Urho:

erinja:Mi devis elekti ion pli stultan por mia malserioza propono, sed ja mi scivoletis, ĉu iu efektive kredus tion serioza propono.

Bonvolu legi la mesaĝon de Duko!

Jes, mi vidis ke li komprenis mian proponon serioze! Kaj ŝajne ne estis la nura. Tio surprizis min, ĉar mi mem neniel estas reformema, sed mi konscias ke en Esperantujo ja trovas pluraj "lingvaj reformistoj" (kaj iliaj mesaĝoj ofte troviĝas en ĉi tiuj forumoj, kompreneble).

erinja:[…] mi mem neniel estas reformema, sed mi konscias ke en Esperantujo ja trovas pluraj "lingvaj reformistoj" (kaj iliaj mesaĝoj ofte troviĝas en ĉi tiuj forumoj, kompreneble).

Miakomprene, ankaŭ mi ne estas reformema, kvankam mi havas iam kelkajn ideojn…

Reen al la temo de ĉi tiu fadeno: Miascie, la personaj pronomoj ”vi” kaj ”ci” estas normalaj vortoj de Esperanto, sed bv. uzi ilin kun pripenso. Se vi ne komprenas distingon inter ili, bv. uzi la pronomon ”vi”.

Mi ne volas reformi lingvon, sed jes, mi pensis pri la elekto de vorto "ci". Mi demandis al mi kial Zamenhofo ne elektis alian vorton anstataŭ "ci". La pronomoj ĉiuj finiĝas en 'i', kaj en pluraj lingvoj la pronomo por "ci" estas "ti" (aŭ "ty" en la pola lingvo). Kiam mi ekkomprenis ke "tia" estas tabelvorto, klariĝis al mi kial "ti" ne estis elektita. Alia elekto estis/estus la simila vorto "di", se oni anstataŭigis "dio" per "deo" por eviti konfuzon pri "dia".
Sed la lingvo funkcias nun kun "vi" kaj preskaŭ neekzistanta "ci". Tio sufiĉas, mi ne volas reformi ion ajn.

Duko:Mi ne volas reformi lingvon, sed jes, mi pensis pri la elekto de vorto "ci". Mi demandis al mi kial Zamenhofo ne elektis alian vorton anstataŭ "ci". La pronomoj ĉiuj finiĝas en 'i', kaj en pluraj lingvoj la pronomo por "ci" estas "ti" (aŭ "ty" en la pola lingvo). Kiam mi ekkomprenis ke "tia" estas tabelvorto, klariĝis al mi kial "ti" ne estis elektita. Alia elekto estis/estus la simila vorto "di", se oni anstataŭigis "dio" per "deo" por eviti konfuzon pri "dia".
Sed la lingvo funkcias nun kun "vi" kaj preskaŭ neekzistanta "ci". Tio sufiĉas, mi ne volas reformi ion ajn.

Probable 'ci' devenas el unu la polaj formoj de 'ty' - nome 'ci', kio signifas 'al ci' en Esperanto.

Duko:Mi ne volas reformi lingvon, sed jes, mi pensis pri la elekto de vorto "ci". Mi demandis al mi kial Zamenhofo ne elektis alian vorton anstataŭ "ci". La pronomoj ĉiuj finiĝas en 'i', kaj en pluraj lingvoj la pronomo por "ci" estas "ti" (aŭ "ty" en la pola lingvo). Kiam mi ekkomprenis ke "tia" estas tabelvorto, klariĝis al mi kial "ti" ne estis elektita. Alia elekto estis/estus la simila vorto "di", se oni anstataŭigis "dio" per "deo" por eviti konfuzon pri "dia".
Sed la lingvo funkcias nun kun "vi" kaj preskaŭ neekzistanta "ci". Tio sufiĉas, mi ne volas reformi ion ajn.

Aldoni novan radikon al la lingvo ne estas "reformo" alie "aŭtomobilo" estus "reformo".........
Se "ci" estas tiel ofendema aŭ insulta, kaj "ti" aŭ "di" ne estas akceptindaj (por kialo ke "tia" kaj "dia" jam estas aliaj vortoj), do la farendaĵo estas elekti alian literon por konstrui neofendeman pronomon. La nuraj restantaj literoj estas b-, g-, j-, ŭ- aŭ z-.
"Zi" iu ajn? "Z" estas komuna anstataŭiĝo por la angla "th mola" kiu estas la sono en "thee" kiu mem estas dialektaĵo en la angla, kaj "zi" ne kunportas ian ajn nuancon de insulto.
Kaj se oni havos apopleksion pri "zi" do oni devos suferi la uzon de "ci."

orthohawk:Aldoni novan radikon al la lingvo ne estas "reformo" alie "aŭtomobilo" estus "reformo".........
Se "ci" estas tiel ofendema aŭ insulta, kaj "ti" aŭ "di" ne estas akceptindaj (por kialo ke "tia" kaj "dia" jam estas aliaj vortoj), do la farendaĵo estas elekti alian literon por konstrui neofendeman pronomon. La nuraj restantaj literoj estas b-, g-, j-, ŭ- aŭ z-.
"Zi" iu ajn? "Z" estas komuna anstataŭiĝo por la angla "th mola" kiu estas la sono en "thee" kiu mem estas dialektaĵo en la angla, kaj "zi" ne kunportas ian ajn nuancon de insulto.
Kaj se oni havos apopleksion pri "zi" do oni devos suferi la uzon de "ci."

Jes, ci pravas. "ci" aŭ "zi", ne gravas. Gravas, ke pronomo por unu persono kaj pronomo por multe da personoj estis diversaj.

Jes, sendube, ĉiu esperantisto rajtas uzi la radikon "ci" laŭplaĉe, kvankam Zamenhof mem malkonsilis uzi ĝin. Tamen jes, oni jes ja rajtas uzi ĝin!

...kaj la aliaj esperantistoj sendube taksos tiun esperantiston, laŭ tiu uzo. Aĥ, tiaj estas homoj.

Vivu homaj kaj delfenaj rajtoj!

erinja:Jes, sendube, ĉiu esperantisto rajtas uzi la radikon "ci" laŭplaĉe, kvankam Zamenhof mem malkonsilis uzi ĝin. Tamen jes, oni jes ja rajtas uzi ĝin!

...kaj la aliaj esperantistoj sendube taksos tiun esperantiston, laŭ tiu uzo. Aĥ, tiaj estas homoj.

Sed, Erinja, tio ja estas mia punkto: Estas neniun ajn kialon por taksi aliulon (kvazaŭ iu havas iun ajn rajton taksi aliulon pri io ajn): kiel la proverbo diras: "There is no offence where none is taken" "estas neniu ofendo kie neniu estas prenita" (Mi ne scias ĉu tio estas "tro" laŭvorta traduko). Oni povas kompreni tion kiel "mi estas sufiĉe plenkreska/matureca ke mi scias ke ĉi tiu homo ne intentas insulto, do mi ne estos ofendita" Pro viaj vortoj/rezonado, estas io imanente ofendema en la vorto "ci" sed ĝi simple ne estas la vero. Laŭ la fundamento la vorto signifas simple ke la parolanto alparolas nur unu homon. Eĉ Z mem, koncedis ke la nuanco de "intimeco" ktp estas io ::de aliaj lingvoj:: kaj ne io imanenta al la vorto en Esperanto. Mi simple ne komprenas kial iu insistus ofendiĝi pro io ke ne havas imanentan ofendemon. Miaopinie, tio estas signo de manko de matureco. Mi bedaŭras se iu ofendiĝos pri tion, sed jen tio estas. Miaj religiaj kredoj demandas ke mi paroladu kun vero; kaj diri "vi" al unu homo estas nevero. Kaj mi rifuzas pardonpeti por vivi laŭ la ordonoj de miaj religiaj kredoj.

Kaj finfine, konsideru ĉiuj tion-ĉi: Ĉu ne estas sufiĉe da ofendo en la mondo sen esti ofendita pro io tiel bagatela? Ĉu ne estus pli bona esti ofendita...ja, kolerigita....pro la kontraŭgeja decido el Barato? aŭ la murdo de senkulpaj infanoj en Sirio nur pro tio, ke ili estis Kristanoj? aŭ la aliaj sennombraj maljustecoj en la mondo?????

Homoj ĉiam taksas aliajn kiam ili parolas. Tio estas baza eco de la homaro. "Taksi" ne ĉiam estas malbona afero; simple, oni demandas sin, "al kiu mi parolas?", kaj oni respondas al la demando per aŭskultado. Mi ne scias kial vi parolas pri ofendo, ĉar mi ne parolas pri ofendo.

Mi donas ekzemplon pri takso laŭ parolado.

Se mi staras ĉe budo ĉe UK, kaj homo venas, kion mi diru al tiu homo? Kiel mi parolu al tiu homo? Ĉu mi ekparolu komplike kaj rapide, aŭ ĉu mi parolu malrapide, per simplaj vortoj? Mi paroletas, kaj taksas la nivelon de la persono, kaj poste parolas laŭ tiu nivelo. Komencanto aŭ novulo ne komprenos mian rapidan komplikan paroladon, do se mi volas kompreniĝi, mi devas simpligi la aferon. Se temas pri multjara spertulo, mi ne volas paroli per plej simplaj vortoj kaj esprimoj, kvazaŭ tiu persono ne komprenus min.

Se persono venas al mi kaj parolas per strangaj vortoj aŭ formoj, mia unua supozo estas: "Ĉi tiu persono estas komencanto kaj ankoraŭ ne lernis ke tiuj ne estas la uzataj vortoj". Se poste montriĝas ke la persono parolas bone, mi pensas "Ĉi tiu persono estas lingva reformisto"

Se oni parolas per strangaj vortoj kaj gramatikaj eraroj, mi supozas ke temas pri komencanto. Sen eraroj, krom la strangaj formoj - mi supozas ke temas pri reformisto.

Sendube mi ne rifuzus paroli kun tiu persono. Sed la elektita lingvouzo ja montras ion pri persono, kaj ne estas iel "ofende" rimarki pri tio.

Viakaze, vi kredas ke via lingvouzo montros ion pri via religio. Oni tamen ankaŭ tion taksas laŭ ofteco. Se iu uzus kun mi strangan vorton aŭ pronomon, mi ne supozus ke temus pri religio, ĉar simple mi neniam renkontis tion antaŭe en Esperantujo; mi renkontis strangajn pronomojn nur (a) kaze de komencantoj kiuj simple ne sciis ke oni ne parolas tiel, kaj (b) kaze de lingvaj reformistoj.

Efektive mi ne zorgas ĉu temas pri komencanto aŭ reformisto; krom se la komencanto aparte petas korektojn, mi ne korektus la personon kiu alparolus min per malĝusta pronomo.

Mi parolas nur por mi mem. Eble vi ofendiĝas kiam mi nomas vin "vi"; eble tio estas laŭ vi mensogo, kvankam tio estas laŭ la reguloj de la lingvo kiun ni parolas. Mi ne ofendiĝas de via vortouzo; mi simple metas vin en la mensan kategorion "lingva reformisto" (kaj se mi havus gramatikan demandon, kredeble mi ne venus al vi kun tiu demando).