zan:Ankaŭ japanoj ĝenarale prononcas "ninja"on [ninĝa/ nin ʤa/ nin ʥa].
Tamen [ninĵa] prononceblas. Ĉar Esperanto havas la vortojn Donĵuano, Anĵuo..

Mi povas prononci [nin.ĵa]on. Tiam mi prononcas la [n]on malprecize, sed kvazaŭ [N](uvulara nazalo)-on. Mi ne scias, ĉu tia prononco estas permesita esperante.

aldone--
Franca Anjou estas [a ̃ ʒu]. Ĉu [n i ̃ ʒo] eblas esperante?

Se vi prononcas la n en "ankaŭ" kiel la saman literon en la angla kaj germana vortoj por "banko", tiam vi ankaŭ rajtas prononci la alveolaran aŭ retrofleksan (eble ne uvularan nasalon) en ninĵa.

Oni povas disputi la aserton ke la parolantoj de la origina lingvo havas la decidrajton pri vorto akceptita en alia lingvo. Kelkfoje tio certe povas esti bone, kaj eĉ dezirinde, sed mi povas imagi vortojn kiuj estas akceptitaj en grupo da lingvoj en erara formo aŭ signifo! Kelkfoje vorto ekvivas sian propran vivon. Tute bona la ekzemplo pri mikrofono ne estas, sed ĝi indikas la problemon. La romianoj kiuj jam parolis latinon eble tute ne akceptus la vorton!