Mi estas angloparolanto kiu uzas singularan formon por paroli kun unu homo. Kaj angle (thou/thee/thy), kaj hispane (tú,tu, tuyo, k.t.p), kaj esperante (ci,cin, cia). Min informis du homoj ke tio estas malĝentila uzado (almenaŭ en Esperanto). Ĉu vi samopinias?

Mi petas: Votu por #3 NUR se vi honeste kredas ke tia homo estas senmetafore freneza kaj danĝera.

Saluton frenezulo!!
Estas normala afero diri "tú" hispane, speciale se vi konas la ulon. ne estas malĝentila, simple neformala.

orthohawk:Mi estas angloparolanto kiu uzas singularan formon por paroli kun unu homo. Kaj angle (thou/thee/thy), kaj hispane (tú,tu, tuyo, k.t.p), kaj esperante (ci,cin, cia). Min informis du homoj ke tio estas malĝentila uzado (almenaŭ en Esperanto). Ĉu vi samopinias?

Tuj post kiam mi eklernis Esperanton, tiu problemo estis por mi interesa. Ŝajne, Zamenhofo mem ne estis certa pri la plej taŭga decido, ĉar li kreis internacian lingvon enhavantan "ci", sed li mem ne favoris ĝian uzon.

Mi opinias ke Esperanto ne povas forigi subtilajn sencojn rilatajn al la denaskaj lingvoj kaj kutimoj. Taksi "ci" ĝentila aŭ malĝentila ne estas simpla lingva afero.

----------------------------

Mi klarigos per ekzemplo el mia lingvo, la itala, kiu povas elekti inter tri vortoj por paroli al unu homo:
- tu (= "ci" )
- voi (= "vi" )
- Lei (= "ŝi" - ne nur direkte al inoj sed ankaŭ al malinoj)

Antaŭ cent aŭ ducent jaroj, oni uzis "tu" al geamikoj, gefratoj, infanoj; "voi" al gepatroj, kolegoj, komunaj uloj; "Lei" nur al tre gravai homoj, kiel reĝoj, nobeloj, profesoroj ktp.

Sed la kutimo ŝanĝis. Rimarku: la lingvo NE ŝanĝis, NUR la kutimo ŝanĝis. Nuntempe, oni uzas ĉiam "tu" direkte al gepatroj. Oni preskaŭ ĉiam uzas "tu" direkte al kolegoj, eĉ al ĉefoj, eĉ al nekonataj kolegoj. Oni kutime uzas "tu" al ĉiuj junuloj, ne nur knaboj. Oni tre malofte uzas "voi". Kaj oni ankoraŭ uzas "Lei" direkte al nekonataj homoj, gravaj homoj, profesoroj, ktp.

La regulo postulas ke oni uzu "Lei" direkte al nekonataj plenkreskuloj. Do, uzi "tu" direkte al iu nekonata plenkreskulo estas malĝentila. Sed neskribita regulo postulas ke oni uzu "tu" direkte al junuloj; sekve, uzi "Lei" povas signifi "vi ne estas amika" aŭ "vi estas maljuna", kio nepre ne estas ĝentila. Aldone, la limo inter malĝentila "tu" / malĝentila "Lei" ne estas la sama en la norda kaj en la suda Italio.

En Italio, preskaŭ ĉiuj iĝis toleremaj. Eble iu alparolos onin per "tu" kiam oni atendis "Lei" aŭ per "Lei" kiam oni atendis "tu". Ne gravas.

--------------

Esperanto devas simpligi la komunikadon inter homoj. Do, laŭ mi, pravas ili kiuj konsilas uzi ĉiam "vi" kaj neniam "ci". Tio ne dependas de malĝentileco, nur de simpleco.

Sed Esperanto ne forlasas la klopodon esti riĉan lingvon, ne nur simplan lingvon. Do, oni rajtas uzi "ci", kiu ja ekzistas. Nur, laŭ mi, oni devas uzi ĝin kiel malbone konata produkto en laboratorio - ne danĝera, sed ankoraŭ esplorinda.

Kaŭze de tia sinteno, mi opinias ke oni devas uzi "ci" nur direkte al konataj esperantistoj, kiuj povas kompreni ĝian kaŝatan riĉecon - neniam al nekonataj uloj. Nur la estonteco montros ĉu tiu laboratorio alportos la pronomon "ci" al pli regulara uzo aŭ al malapero.

raffadalbo:

orthohawk:Mi estas angloparolanto kiu uzas singularan formon por paroli kun unu homo. Kaj angle (thou/thee/thy), kaj hispane (tú,tu, tuyo, k.t.p), kaj esperante (ci,cin, cia). Min informis du homoj ke tio estas malĝentila uzado (almenaŭ en Esperanto). Ĉu vi samopinias?

Tuj post kiam mi eklernis Esperanton, tiu problemo estis por mi interesa. Ŝajne, Zamenhofo mem ne estis certa pri la plej taŭga decido, ĉar li kreis internacian lingvon enhavantan "ci", sed li mem ne favoris ĝian uzon.

Mi opinias ke Esperanto ne povas forigi subtilajn sencojn rilatajn al la denaskaj lingvoj kaj kutimoj. Taksi "ci" ĝentila aŭ malĝentila ne estas simpla lingva afero.

--------------

Esperanto devas simpligi la komunikadon inter homoj. Do, laŭ mi, pravas ili kiuj konsilas uzi ĉiam "vi" kaj neniam "ci". Tio ne dependas de malĝentileco, nur de simpleco.

Sed Esperanto ne forlasas la klopodon esti riĉan lingvon, ne nur simplan lingvon. Do, oni rajtas uzi "ci", kiu ja ekzistas. Nur, laŭ mi, oni devas uzi ĝin kiel malbone konata produkto en laboratorio - ne danĝera, sed ankoraŭ esplorinda.

Kaŭze de tia sinteno, mi opinias ke oni devas uzi "ci" nur direkte al konataj esperantistoj, kiuj povas kompreni ĝian kaŝatan riĉecon - neniam al nekonataj uloj. Nur la estonteco montros ĉu tiu laboratorio alportos la pronomon "ci" al pli regulara uzo aŭ al malapero.

Kaj, se la religiaj kredoj de la parolanto kaŭzas al li uzon de "ci" kiam li parolas kun nur unu homo? Ĉu tiu ŝanĝas cian supreskribitan opinion?

En esperanto, oni ne povas uzi "ci" en normala konversacio. Punkto. Fino.
Tiakaze ĝi povus esti nekomprenebla (aŭ eĉ miskomprenita) de aliuloj. Neniam forgesu, ke esperanto estas internacia, t.e. interkultura, lingvo.

Sed en nenormalaj konversacioj, ekz. teatraĵoj, poeziaĵoj, amdeklaroj, insultoj, ktp, nenio malhelpas tian uzon, "ci" ja estas en la Fundamento.

Tjeri:En esperanto, oni ne povas uzi "ci" en normala konversacio. Punkto. Fino.
Tiakaze ĝi povus esti nekomprenebla (aŭ eĉ miskomprenita) de aliuloj. Neniam forgesu, ke esperanto estas internacia, t.e. interkultura, lingvo.

Sed en nenormalaj konversacioj, ekz. teatraĵoj, poeziaĵoj, amdeklaroj, insultoj, ktp, nenio malhelpas tian uzon, "ci" ja estas en la Fundamento.

Mi bedaŭras, sed ekzistas nenio de "punko. fino" pri ĝi. "Ci" ekzistas en la lingvo. Ekzistas homoj ke uzas ĝin laŭ ĝia Fundamenta signifo: la 2-a persona SINGULARA pronomo.

Jes: interkultura lingvo, eĉ tiu malsama al la cia.

Ne temas pri lingvo, sed pri kutimo. Estas pli simple uzi "vi"-n, tio evitas problemojn kun nekonatuloj, sed oni foje bezonas traduki tiun distingon, tutsimple ĉar ĝi ekzistas en iuj lingvoj. Plie en iuj asocioj, la kutimo estas uzi "ci"-n. Tiuj kutimoj estas respektindaj, samkiel demeti la ŝuojn en moskeo aŭ la ĉapelon en kristana preĝejo.

Mi bedaŭras, sed ekzistas nenio de "punko. fino" pri ĝi.

Fakte vi pravas, ĉiu rajtas daŭrigi neutilan sencelan argumentadon. Bonvolu.

En esperanto, oni ne povas uzi "ci" en normala konversacio.

Tio ne estas opinio, aŭ deziro, tio estas fakto.
Do sciu, ke kiam vi uzas ciumadon, la esperantistoj ne konsideras vian parolon normala, kaj ĉiuj viaj argumentoj ne ŝanĝos tion.

Pri la fundamento, jen la regulo 5:
The personal pronouns are: mi, „I”; vi, „thou”, „you”; li, „he”; ŝi, „she”; ĝi, „it”; si, „self”; ni, „we”; ili, „they”; oni, „one”, „people”, (French „on”). (...)

Ĉiu parolu laŭ la kutimoj de gepatra lingvo de interparolanto. Parolante kun ruso, germano, italo, hungaro, kiun Vi bone konas kaj estas familiara, uzu "ci". Parolante kun anglo, franco Uzu "Vi". Mi ne vidas problemon.

maratonisto:Ĉiu parolu laŭ la kutimoj de gepatra lingvo de interparolanto. Parolante kun ruso, germano, italo, hungaro, kiun Vi bone konas kaj estas familiara, uzu "ci". Parolante kun anglo, franco Uzu "Vi". Mi ne vidas problemon.

Kion fari se oni ne scias ies nacian devenon? Ĉu oni unue demandu pri la deveno, por scii pri la ĝusta pronomo? Kaj se oni respondas ekzemple "Mi estas rumano", kaj la parolanto ne scias kiel funkcias rumanaj pronomoj, kion fari?