Supružstvo

To je svezok, v ktorom jedna osoba vsegda iměje pravdu a druga zove se «suprug».

Supružstvo

To je svezok, v ktorom jedna osoba nikogda ne zabyvaje ročnic a druga nikoga ne pomni ročnic.

Supružstvo

To je svezok, ktory dozvaljaje tobě, ozlobiti jednu velmi specialnu osobu do konca žitja.

Pijanica i asfalt

Dragoju ide pijany muž. Iznenada on čuje že něčto udari go v hrebet. Gledi, a to je asfalt.

Arestant mahaje glavoju —Kako to je možlivo? Toliko jedin rok v tjurmě? A ty jesi usmrtil svoju suprugu!
Odgavarjaje sočeljnik —Ona byla prědže omužima so sudjeju.

@Stefko
Espereble, sufiĉe atentaj legantoj ne estos miskomprenigitaj pro mia traduk-licenco, čar komence de la ĉapitro mi tradukis la vorton "rabistoj" kiel "graběžniki".
Verdire, mi iom malkontentas, ke en MS la nocioj "virino/edzino" kaj "viro/edzo" estas unuigitaj. Miaopinie, estus pli oportune, se ĉiu el ĉi-nocioj havus sian propran, apartan signifon.
====================
Sed ŝajnas, ke mi dekomence ne tute korekte tradukis la titolon de la noveleto.
Pli ĝustas ne "dělaje se", sed "děje se".
====================
Kio okazas?
Čto děje se?
--------------------
Čapitro 5
Glava 5

Konatiĝo
Zapoznanje

Ĝon provas endormiĝi jam dum du horoj, sed tute ne sukcesas.
Džon staraje se zasnuti uže v těčenju dvoh časin, ale to jemu ne udavaje se.

Kutime li endormiĝas tuj enlitiĝinte kaj poste nenio povas veki lin, sed nun li pensas pri sia amikino Lana kaj la okazaĵoj de la tago.
Obyčno on zaspaje tutčasno, legši v postelj, i poslě ničto ne može razbuditi jego, ale sejcas on dumaje o svojej prijateljkě Laně i sobytjah prošedšego dnja.

Estis tre stranga tago!
To byl velmi stranny denj!

Viktor, la ŝoforo, kuŝas en la sama ĉambro kiel Ĝon, ankaŭ li ne povas dormi.
Viktor, šofer, leži v tojže komnatě, kde leži Džon, i on tož ne može spati.

Viktor: - Ĉu ĉio en ordo?
Viktor: - Či vse je v poredku?

Ĝon: - Jes... sed malfacilas endormiĝi.
Džon: - Da... ale trudno je zasnuti.

Viktor: - Same por mi. Tro da pensoj cirkulas en la kapo.
Viktor: - Takože je dlja mene. Duže mysljij kolujut v glavě.

Ĝon: - Ĝuste.
Džon: - Imenno tako.

Viktor: - Kiel vi fartas post ĉio kio okazis hodiaŭ?
Viktor: - Kako odčuvaješ sebe poslě vsego, čto slučilo se dnes?

Ĝon: - Nu... mi fartas iom strange.
Džon: - Nu... odčuvaju sebe nekoliko stranno.

Viktor: - Mi komprenas, same mi.
Viktor: - Pojmaju... Ja takože.

Ĝon: - Kaj mi timas kio okazos morgaŭ.
Džon: - I ja boju se za to, čto sluči se zautra.

Viktor: - Fakte, ankaŭ mi. Tio ĉi estas tute nova sperto por mi.
Viktor: - Faktično, ja tož. To je cělkom novo počutje dlja mene.

Ĝon: - Ĉu? Do, vi ne rabis bankon antaŭe?
Džon: - Či zaisto?.. Či ty ne grabil banki prědže?

Viktor: - Ne, neniam. La aliaj faris plurfoje, sed por mi estis la unua fojo. Kaj nun mi komencas penti ke mi faris tion.
Viktor: - Ne, nikogda. Te dvoje dělali to mnogokratno, ale dlja mene to je prvy raz. I segda počinaju kajati se, že jesm učinil to.

Ĝon: - Sed kial vi nun, kiel plenkreska viro, decidis rabi bankon?
Džon: - No čemu ty nyně, suči vozrastly člověk, rěšil jesi ograbiti bank?

Viktor: - Mi tre ege bezonas multe da mono...
Viktor: - Mně je velmi potrěbno iměti mnogo grošev...

Ĝon: - Preskaŭ ĉiuj bezonas pli da mono, ŝajnas al mi.
Džon: - Mněvaju, že bliz vse imajut potrěbu iměti veče grošev.

Viktor: - Jes, sed por mi vere urĝegas trovi multe da mono.
Viktor: - Da, ale dlja mene zaisto je duže potrěbno dobyti mnogo pěnez.

Ĝon: - Diru al mi, kial ĝuste vi bezonas multe da mono?
Džon: - No pověděj mně, čemu imenno tobě trěba mnogo grošev?

Viktor: - Jes, mi diros al vi. Estas treege trista afero por mi kaj ankaŭ vere stultega.
Viktor: - Da, ja skažu tobě. To je prěmnogo smutno dělo dlja mene, a takože zaisto duže glupo.

Ĝon: - Nome, kio?
Džon: - A imenno... čto slučilo se?

Viktor: - Estas tiel ke mia plej juna infano malsaniĝis kaj nun bezonas specialan operacion en hospitalo.
Viktor: - Slučilo se tako, že moje mladšejše děte zahvorělo i nyně je potrěbna specialna operacija v lěčiljnje.

Ĝon: - Kompatinda... Mi tre bedaŭras. Ĉu estas knabo aŭ knabino?
Džon: - Neščestnuško... Ja velmi sočuvsvuju. Či to je hlapec abo děvčina?

Viktor: - Knabino, kvin-jara.
Viktor: - Děvčina... imajuča četyti goda.

Ĝon: - Mi vere esperas ke via filino baldaŭ resaniĝos!
Džon: - Ja zaisto naděju se, že tvoja dočerka skoro ozdravěje.

Viktor: - Sen multe da mono, ne estas espero por ŝi...
Viktor: - Bez množstva grošev nemaje naděje dlja njej...

Ĝon: - Sed kiel rilatas mono al la resaniĝo de via knabino?
Džon: - No kako odnošenje imajut pěnezy k ozdravjenju tvojej děvčinki?

Viktor: - Tio estas la vere stultega afero.
Viktor: - To je zaisto glupějše dělo.

Vidu, en mia lando kostas multe da mono esti en hospitalo kaj trairi operacion.
V mojej krajine prěbyvanje v lěčiljnje i operacija koštujt, znaješ li, mnogo grošev.

Ĝon: - Ho.. mi komprenas, sen multe da mono vi ne povos savi vian filineton.
Džon: - O, ja razuměju... bez množstva pěnez ty ne smožeš spasti svoju dočerku.

Viktor: - Ĝuste.
Viktor: - Imenno tako.

Ĝon: - Aj aj, kia malfacila situacio! Fojfoje la vivo povas esti terure malagrabla.
Džon: - Aj-aj-aj... Kaka neprosta situacija! Poněkogda žitje može byti užasno neprijemno.

Viktor: - Pri tio vi certe pravas. Mia koro tiom doloregas kiam mi pensas pri mia knabino kaj mia edzino kiu konstante flegas ŝin.
Viktor: - V tom ty jesi isto pravy. Moje srdce duže boli, kogda ja myslju o svojej děvčinkě i svojej suprugě, ktora stalo dbaje o njej.

Ili ambaŭ silentiĝas kaj provas denove endormiĝi.
Oni obadva molknut i ponovno probujut usnuti.

Ĝon decidas preĝi por Viktor kaj lia filino.
Džon rěšaje moliti se za Viktora i jegovu dočerku.

Li ne estas tre religema kaj ne certas ĉu preĝado helpas.
On ne jest velmi religiozny i tomu ne jest uvěrjeny, pomogajut li molitvy.

Tamen li opinias ke ne povas malhelpi preĝi pri helpo en malfacilaj situacioj...
Jednako on mněvaje, že moljenje za pomoč v trudnyh situacijah ne može poškoditi...
--------------------
Daŭrigotas...
Prodolženje slěduje...

Ahoj, drugi.

Kiu el tiuj frazoj sonas pli nature?

Jesm našel knigu v krabkě, stoječej pod stolom.

Jesm našel knigu v pod stolom stoječej krabkě.

Jesm našel knigu v stoječej pod stolom krabkě.

1 kaj 3. En la dua frazo devas esti: Jesm našel knigu pod stolom v stoječej krabkě.

Hvala.

Once Emanuel Lasker, the second world chess champion, played a practical joke on some gentleman with whom he was traveling in the same compartment of a train.
Not knowing that he dealt with a great master, the fellow traveler invited Lasker to pass their time playing chess.
"What is the approximate level of your play?" he asked.
"Oh, very mediocre!" Lasker replied.
"Then I'll remove my queen from the board to make our chances equal. Otherwise, the game won't be interesting for me.
“As you please,” Lasker said. "Actually I think that the queens just hamper the game."
"It seems you know very little about chess!" the amateur chuckled and, removing his queen from the board, began the game. Deliberately giving away one piece after another, Lasker lost the game and remarked:
"You see, I was right, and if you'll allow me, I'll prove that it is much easier to play without a queen."
"What ignorant persons there are in the world!" the astonished amateur said, but nevertheless he decided to show some condescension, "Well, try it."
Now Lasker has removed his queen from the board and won the game without much difficulty
“You see,” he said. "The matter is not the level of the play. I noticed long ago that the one who does not have a queen gets a great advantage. Do you want to check it again?..
And Lasker repeated his hoax, plunging the fellow traveler into complete confusion.
----------
Foje Emanuel Lasker, la dua tutmonda ŝaka čampiono, blagis iun sinjoron kun kiu li veturis en la sama kupeo de trajno. Nesciante, ke antaŭ li estas granda majstro, la kunvojaĝanto proponis al Lasker pasigi ilian tempon ludante ŝakon.
— Kia estas via proksimuma lud-nivelo? — li demandis.
— Ho, tre mediokra! — Lasker respondis.
— Ĉi-kaze mi forigu de la tabulo mian reĝinon por egaligi niajn ŝancojn. Alie la ludo ne estos interesa por mi.
— Kiel vi volas, — diris Lasker. — Fakte mi pensas, ke la reĝino nur malhelpas en la ludo.
— Evidente, vi scias tre malmulte pri ŝako! — subridis la amatoro kaj, foriginte de la tabulo sian reĝinon, komencis la ludon.
Intence fordonante unu pecon post alia, Lasker malgajnis la partion kaj rimarkis:
— Mi ja estis prava... Kaj se vi permesas, mi provu pruvi, ke ludo sen reĝino estas multe pli facila.
— Kiaj malkleraj homoj ekzistas ĉi-monde! — miris la amatoro, sed decidis tamen esti indulgema. — Nu, provu do.
Ĉi-foje jam Lasker forigis de la tabulo sian reĝinon kaj senpene gajnis la ludon.
— Vi vidas ja, — li diris. — Ne temas pri la nivelo de la ludo. Mi antaŭlonge rimarkis, ke tiu ludanto, kiu ne havas reĝinon, havas grandan avantaĝon. Ĉu vi volas, ke ni provu ankoraŭfoje?..
Kaj Lasker ripetis sian blagon, tute konfuzinte sian kunvojaĝanton.
----------
Jedin raz Emanuel Lasker, vtory světovy šahovy čempion, učinil žart s někojim panom, s ktorym on jehal v jednom kompartmentě vlaka.
Ne věduči, že prěd njim jest veliky majstr, suputnik prědložil provesti čas, igrajuči šahy.
— Kaky je vaš priblizny igrovy uravenj? — osvědomil se on.
— O, velmi posrědny! — odgovoril Lasker.
— Togdy, da byhmo uravnili naši šansy, ja udalju s šahovnicy moju caricu. Ibo inako igra ne bude interesna dlja mene.
— Kako vam bude ugodno, — rěkl Lasker. — Napravdu ja mněvaju, že carica navet otrudnjaje igru.
— Izdavaje se, že vy velmi slabo razumějete šahy! — usněhnul se toj ljubitelj i, udaljivši s šahovnicy svoju caricu, počel igru.
Umyslno utračajuči jednu figurku za drugoju, Lasker proigral i, kapitulovavši, rěkl:
— Jednakože jesm byl pravy, i ako dozvolite, ja dokažu vam, že bez caricy je bolje legko igrati.
— Kaki temnotny ljudi egzistujut v ovom světu! — začudil se ljibitelj, ale rešil byti poblažlivy. — Nu, dobro, izprobujte.
Segda uže Lasker udalil s šahovnicy svoju caricu i bez velikogo truda izygral partiju.
— Vot, pozrite, — rěkl on. — Igrovy uravjenj ne iměje značimost. Jesm davno primëtil, že igrač bez caricy imaje veliku izgodu. Či hočete, da byhmo prověrili ješče raz?..
I Lasker povtoril svoju mistifikaciju, vgnavši suputnika v polno nedouměnje.

O tempora, o mores

Mene je žalj dětij epohy Netflix i YouTube. Oni nikogda ne uznajut vysokogo uravenja adrenalina, kogda běžiš k toaletu/hladilniku/spaljnji vo vrěmenu reklamnoj pauzy, i iznenada slyšiš paničesky krik svojego brata “Už načelo se!”, ktory prisylaje tebe obratno v gostiljnju, prěskakajuči črěz mebelje.

Konversacija na WhatsApp

Syn: —Mama, ja jesm v domu Svetlany. My hočemo smotriti trilogiju Vlastnik Koljec. Mogu li prěnočevati v jej domu?
Mati: —Dobro. Ale upotrěbjajte ohranu.
Syn: —Mama!!! Mi sut 14 lět.
Mati: —Ja znaju. A mi sut 28.

Stranne Věči Išpanskogo Jezyka (I)

Ačekoli v išpanskom jezyku sut glagoly “postaviti”, “položiti”, “sědnuti”, nema glagolov “stojati”, “ležati”, “sěděti”. Vměsto “stojati” rěče se “byti postavjeny”, vměsto “ležati” rěče se “byti položeny”, vměsto “sědnuti” rěče se “byti sědneny”.

Stranne Věči Išpanskogo Jezyka (II)

Bukvy B i V prědstavjajut zvuky /b/ i /β/. Ale bukva B prědstavjaje i /b/ i /β/; tož bukva V prědstavjaje i /b/ i /β/. Izgovor ne zavisi od pisemnoj bukvy, ale od pozicije v slovesi. Slovesa “vaya” i “baya” izgovarjajut se jednakovo. Slovesa “cabe” i “cave” izgovarjajut se jednakovo. Ale slovesa “cabe” i “baya” ne sodrživajut togože gubnogo zvuka.

Stranne Věči Išpanskogo Jezyka (III)

Išpansky prězimena končajuče se na –ez, prvonačelno ne byli prězimena, ale imena otcevske, sravnime s skandinavskymi imenami na –son/–sen i slovjanskymi imenami na –ov/–ev/–in. Pérez je syn pana Pedro (Peterson, Petrov), Domínguez je syn pana Domingo, Martínez je syn pana Martín. Několiko věkov nazad, te imena otcevske stali imenami rodnymi.

Stranne Věči Išpanskogo Jezyka (IV)

Latinoamerikanci imajut dva ili tri imena i dva ili tri prězimena. Muži i neomužene ženy imajut dva prězimena, a omužene ženy imajut tri. Prvo prězime zove se “prězime otcevsko”, vtoro — “prězime matersko” i tretje — “prězime omuženoj”. To rabotaje tako: Kogda pani Albúrez Berríos muži se za pana Carrillo Dávila, ona bere prězime otcevsko svojego supruga kako svoje prězime omuženoj, i zove se od sejčas Albúrez Berríos de Carrillo. Jih děteta berut prězime otcevsko svojego otca i prězime otcevsko svojej matere, i zovut se Carrillo Albúrez. Slědovateljno brati i sestry imajut dva spolne prězimena; děteta i roditelji, stryjenky, tetenky, stryjci, ujci, kuzeni i kuziny imajut jedno spolno prězime.
Kogda roditelji imajut tože prězime otcevsko, doda se slovo "y" medžu prězimena dětet, napriměr: González y González.

Stranne Věči Išpanskogo Jezyka (V)

V išpanskom jezyku sut dva glagoly so značenjem “byti”: imenno “ser (soy, fui, sido)” i “estar (estoy, estuve, estado)”. Prvy je izvedeny iz latinskogo glagola “esse (sum, fui, futurum)”, a vtory iz “stare (sto, steti, statum)”. Glagol “ser” upotrěbjaje se dlja postojannyh kakostij, a glagol “estar” dlja nepostojannyh stanov.
Poněkogda izbor togo ili inogo glagola može sovsěm prěměniti značenje izrěčenja. Napriměr “Ella es (< ser) buena.” znači “Ona je dobra (osoba).”, ale “Ella está (< estar) buena.” znači “Ona je seksualno privlěkateljna”.