Laŭ la Tuta Esperanto mi rajtas diri "angkaŭ", "tringki", "flangko" ktp. (Se mi ne miskomprenis ĝin )
Sed tiu libro estas tre malnova.
Ĉu mi devas diri "ankaŭ", "trinki" kaj "flanko"? Estas iom malfacile por mi. Estas pli facile kaj nature uzi la anglan 'ng'-sonon.

Laŭ mia kompreno tiuj sonoj estas alofonaj en esperanto, t.e. vi rajtas uzi ambaŭ. Ankaŭ en la itala okazas io tia. Kiam ni elparolas la vorton "fungo", la lango ne tuŝas la palaton, sed ni ne parolas pri du specoj da "n".

Terurĉjo:Certe, jes, vi devas diri tiel.
Sed se vi dirus iom angle. oni vin nepre komprenos.

Jes, Terurĉjo pravas. Ĉiuj sonoj estas prononcitaj aparte. En la angla, ni estas tentita diri "-ngk-", ĉar ĉi tiu estas kiel ni prononcas angle, sed fari tiele estas malĝusta en esperanto.

Eble, prononci ĉiun sonon aparte estas malfacila iomtempe. Sed, kun praktikado, ĝi plifaciliĝos.

Vi devas apartigi silabe ĝin por facile elparolado.

Ankaŭ -> an + kaŭ
Trinki -> trin + ki
Flanko -> flan + ko

Ĝis

Jen tio kion skribis Zamenhof mem en Lingvaj Respondoj:

"Kiel en ĉiuj lingvoj, tiel ankaŭ en Esperanto la sono j ordinare moligas la konsonanton, kiu staras antaŭ ĝi; oni sekve ne devas miri, ke ekzemple en la vorto “panjo” la plimulto de la Esperantistoj elparolas la nj kiel unu molan sonon (simile al la franca gn). Tiel same oni ne miru, ke en praktiko oni ordinare antaŭ g aŭ k elparolas la sonon n naze, aŭ ke antaŭ vokalo oni elparolas la i ordinare kiel ij. Batali kontraŭ tia natura emo en la elparolado ŝajnas al mi afero tute sencela kaj senbezona, ĉar tia elparolado (kiu estas iom pli eleganta, ol la elparolado pure teoria) donas nenian malkompreniĝon aŭ praktikan maloportunaĵon; sed rekomendi tian elparoladon (aŭ nomi ĝin “la sole ĝusta”) ni ankaŭ ne devas, ĉar laŭ la teoria vidpunkto (kiu en Esperanto ofte povas esti ne severe observata, sed neniam povas esti rigardata kiel “erara”) ni devas elparoli ĉiun sonon severe aparte; sekve se ni deziras paroli severe regule, ni devas elparoli “pan-jo”, “san-go”, “mi-a”."

-- Gary Yu