Ĉu vi devas ne paroli: "hodiaŭ", sed "hodie"?
貼文者: magnifico94, 2009年12月8日
訊息: 67
語言: Esperanto
magnifico94 (顯示個人資料) 2009年12月8日下午2:37:43
Je la unu interreta paĝo estas:
"Okazis provoj ŝanĝi iujn E-vortecajn vortetojn, kiuj finiĝas per “aŭ”, en finaĵvortojn, ekz.: hodiaŭ → *hodie*, ankoraŭ → *ankore*, almenaŭ → *almene*."
Ĉu mi devas paroli: "hodie" anstataŭ "hodiaŭ"?
Kion parolas la Fundamento de Esperanto pri vortojn kun finaĵoj "-aŭ"?
KoLonJaNo (顯示個人資料) 2009年12月8日下午4:11:19
magnifico94:Je la unu interreta paĝo estas:Ĉu *la unu estu iu?
Ŝajne vi citas el la fina noto sur jena paĝo de PMEG:
"Okazis provoj ŝanĝi iujn E-vortecajn vortetojn, kiuj finiĝas per “aŭ”, en finaĵvortojn, ekz.: hodiaŭ → *hodie*, ankoraŭ → *ankore*, almenaŭ → *almene*.Tiuj e-vortoj definitive ne enradikiĝis en Esperanto.
Ĉu mi devas paroli: "hodie" anstataŭ "hodiaŭ"?La vorto hodiaŭ estas Esperanta.
La vorto hodie (kun akcento sur la unua silabo) estas latina.
Kion parolas la Fundamento de Esperanto pri vortojn kun finaĵoj "-aŭ"?Ne ekzistas finaĵo -aŭ.
Nur ekzistas 21 (ĉu pli?) radikoj, kiuj finiĝas per tiu diftongo.
Kaj temas pri tre diversaj vortospecoj, ekz. konjunkcio aŭ, numeralo naŭ, prepozicio laŭ, adverbo preskaŭ ktp.
[Fakto estas, ke ekzistas planlingvo i]Ido[/i], kiu aperis en la jaro 1908 kaj kiu celis esti "plibonigita" Esperanto.
La kreintoj de Ido ŝajne ne ŝatis aŭ-vortojn kaj anstataŭigis ilin jen per formoj finiĝantaj per -e (ekz. adverbojn: balde, hodie, hiere, morge, sed ankaŭ prepoziciojn: kontre kaj malgre), jen per tute aliaj vortoj (ekz. aŭ per o, laŭ per segun, naŭ per non).]
Resume: En la planlingvo Esperanto la aŭ-radikoj ekzistis hieraŭ, ankoraŭ uziĝas hodiaŭ kaj certe ne malaperos baldaŭ.
Kolonjano
magnifico94 (顯示個人資料) 2009年12月8日下午4:22:28
Mi faros la novan planlingvon.
tommjames (顯示個人資料) 2009年12月8日下午5:05:54
http://en.wikipedia.org/wiki/Special_Esperanto_a...
magnifico94 (顯示個人資料) 2009年12月8日下午5:41:26
"hodiaŭ", "hodie","hodia" kaj "hodio" (!)
Mi citas:
" In 1892 Zamenhof proposed the following change: "Instead of the ending '-aŭ' in various words one can use an apostrophe [e.g. ankor’, apen’]... This will increase sonorousness, while not introducing any confusion (because '-aŭ' does not belong to the root, but is only a conditional ending, and thus as easy to leave off as the '-o' of the noun)." But this elision of '-aŭ' from adverbs was not put into practice; only in recent years have a few poets attempted to use it in verse. (p. 121; examples from p 409, note iv)
There have already been attempts to use these words in simple adverbial form (morge, apene, anke, ankore, almene, etc.), which would certainly bring along the simple adjectival form (ankora, almena, apena) and the nominal form (hiero, hodio, morgo). These attempts are even officially tolerated by the Academy [since 1910]. ... (p 409, note iv)"