訊息: 15
語言: Esperanto
More (顯示個人資料) 2009年4月4日下午3:53:46
Tiu obstinado nepre elimini supozan kontraŭdiron igos, kurioze, alian kontraŭdiregon. Mi klarigas ĝin:
crescence:mi -- mij (= ni)crescence, vi ekskribis pri la 'difektoj' de la pronomoj plurale, proponante la formojn mij, vij, lij ktp... kaj vi finis vian partopreneton en ĉi tiu fadeno diskutante pri la taŭgeco aŭ la maltaŭgeco de mija, vija, lija ktp...
ci -- cij (= vi)
li -- lij (= ili)
ŝi -- ŝij (= ili)
crescence:Nu, mi ŝatus demandi jenon:Rogir:Ĉu vi aŭdus la malsamecon inter mia kaj mija?Jes,
"mia" estas prononcata per du sonoj : mi-a.
"mija" estas prononcata per tri sonoj : mi-j-a
Ĉu vi pensas ke estus korekte skribi la adjektivsufikson a post la pluralo j samkiel la ekspozitaj okazoj antaŭe (mi-j-a, vi-j-a...)?
Kiu estus la plej grandkontraŭdirinda?
Laŭ mi, sincere, la kreita de crescence, ĉar mi konas neniun okazon en esperanta lingvo kiun oni uzas la pluralo antaŭ la adjektivsufikso.
russ (顯示個人資料) 2009年4月6日上午9:36:46
crescence:Do verŝajne Zamenhof konstatis (malkiel vidarkweasel:crescence: Ne. "j" ne estas vokalo, sed konsonanto. Pro tio, mi-j-a ne eblas.Tamen mi perfekte aŭdas la sonon [j] en la vorto "mija", kaj mi ne aŭdas ĝin en la vorto "mia".
ke por plejmulto de homoj, tiu distingo tro malfacilas, kaj ili tute ne perfekte aŭdas nek faras tian distingon.Krome jam estas problemo ke en brua situacio, homoj konfuzas "mi, vi, li, ...", do aldoni distingon inter "i" kaj "ij" farus eĉ pli da tiaj problemoj.
Mi ankaŭ konsentas kun More ke aldoni -a post -j (ekzemple "mij, mija") estus bizara escepto mem.