У садржају

Ciekawostki lingwistyczne dotyczące esperanta.

од shindo, 25. децембар 2012.

Поруке: 43

Језик: Polski

Dominiczka (Погледати профил) 30. децембар 2012. 12.41.11

Daniel86:A co z de? Czy nie można tego skrócić do d'?

Dominiczko, widzę, że jesteś nowa, więc witam.
Może można, aczkolwiek nigdy o tym nie słyszałam
też witam ridego.gif

Dominiczka (Погледати профил) 30. децембар 2012. 18.16.07

Co do ciekawostek to system z "x" stosowany m.in. na lernu (piszemy "x" po np. "s", aby uzyskać "ŝ" ) jest nieprawidłowy. Według Zamenhofa powinien być stosowany system z "h", np. sh. Dziwne, ale teraz prawie nikt tego nie stosuje.

malpisano (Погледати профил) 30. децембар 2012. 20.32.29

Dominiczka:system z "x" (...) jest nieprawidłowy. Według Zamenhofa powinien być stosowany system z "h", np. sh. Dziwne, ale teraz prawie nikt tego nie stosuje.
Znaczy się... Nie jest nieprawidłowy. A Zamenhof go na oczy nawet nie widział, bo został on wymyślony na potrzeby komputerów. Jest on o tyle dobry, że pozwala na łatwą konwersję (ŭ → ux), czego nie można powiedzieć o h-sistemo (gdzie ŭ → u; może to prowadzić do pomyłek w słowach typu "pereu"). Ja osobiście stosuję h-sistemo np. w SMS-ach. Powód jest prosty - jest po prostu ładniejszy. Za to na co dzień, na komputerze, gdzie mam włączone Tajpi (taki programik, który może zamieniać na ĉ "cx", "ch", "c^" albo "c + dowolny znak" ) używam "x", korzystając z tego, że w alfabecie polskim też tej litery nie ma.

kosapehape (Погледати профил) 01. јануар 2013. 23.00.29

Dominiczka:Co do ciekawostek to system z "x" stosowany m.in. na lernu (piszemy "x" po np. "s", aby uzyskać "ŝ" ) jest nieprawidłowy. Według Zamenhofa powinien być stosowany system z "h", np. sh. Dziwne, ale teraz prawie nikt tego nie stosuje.
mnie osobiście system "h" się nie podoba, argumenty były już przytoczone w poscie wyżej, lecz dodam, że szczególnie w informatyce i nawet dla oka łatwiej się czyta "s x" niż "s h", ale to moje odczucie i sam uparcie będę używał "x" systemu zapisu okulumo.gif

inutix (Погледати профил) 04. јануар 2013. 23.19.41

Udało mi się wypożyczyć w osiedlowej bibliotece książkę " Esperanto dla wszystkich"- Maria Niemirow-Ziółkowska. Jest to raczej broszurka z 1965 roku.
Natknąłem się tam na coś co mnie zainteresowało , cytuję
" Na określenie 'ty' istnieje także specjalny zaimek ' ci ' , ale używa się go już bardzo rzadko i to w rozmowach poufałych, pieszczotliwych , lub wręcz przeciwnie - przy wymyślaniu. Mówimy np. ci kanajlo! a nie vi kanajlo!
w/g słownika "ci - nieformalnie ty"
Ja kiedyś otrzymałem informację ,że "ci" oznacza bliskość czegoś.
Ĉu ci tiu floro estas freŝa? - ten kwiat który widzę , dotykam, mam w najbliższym otoczeniu.

pozdrawiam

hebda999 (Погледати профил) 05. јануар 2013. 07.00.59

inutix:Ja kiedyś otrzymałem informację ,że "ci" oznacza bliskość czegoś.
Ĉu ci tiu floro estas freŝa? - ten kwiat który widzę , dotykam, mam w najbliższym otoczeniu.

pozdrawiam
Nie ci, lecz ĉi. To zupełnie inne słowo:

Ĉi tio estas arbo kaj tio estas muro.

inutix (Погледати профил) 05. јануар 2013. 12.29.07

Przepraszam , żeczywiście się pomyliłem . Ĉi i ci to coś innego.
Mój błąd.
Wnioskuję , że ci można spotkać jedynie w starszej literaturze. I jego użycie jest nieprawidłowe.
pozdrawiam

malpisano (Погледати профил) 05. јануар 2013. 20.17.07

Pīteris:Zamenhof stworzył ci dla l.poj i vi dla l. mnogiej. Potem niestety, pewnie na fali angielskiego, ci zaginęło.
Oj, przestańcie już z tym angielskim. Ten język nie jest zły, wręcz przeciwnie - na przykład dla mnie brzmi bardzo ładnie (oczywiście, że fiński jest jeszcze piękniejszy, ale...). Prawdą jest, że fonologia jest okropna, a w dodatku różna od wielu dialektów (najwidoczniej General American stanowi jeden z najłatwiejszych wariantów), ale jego gramatyka wniosła wiele do esperanta (przecież to pod wpływem angielskiego Zamenhof zdecydował się na uproszczenie koniugacji - bo kto w czasach dominacji języka francuskiego mógłby pomyśleć, że czasownik może nie odmieniać się przez osoby?).

A co do ci:
Fundamento de Esperanto:5. Zaimki osobiste: mi (ja), vi (wy, ty) li (on), ŝi (ona), ĝi (ono; o rzeczy lub zwierzęciu), si (siebie) ni (my), ili (oni, one), oni (zaimek nieosobisty liczby mnogiéj); dzierżawcze tworzą się przez dodanie końcówki przymiotnika. Zaimki odmieniają się jak rzeczowniki. Przykłady: mi/n mnie (przyp. czwarty); mi/a mój.

une_fois_encore (Погледати профил) 06. јануар 2013. 16.53.34

A ja mam takie nietypowe pytanie.
W każdym języku odgłosy zwierząt zapisywane są inaczej: inny dźwięk wydaje kogut Polaków, inny Francuzów. Ostatnio zaczęłam się zastanawiać, jak wyglądają odgłosy zwierząt zapisane w esperanto. Natknął się ktoś kiedyś na coś takiego?

malpisano (Погледати профил) 06. јануар 2013. 17.57.30

Na Vikipedio jest coś takiego, ale nie podaje źródeł.
Ale co do samych onomatopei, to natknąłem się na nie kiedyś, oglądając czyjąś relację z SES i IJS, gdzie ktoś ten przytaczał przykład - bicie dużego dzwonu: gin gan gilin galan (albo coś takiego, tylko moje umiejętności pisania ze słuchu są okropne).

Вратите се горе