlingvo-instruiston kiu scipovis esperanton kaj taksis la bretonan pli facila ol esperanto)

Ma doue! Plijout a ra din deskiñ brezhoneg. Ma n'eo ket aes. Se zo sur.

Dio mia! Mi ŝatas lerni la bretonan. Sed ĝi ne facilas. Tio certas.

Mi aŭdis ke la malmultaj maljunuloj kiuj ankoraŭ povas paroli la bretonan kaj la junuloj kiuj "lernis" ĝin en lernejo ne povas kompreni sin reciproke. Ĉu vere?

MI PETAS VIN, sed reale, vi ne parolu ke via lingvo estas "tre malfacila" por lerni!!! Tiel vi konscie malplilongigas indon de aliaj lingvoj kaj krom tio la indon de tiuj nacioj.

Tiu ĉi diskutado por mi estas stultaĵo.

Ĉiu lingvo havas esprimecojn, kiujn aliaj lingvoj ne havas. Mia lingvo estas por mi la plej bela, sed ankaŭ mi respektas aliajn lingvojn kaj naciojn.
Vi ne estu infanoj kaj altiĝu.

Fine la beleco estas en diverseco.