nornen:

ty spaš a tobě rang rode... Kak ty to dělaš?!

Očevidno speči... Ja ne imaju ideje, jesm tako udivjeny, kako ty.

Može algoritm konečno poznal, že iz vseh upotrěbiteljev tutogo foruma, ja jesm najlěpějši, najobrazovanějši, seksualno najprivlěkateljnějši, najrazumnějši i -najvažněje- najskromnějši hlapec.

Kako skazal moj stary prijatelj, apostol Pavel: "Cui honorem, honorem. Slava dostojnym."

- - - -

Na poljskom, "Marta" je mužsko ili žensko ime?

Marta - žensko ime, kako v išpanskym. Znaš Martu Domínguez?

Několiko dnjev nazad jesm igral onlajn i jednogo iz mojih personažev igry jesm nazval “Bojevnik”. Jesm igral v grupě s neizvěstnymi igračami i jedin igračev poslal mi lične poslanje:

Iny: jaki jenzyk?
Ja: moje ime?
Iny: tak
Ja: slovjansky
Iny: slowacki lub slowenski?
Ja: medzsuslovjansky

Jesm objasnil, čto je medžuslovjanksy. Iny igrač ne byl igrač, ale igračka; prinajmenje ja dumaju tako, ibo ona napisala, že ju zovut Marta. Ona je poljka i pisala na poljskom a ja jesm pisal na MS. Jesmo pojmali se drug druga bez velikyh problemov.
To bylo moje prvo izkušenje MS vně tutogo foruma.

nornen:

ty spaš a tobě rang rode... Kak ty to dělaš?!

Očevidno speči... Ja ne imaju ideje, jesm tako udivjeny, kako ty.

Može algoritm konečno poznal, že iz vseh upotrěbiteljev tutogo foruma, ja jesm najlěpějši, najobrazovanějši, seksualno najprivlěkateljnějši, najrazumnějši i -najvažněje- najskromnějši hlapec.

Kako skazal moj stary prijatelj, apostol Pavel: "Cui honorem, honorem. Slava dostojnym."
(...)

Ahoj, Nornen!

Nornen, privodim tebe na zemju (čuvaj se, žart!!!)

Nornen, ty ne hvastaj se. Tvoja ljubavica tako mysli o tvojem interesu i dostojnosti:

"Durno je učiti se jezyku esperanto koj je neupotrěbimym jezykom, durno je utračati vrěme na lernu.net koj uživaju nemnogi,
durno je učiti se někakomu medžuslovjanskomu koj znaju jedino jegovo tvoritelji, a največša glupota je to vse dělati vkupě".

No ty ne odstupaj ibo carum est, quod rarum est! ("Cěnno je čto je rědko", s izključenjem govna, očevidno)

Ahoj, prijatelji.
To je povědka el la rakontaro "Vere aŭ fantazie".
===============
Bona restoracio, sed multekosta
Dobry restoran, ale duže dragy
---------------
Ĉu vi jam aŭdis pri Afanti?
Či vy uže slyšali ob Afanti?

Afanti estis ano de la ujgura popolo, kiu vivis kaj vivas en Centra Azio.
Afanti byl prědstavitelj ujgurskogo naroda, od davna obyvajučego v Centraljnoj Azii.

Oni multe rakontas pri li, ĉar li havis tre specialan, tute personan, manieron eliri el malfacilaj situacioj.
Ob Afanti razkazyvajut mnogo historij, ibo on iměl velmi osoblivu, absolutno individualnu maneru izhoda iz trudnyh situacij.

Foje, malriĉa amiko venis al li.
Jedin raz k njemu prišel někoj bědny prijatelj.

— Afanti, kara amiko, — li diris, — mi venis peti vian helpon.
— Afanti, drug ljubezny, — rěkl toj prijatelj, — jesm prišel do tebe, da by prositi tvoju pomoč.

Hieraŭ mi staris apud la enirejo de restoracio por riĉuloj, sur la ĉefa strato...
Včera jesm stojal kolo vhoda v restoran dlja bogatyh ljudij, na glavnoj ulice...

Ĉu vi scias, pri kiu restoracio mi parolas?
Či ty znaješ, o kojem restoranu ja govorju?

Ĝi havas ne-ordinaran nomon: La Brila Suno aŭ La Brila Ĉielo, aŭ ion similan.
On imaje neobyčnu nazvu: Jasno Solnce abo Jasno Nebo, abo něčto podobno.

Vi loĝis en la apuda domo antaŭ kelkaj jaroj, ĉu ne?
Ty jesi žil v susědnom domu několiko let nazad, či ne?

— Jes, — respondis Afanti, — mi konas tiun lokon.
— Da, — odgovoril Afanti, — ja znaju tamto město.

La Brila Ĉielo estas ĝia nomo.
Jasno Nebo jest jegova nazva.

— Ĝuste.
— Točno.

Mi staris tie tute trankvila.
Jesm stojal tamo absolutno spokojno.

Mi faris nenion specialan.
Ne dělal jesm ničto osoblivo.

Estis muzikistoj ene, kaj mi tie staris por trankvile aŭskulti la muzikon kaj rigardi la homojn, kiuj iris kaj venis sur la strato.
Vnutri, v restoranu, byli muzikanty, i jesm stojal tamo, aby spokojno poslušati muziku i pozrěti na ljudij, koji prohodili po ulice.

— Kio okazis?
— I čto slučilo se?

— Io ne-kredebla.
— Nečto nevěrojetno.

Jen elvenas la restoraciisto, rigardas min, kiel oni rigardus malamikan beston aŭ unu el tiuj kreskaĵoj, kiuj kaŭzas malsanojn, kaj li demandas, kion mi faras tie.
Iznenada vyhodi vlastnik restorana, gledi na mene, kako na někoje zlostlivo životno abo jednu iz tyh vrědnyh rastlin, ktore pričinjaut hvoroby, i sprašaje, čto ja tut dělaju.

Nenion, mi respondas.
Ničto, odgovarjaju ja.

Jes, jes, vi faras ion, li diras, kaj por tio vi devas pagi...
Da-da, ty dělaješ něčto, kaže on, i za to ty musiš zaplatiti.

— Kion? Li volis, ke vi pagu, ĉu? Ke vi pagu kion?
— Čto? Či on htěl, da bys ty zaplatil? Ale za čto?

— Ĝuste tion mi demandis. Kaj ĉu vi scias, kion li respondis?
— Jesm sprosil u niego tože samo. I či ty znaješ, čto on odpověděl?

— Kiel mi povus?
— Nu kako ja mogu znati?

— Li respondis: vi staras ĉi tie por senti la bonan odoron de miaj manĝoj; tiun odoron kaŭzas mi; tiu odoro ne ekzistus sen mia laboro; tiun odoron vi do devas pagi al mi.
— On rěkl: ty stojiš sde, da by njuhati lěpy zapah mojih jediv; sej zapah stvarjaju ja; sej zapah ne jestvoval by bez mojego truda; zatom misiš zaplatiti mně za sej zapah.

— Kion vi faris?
— I čto ty jesi sdělal?

— Mi malkonsentis.
— Jesm ne suglasil se.

Sed tiam li iĝis ege malkontenta.
Ale togda on stal velmi nezadovoljeny.

Li pli kaj pli volis, ke mi pagu.
On vse bolje htěl, da byh ja zaplatil.

Mi plu respondadis: ne.
Jesm prodolžal odgovarjati: ne.

Tiam li decidis iri al la juĝisto.
Togda on rěšil pojdti k sudje.

Kaj nun la juĝisto volas, ke mi iru al li!
I vot nyně sudja hče, da byh ja prišel k njemu!

Ĉu vi bonvolos veni kun mi?
Prošu... Či ty možeš pojdti so mnoju?

Mi timas, ke, sola, mi ne sukcesos fari, ke tiu afero finiĝu bone por mi.
Boju se, že samotno ja ne smogu sdělati tako, da by ovo dělo završilo se dlja mene blagoprijetno.

Afanti dum minuteto pripensis, nenion dirante.
Afanti několiko hviljinok razmysljal, ničto ne govoreči.

— Estis bona ideo veni peti mian helpon, — li fine elparolis.
— To je razumna ideja, že jesi prišel prositi moju pomoč, — rěkl on nakonec.

— Tiu afero ne estas ordinara.
— Ovo ďělo ne jest obyčno.

Ĝi tre interesas min.
Ono velmi interesuje me.

Venu, ni iru kune al la juĝejo.
Stupajmo... My vmestu idimo v sud.

Ĉiuj en la urbo konis Afantin.
Vse v gradě znali Afanti.

Vidante lin iri al la juĝejo, multaj homoj decidis sekvi.
Vidějuči, že on ide v sud, mnogo ljudij rěšili poslědovati za njim.

Ili sciis, ke Afanti ĝenerale havas specialan manieron respondi al riĉuloj kaj grand-povuloj, kaj ili volis ne perdi bonan okazon ridi.
Oni znali, že Afanti obyčno imaje osoblivu maneru odpovědati bogatym i vlivnym ljudjam, i oni ne htěli utratiti dobru možnost posmějati se.

Kiam Afanti, lia malriĉa amiko kaj la multaj urbanoj eniris, la juĝisto estis parolanta plej amike kun la restoraciisto.
Kogda Afanti, jegov bědny prijatelj, a takože množstvo gradskih žitěljev vošli v sud, sudja velmi drugarsko besědoval s vlastnikom restorana.

Estis klare, ke tiuj du estas amikoj.
Bylo jasno, že ovy dvoje sut prijatelji.

Tion tuj montris la unuaj paroloj de la juĝisto:
To tutčasno pokazali prve sudejskě slovese:

— Mi aŭdis, ke vi malkonsentas pagi al ĉi tiu restoraciisto la prezon de la odoro, kiun vi enigis en vin ĉe lia restoracio.
— Jesm uslyšal, že ty ne soglašaješ se zaplatiti semu vlastniku restorana cěnu zapaha, ktory ty jesi vdyhal kolo jegova restorana.

Tio ne estas akceptebla...
To jest neprijemlivo...

— Minuteton, sinjoro juĝisto, bonvolu atendi minuteton, — Afanti inter-rompis.
— Minutočku, pan sudja... Prošu počekati minutku, — prěrval Afanti.

— Ĉi tiu homo estas mia frato, kaj mi pagos por li.
— Sej člověk jest moj brat, i ja hoču zaplatiti vměsto njego.

Afanti havis kun si saketon plenan je mono.
Afanti iměl pri sebe měšeček, napolnjeny grošami.

Nun li prenis ĝin, iris apud la restoraciiston kaj rapide movadis tien kaj reen la saketon antaŭ lia vizaĝo, tiel ke la mono bele aŭdeble sonis.
Segda on iztegnul go, podšel k vlastniku restorana i potresl svoj měšeček prěd jegovym licem, tako že pěnezy glasno i lěpo zabrenčali.

— Ĉi tiu saketo estas plena je mono.
— Ov měšeček jest napolnjeny grošami.

Ĉu vi aŭdas ĝin?
Či ty slyšiš jih?

Bone aŭskultu.
Dobro poslušaj.

Ĉu vi aŭdas la monon? — li demandis al la restoraciisto.
Či ty slyšiš ove pěnezy? — zapytal on vlastnika restorana.

— Kompreneble mi aŭdas la monon.
— Razuměje se, ja slyšu ove groši.

Mia aŭd-povo estas tre bona.
Moj sluh je velmi dobry.

Kaj eĉ se ĝi ne estus bona, je tia proksimeco, mi ne povus ne aŭdi ĝin.
No daže jestli on ne byl by dobry, na takom blizkom razstojanju ja ne mogl byh ne uslyšati jih.

Certe estas multe da mono en via sako.
Očevidno je mnogo grošev v tvojem měšečku.

Mi aŭdis pli ol sufiĉe.
Jesm poslušal bolje čem dostatočno.

Mi bezonas, ne aŭdi la monon, sed ricevi ĝin.
Mně trěba ne slyšati pěnezy, a polučiti jih.

Donu ĝin al mi.
Davaj jih mně.

Kion vi atendas?
Čto ty čekaješ?

— Mi atendas nenion.
— Ja ničto ne čekaju.

Mia frato kaptis la odoron de viaj manĝoj.
Moj brat vdohnul zapah tvojih jediv.

Nun vi kaptis la sonon de mia mono.
A ty sejčas jesi uslyšal brenčanje mojih grošev.

Vi ricevis pagon similan al tio, kion vi vendis.
Jesi polučil platu, podobnu tomu, čto jesi prodal.

Afanti turnis sin al la ĉe-estantoj.
Afanti obrnul se k prisučstvujučemu ljudu.

— Ĉu ne ĝuste?
— Či to ne je spravědlivo?

— Tute ĝuste! — ĉiuj sam-tempe respondis.
— Absolutno spravědlivo! — odgovorili vse razom.

La juĝisto ne plu povis helpi al sia amiko.
Sudja uže ne mogl pomogti svojemu prijatelju.

La popolo videble estis kun Afanti kaj kun la malriĉulo, kontraŭ li kaj lia restoracia kunulo.
Ljudi bezsumno byli zajedno s Afanti i ovym bědnjakom, suprotiv njego i jegova drugara iz restorana.

Ĉiuj eliris el la juĝejo ridante.
Vse vyšli iz suda, smějuči se.

Sed ne ridis la restoraciisto. Nek la juĝisto.
Ne směali se toljko vlastnik restorana i sudja.

Historical anecdote: Charlie Caplin's fiasco
Historia anekdoto: fiasko de Ĉarli Ĉaplin
Historična anekdota: fiasko Čarli Čaplina
---------------
This is a story that Charlie Chaplin liked to tell about himself.
It happened when the great actor had become world famous.
A theatre announced that a competition would be held to see who could act like Charlie Chaplin the best.
Those taking part had to dress like Chaplin, walk like Chaplin and act out one of the roles in a Chaplin's picture.
When Charlie Chaplin heard about the competition, he decided, as a joke, to take part in the competition himself.
Naturally, he kept his plan a secret from everybody.
When the results of the competition were announced, Chaplin found out that he had failed — he hadn't won the first prize.
At first he was greatly disappointed but then he decided that it would be the best to laugh.
----------
Tio estas historieto, kiun Ĉarli Ĉaplin ŝatis rakonti pri si mem.
Ĝi okazis, kiam la granda aktoro iĝis tutmonde fama.
Certa teatro anoncis, ke estos aranĝita konkurso por ekvidi, kiu plej bone povas imiti Ĉarli'n Ĉaplin'on.
Partoprenantoj devis vesti sin kiel Ĉaplin, paŝi kiel Ĉaplin kaj prezenti rolon el iu filmo de Ĉaplin.
Kiam Ĉarli Ĉaplin eksciis pri la konkurso, li decidis, porŝerce, ankaŭ partopreni ĉi-eventon.
Kompreneble, li sekretigis sian planon por ĉiuj.
Kiam oni komunikis la rezultojn de la konkurso, Ĉaplin eksciis ke li fiaskis — li ne gajnis la unuagradan premion.
Komence li estis ege seniluziigita, sed poste decidis, ke li prefere priridu ĉi-okazon.
----------
To jest historija, ktoru Čarli Čaplin ljubil razkazyvati o sebe samom.
Ona slučila se, kogda veliky aktor stal vsesvětno znamenity.
Nekoj teatr obvěstil o svojem naměru provesti konkurs, da by uzrěti, kto smože lučše vseh upodobniti se Čarli Čaplinu.
Učestniki konkursa imali oblačiti se kako Čaplin, stupati kako Čaplin i odigrati rolju iz kakogo-libo čaplinovskogo filma.
Kogda Čarli Čaplin poznal o tom konkursu, on rěšil dlja žarta takože učestvovati v njem.
Razuměje se, on trimal svoj zamysl v sekretu od vseh.
Kogda byli oglašene rezultaty konkursa, Čaplin dověděl se, že on prětrpěl neuspěh — on ne dobyl prvu nagradu.
Izprva on byl duže razočarovany, ale potom postanovil, že bude lučše, jestli on posmeje se za sej surpriz.

* * *

Historical anecdote: Conan Doyle and a French taxi-cab driver
Historia anekdoto: Konan Dojl kaj franca taksisto
Historična anekdota: Konan Dojl i francuzsky taksist
---------------
A French taxi-cab driver once played a joke on Arthur Conan Doyle.
The man had driven the writer from the station to a hotel and, when he received his fare, he said:
"Thank you, Mr. Conan Doyle."
"Why, how do you know my name?" asked the writer in surprise.
"Well, sir, I have seen in the papers that you were coming from the south of France to Paris; your appearance told me that you were English, your hair had been clearly cut by a barber of the south of France. I put these indications together and guessed at once that it was you."
"That is very remarkable. You had no other evidence to go upon?"
"Well," said the driver laughing, "there was also the fact that your name was on your luggage."
----------
Foje iu franca taksiisto blagis al Arturo Konan Dojl.
Tiu ulo veturigis la verkiston de la stacidomo ĝis hotelo kaj, ricevinte la pagon, diris:
- Dankon, sinjoro Konan Dojl.
- Ho, kiel vi eksciis mian nomon? - demandis la mirigita verkisto.
- Fakte, sinjoro, mi vidis en gazetoj, ke vi veturas de la suda parto de Francio al Parizo; via exteraĵo sugestis al mi, ke vi estas anglo, vian hararon certe tondis iu barbiro en la suda Francio. Mi kunmetis ĉi-indikojn kaj tuj divenis, kiu vi estas.
- Tio tre rimarkindas. Kaj vi ne havis aliajn distingilojn por fari ĉi-konkludon, ĉu?
- Nu, verdire, - respondis la ŝoforo, ridante, - haveblis ankaŭ la fakto, ke via nomo ĉeestas sur via bagaĝo.
----------
Jedin raz nekoj francuzsky taksist razigral žart s Arturom Konan Dojlem.
Sej člověk prěvezl pisatelja od želězničnoj stanciji do hotela i, polučivši svoju platu, skazal:
— Dekuju, pan Konan Dojl.
— Ale kako vy poznali moje ime? — spytal udivjeny pisatelj.
— Nu, po faktu, pane, jesm viděl v gazetah, že vy jedete od juga Franciji v Pariž; vaše obličje povědělo mně, že vy jeste Angličanin, a vaše vlasy bezsumno strigl južno-francuzsky bradobrivec. Jesm složil ove priznaki vkupě i razom srazuměl, kto vy jeste.
— To je velikolěpno. I vy ne imali kake-libo ine ukazanja, da by sdělati taku konkluziju?
— Nu, — zasmějavši se rěkl taksist, — pomogl takože toj fakt, že vaše ime prisučstvuje na vašem bagažu.

Ahoj, prijateli.
To je ješče para povědok ob Afanti.
---------------
Mono kaj Justeco
Pěnezy i spravědlivost

Foje la reĝo demandis al Afanti: “Afanti, se antaŭ vi estus mono kaj justeco, kiun el ili vi elektus?”
Jedin raz han zapytal Afanti: "Afanti, ako prěd toboju byli by pěnezy i spravědlivost, čto iz togo ty bys izbral?"

“Mi elektus monon,” respondis Afanti.
"Ja byh izbral groši," odpověděl Afanti.

“Kiel, Afanti!” miris la reĝo.
"Kako tako, Afanti!" udivil se han.

“Se estus mi, mi certe volus justecon, absolute ne monon. La mono estas nenio valora, sed justeco estas malfacile trovebla.”
"Ako to byl by ja, ja byh bezsumno izvolil spravědlivost, absolutno ne groši. Pěnezy ne imajut realnu cěnnost, ale spravědlivost najdti velmi trudno."

“Oni volas tion, kio al li mankas, via moŝto,” klarigis Afanti.
"Každy hoče to, čego jemu ne dostavaje, vaše veličstvo," objasnil Afanti.

* * *

Kvarpieda Reĝo
Han s četyrmja nogami

Afanti suferis okulinflamon, tiel ke li ne povis klare distingi objektojn.
Afanti stradal od vozpaljenja svojih očij, tako že on ne mogl jasno različati razne prědmety.

La reĝo intence ordonis lin rigardi tion kaj alion por lin moki, dirante:
Han naročito prikazyval jemu gleděti na vsake-razne věči, da by izsmějivati jego, govoreči:

“Afanti, ĉu estas vere, ke unu objekto rigardata de vi tuj fariĝas du?
"Afanti, či to je pravda, že každy prědmet, ktory ty poziraješ, tutčasno dělaje se dvojny.

Pro malriĉeco vi havas nur unu azenon, sed nun ĝi fariĝis du.
Po prričině tvojej bědnocti ty imaješ toljko jedinogo osla, ale sejčas jih uže dvoje."

Do vi riĉiĝis! Ha ha ha!”
To znači, že ty stal bolje bogaty! Ha-ha-ha!"

“Tute prave, via reĝa moŝto!” respondis Afanti.
“Sovršeno věrno, vaše hansko veličstvo!" odgovoril Afanti.

“Nun mi vidas, ke vi estas kvarpieda same kiel mia azeno.”
"Segda vidžu, ze vy imajete četyri nogi, takože kako moj osel."

Nornen, kde ty jesi poděl se?

StefKo:Nornen, kde ty jesi poděl se?

A vot i ja!

- - - -

Kogda ja byl hlapčik, moja mati vsegda kazala mi: „Sjed cělu talirku. Sjed vsu svoju jedu, ibo v Afrikě je glad.“ I tomu ja jesm sjedl, každy denj. Potom jesm stal nemnožko starši i jesm načel sprašati sebe: „V čem ja jesm pomogl ljudam v Afrikě?“ Nyně ja jesm nemnožko težky. Naděju se, oni sut ščestlivi. Ja jesm sdělal vse, čto jesm mogl, jeduči natoliko. Jestli ja někogda pojedu v Afriku, i oni posmotret na moje brjuho, ja skažu: „Ja jesm sdělal to dlja vas“.

Der Sohn schreibt eine Karte aus dem Ferienlager:
"Liebe Mutti, lieber Papi, das Wetter ist sehr schön, das Essen ist prima, mir geht es gut, macht euch keine Sorgen. Was ist eine Epidemie?"
---------------
La filo skribas poŝtkarton el la feria kampadejo:
"Kara panjo, kara paĉjo, la vetero estas belega, la manĝaĵoj estas superbaj, mi fartas bone, ne havu sorgojn. Kio estas epidemio?"
---------------
Syn piše odkrytku iz lětnjego lagera:
"Draga mama, dragy tata, pogoda je lěpa, jeda je odlična, ja odčuvaju sebe dobro, ne trevožite se. Čto tako je epidemija?

* * *

Vater, Mutter und der kleine Harald sitzen im Gasthaus. Vater zur Kellnerin:
— Bitte zwei Maß Bier.
Sagt der Kleine:
— Und Mutti, kriegt die nichts?
---------------
Patro, patrino kaj eta Harald sidas en restoracio. La patro diras al kelnerino:
— Perfavore, du kruĉojn da biero.
La etulo demandas:
— Sed panjo?.. Ĉu ŝi havu nenion?
---------------
Otec, mati i maly Harald sědět v restoranu. Otec kaže kelnerkě:
— Prošu dva džbanka piva.
Hlapčik sprašaje:
— A mama?.. Či ona ne poluči ničto?

* * *

— Mutti, wie lange bist du schon mit Vati verheiratet?
— Zehn Jahre, mein Kind!
— Und wie lange musst du noch?
---------------
— Panjo, kiom longe vi estas edzinigita kun paĉjo?
— Dek jarojn, mia infano!
— Kaj kiom longe vi ankoraŭ devas?
---------------
— Mama, kak dolgo ty jesi omužena s tatoju?
— Deset rokov, děte moje.
— I koliko ty ješče musiš?

De gustibus non est disputandum

Člověk iz velikogo grada navědžaje zemjedělišče i, po prvy raz v žitju, zri, kako babka oplodžaje sad.
– Ahoj babko. Kakove sut te rastliny?
= Jagody, syne moj.
– A čto vy kladete povrh?
= Gnoj.
– Gnoj?! A čto je to?
= Kravje govno so slamoju.
– Velmi interesno. V gradu, my kladem cukr i vozbitu smetanu na jagody.